Απεργοσπάστης ρεεεεεε….

Θέλω, λοιπόν, να δηλώσω στο φιλοθέαμον κοινόν της χώρας ότι δεν πρόκειται να συμμορφωθώ με την απόφαση της Ομοσπονδίας των Δημοσιογράφων και να απεργήσω, δηλαδή να σταματήσω κάθε δημοσιογραφική δραστηριότητα, σήμερα και αύριο, συμμετέχοντας στην διαμαρτυρία των «συναδέλφων» μου για το ασφαλιστικό νομοσχέδιο.

Πρώτον διότι, αυτοί που έβγαλαν αυτήν την απόφαση, τώρα στο «παρά πέντε», προσπάθησαν, ανεπιτυχώς, να βρούν λύση εξαιρέσεως των δημοσιογράφων από το μαχαίρι του ασφαλιστικού, συνομιλώντας επί μήνες, μ’ αυτούς που έγιναν κυβέρνηση με τις ψήφους των ηλιθίων ομοϊδεατών τους.

Δεύτερον διότι, δεν μπορώ να αισθανθώ «συνάδελφος δημοσιογράφος», με όλα αυτά τα κομματοειδή κοπρόσκυλα που τους εξέλεξαν στις διοικήσεις της ΕΣΗΕΑ, της ΠΟΕΣΥ και του ΕΔΟΕΑΠ, την ίδια ώρα που τα παίρνουν από όλες τις μπάντες, είτε εργαζόμενοι στα γραφεία Τύπου Τραπεζών, Δημόσιων Οργανισμών και αμειβόμενοι από τα μυστικά κονδύλια των υπουργείων που, υποτίθεται, καλύπτουν δημοσιογραφικά.

Τρίτον διότι, οι δημοσιογράφοι, έτσι όπως κατήντησαν τα τελευταία δέκα χρόνια, έχουν χάσει κάθε επαφή μ’ αυτό που λέμε κοινωνία και θεωρώ μεγάλη μαλακία, να βγαίνουν τώρα και να ζητούν συμπαράσταση στα αιτήματά τους, απ’ αυτή την κοινωνία που έχουν γράψει στ΄ αρχίδι@ τους και η οποία …στενάζει.

Τέταρτον διότι, δεν μπορώ να απεργήσω μαζί με εκδότες, υπόδικα λαμόγια, οφειλέτες του δημοσίου, νεόκοπους εκδότες με άγνωστο «ποθεν έσχες», δεδηλωμένους εκβιαστές και χειραγωγούς της κοινής γνώμης, που εξακολουθούν να είναι μέλη του συνδικαλιστικού σωματείου των δημοσιογράφων.

Πέμπτον διότι, όλες αυτές οι «νυφίτσες» του δημοσιογραφικού κλάδου, οι πολύ καλά βολεμμένες, έξυναν τα αρχίδι@ τους, χρόνια τώρα, όταν εφημερίδες όπως η Ελευθεροτυπία έκλειναν και ο κόσμος έμενε απλήρωτος, όταν κάποιοι εκδότες έκλειναν   τα μαγαζιά τους και δεκάδες απ όσους δούλευαν στις «γαλέρες του Τύπου, έμεναν στον δρόμο.

…και έκτον διότι
Μην διανοηθεί κάποιος και με παραπέμψει στο Πειθαρχικό της ΕΣΗΕΑ για διαγραφή, καθόσον μπορώ να πάρω μία ιατρική βεβαίωση από τον Γάλλο φίλο μου, διεθνώς αναγνωρισμένο ψυχίατρο και εκ του μακρόθεν φυσιογνωμιστή Ερίκ Γκαυλαντιζόν, ότι είμαι μία διαταραγμένη προσωπικότητα καί έχω το ακαταλόγιστο.!

Άσε δηλαδή που έχω και πολλά ντοκουμέντα, για τον βίο και την πολιτεία, πολλών μελών του πειθαρχικού και της προέδρου του συμπεριλαμβανομένης.