1925.
Ὁ ὑπουργὸς οἰκονομικῶν Andrew Mellon, ἐπαινεῖ τὸν φασίστα δικτάτορα Benito Mussolini, ὡς ἕναν δυνατὸ ἄνδρα μὲ σπουδαῖες ἰδέες ποὺ ἔχει τὴν δύναμη νὰ τὶς ὑλοποιήσῃ καὶ ὅτι ἀξίζει ὑποστηρίξεως καὶ συμπαθείας.

Καὶ ἐπειδὴ εἶναι γνωστὸν ὅτι ὁ Mellon, ὅτι ἰδιαιτέρως συμπαθεἶ, εἶναι αὐτὸ ποὺ ἔχει τὶς προοπτικὲς γιὰ μιὰ καλὴ δουλειά, φροντίίζει ὥστε ἡ οἰκογενειακή του ἐπιχείρησις Aluminum Company of America (ALCOA), νὰ συμφωνήσῃ μὲ τὴν γερμανικὴ IG Farben, γιὰ τὸν ἔλεγχο τῶν παγκοσμίων ἀποθεμάτων ἀλουμινίου.

Ἡ μονοπωλιακὴ συμφωνία  θὰ διασφαλίση ὅτι ἡ γερμανικὴ Luftwaffe, θὰ ἔχη ἀπεριόριστη πρόσβαση στὸ ἀλουμίνιο γιὰ τὰ πολεμικὰ ἀεροσκάφη της, ἀντίθετα μὲ τὶς ΗΠΑ, ποὺ τὰ ἀποθέματα θὰ εἶναι περιορισμένα καὶ θὰ εἶναι ἀδύνατος ἡ δημιουργί πολεμικῶν ἀεροσκαφῶν πρὶν τὴν εἴσοδο στὸν Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Τὸ ἴδιο ἔτος, ὁ ὑπουργὸς ἐμπορίου Herbert Hoover διορίζει ἑννεαμελὴ ἐπιτροπή, τὴν Chemical Advisory Committee, μὲ ἔργο της, τὴν καταμέτρηση τῆς παγκοσμίου δυναμικῆς στὴν ἀγορὰ χημικῶν, τοῦ γερμανικοῦ καρτὲλ τῆς IG Farben.

Ἀπὸ ἐξαιρετικὴ σύμπτωση, τέέσερα ἀπὸ τὰ ἑννέα μέλη τῆς ἐπιτροπῆς, συνδέονται μὲ τὴν IG Farben, ὅπως ὁ Walter Teagle τῆς Standard Oil τῶν Rockefellers.

1926.
Ἡ ἔρευνα γιὰ τὴν ἀνωτέρη φυλὴ (Ze quest for ze master race), ἐπιταχύνεται, ὅταν ὁ ἔμπορος ὅπλων Irenee Dupont, σὲ ὁμιλία του στὴν American Chemical Society, ὑποστηρίζει τὴν ἀνάπτυξη μιᾶς γενεᾶς ὑπερανθρώπων, ποὺ θὰ ἐπιτευχθῆ μὲ ἕνα εἰδικὸ παιδικὸ ἐμβόλιο, ποὺ θὰ διαμορφώση τὸν χαρακτῆρα τους. Δὲν χρειάζεται νὰ ποῦμε ποιὸς ἀνέλαβε τὴν κατασκευὴ καὶ διάθεση αὐτοῦ τοῦ ἐμβολίου.

1928.
Ἡ Harriman and Company γίνεται ὁ κύριος ὀργανωτὴς τοῦ ἐκμοντερνισμοῦ τῆς βαρειᾶς βιομηχανίας τῆς ΕΣΣΔ.

Ὁ Averell Harriman παρέχει ἐγγυήσεις γιὰ ὄλες τὶς ἀγορὲς τῶν σοβιετικῶν στὶς ΗΠΑ καὶ ἀποκτᾶ μίαν τεραστία περιουσία ἀπὸ τὶς προμήθειες.  Οἱ σοβιετικοὶ βέβαια εἶναι ὑπὸ διωγμόν, τὰ χρήματά τους ὅμως ὄχι.

Συμπτωματικὰ τὸ ἴδιο ἔτος, ὁ Henry Ford συνενώνει τὶς ἐπενδύσεις του στὴν Γερμανία, μὲ τὸ ναζιστικὸ καρτέλ τῆς IG Farben.

1929.
Ὁ Charles Davenport εἶναι διευθυντὴς τοῦ Cold Spring Harbor Laboratory, ποὺ χρηματοδοτεῖται ἀπὸ τὴν οἰκογένεια Carnegie καὶ ἔχει ἕδρα σὲ ἀκίνητο ποὺ εὐγενικὰ παρεχωρήθη ἀπὸ τὴν οἰκογένεια Dulles, στο Long Island, New York.

Στὸ ἐργαστήριο αὐτὸ ὁ Davenport δημιούργησε τὸ περίφημο Eugenics Record Office, μὲ τὴν εὐγενικὴ χορηγία τῶν Harrimans, γιὰ νὰ ὀργανωθῇ  «ze creation of ze master race».

Τὸ 1929, ὁ Davenport ἐκδίδει τὸ «Race Crossing in Jamaica», μία ὑποτιθέμενα ἐπιστημονικὴ μελέτη, ποὺ ἐπιχειρεῖ νὰ ἀποδείξῃ βιολογικὴ καὶ πολιτιστικὴ ὑποβάθμιση, σὰν συνέπεια τῶν ἐπιμειξιῶν λευκῶν καὶ μαύρων πληθυσμῶν.

Στὴν ῥατσιστική του προσέγγιση ὁ Davenport ἐπιχειρεῖ νὰ προσδόσῃ ἐπίφαση ἐπιστημονικότητος, νοθεύοντας στοιχεῖα καὶ παρερμηνεύοντας δεδομένα.

Ὁ Davenport συνδέεται μὲ ἰνστιτοῦτα καὶ ἰδιῶτες στὴν ναζιστικὴ Γερμανία καὶ ἄρθρα του φιλοξενῶνται σὲ δύο γερμανικὰ «ἐπιστημονικά» περιοδικά, ἐπιῤῥοῆς. Ἀπὸ τοὺς πλέον ἐπιφανεῖς ναζιστὲς συνεργάτες του, εἶναι ὁ ἀνθρωπολόγος καὶ πανεπιστημιακὸς Otto Reche, ποὺ θὰ γίνη σημαντικὸς ἄξων στὴν ναζιστικὴ συλληωη τῆς ἀπαλλαγῆς ἀπό τις κατώτερες φυλές.

Ἤδη ἀπὸ τὸ 1879 ἱδρύεται ἡ πλέον ἰσχυρὰ νομικὴ ἑταιρεία τῆς Wall Street, ἡ Sullivan and Cromwell, ποὺ ἐπιφορτίζεται τὴν νομιμοποίηση τῶν βρώμικων δραστηριοτήτων τῆς κυβερνώσης ἐλίτ. Μετὰ τὸν Μεγάλο Πόλεμο, τὴν ἑταιρεία κατευθύνουν οἱ ἀδελφοὶ John Foster καὶ Allen Dulles, ἐξάδελφοι τῶν Rockefeller καὶ ἀντισημίτες, σὲ βαθμὸ να μποϊκοτάρουν τὸν γάμο τῆς ἀδελφῆς τους μὲ ἐβραῖο.

Οἱ ἀδελφοὶ Dulles μὲ ἀνάμειξη στὴν συγγραφὴ τῆς συνθήκης τῶν Βερσαλλιῶν, ποὺ γονάτισε τὴν Γερμανία μετὰ τὸν Μεγάλο Πόόλεμο, ὀργανώνουν ἕνα μυστικὸ δίκτυο ποὺ διοχετεύει ἀμερικανικὸ χρυσὸ καὶ κεφάλαιο, στὴν χρηματοδότηση τῶν ναζὶ στὴν Γερμανία καὶ μεταξὺ ἄλλων καὶ τῆς IG Farben.

Ὁ John Foster Dulles ἀναλαμβάνει διευθυντὴς τῆς IG Farben, ποὺ ἐκτὸς ἀπὸ τὸ Zyklon Β, στελεχώνει τὰ ἐργοστάσιά της μὲ κρατουμένους στὰ στρατόπεδα συγκεντρώσεως, ποὺ ὑποχρεώνονται σὲ καταναγκαστικὴ ἐργασία καὶ σχεδιάζει τὴν ἀτομικὴ βόμβα γιὰ λογαριασμὸ τῶν ναζί.

Γιὰ τὴν χρηματοδότηση τῶν ναζὶ οἱ ἀδελφοὶ Dulles ὀργανώνουν ἕναν λαβύρινθο ἑκατοντάδων ἐπιχειρήσεων σὲ ΗΠΑ καὶ κεντρικὴ καὶ Νότιο Ἀμερική, γιὰ νὰ μπορῇ νὰ συνεχίσῃ τὴν λειτουργία της ἡ Farben, ὅταν θὰ ἄρχιζε ὁ πόλεμος.

Μὲ μυστικὴ συμφωνία, ὅπου διεμεσολάβησε ἡ Sullivan and Cromwell, ἀνετέθη στὴν Standard Oil τῶν Rockefellers ἡ εἴσπραξις τῶν δικαιωμάτων ἀπὸ τὶς ἑκατοντάδες πατέντες τῆς IG Farben, ἀκόμη καὶ ἂν οἱ ΗΠΑ ἔμπαιναν σὲ πόλεμο μὲ τὴν Γερμανία.

Ἡ κυβερνώσα ἀμερικανικὴ ἐλίτ, πραγματοποιεῖ μία τεραστία ἐπένδυση στὴν ναζιστικὴ Γερμανία, τὴν ἴδια ἐποχὴ ποὺ  οἱ ΗΠΑ εἶναι βυθισμένες στὴνν Μεγάλη Ὕφεση, μὲ δεκάδες ἑκατομμύρια ἀνέργους Ἀμερικανοὺς νὰ χάνουν τὶς κατοικίες τους καὶ τὶς ἐπιχειρήσεις τους, ἀπὸ τὶς τράπεζες τῶν Rockefellers καὶ τῶν ὁμοίων τους, ποὺ μὲ τὴν σειρά τους, προωθοῦσαν τὰ κέρδη ἀπὸ τὴν καταλήστευση τοῦ ἀμερικανικοῦ λαοῦ, στὶς ἐπενδύσεις στὴν ναζιστικὴ Γερμανία.

Μόλις οἱ ναζὶ ἀνέλαβαν τὴν ἐξουσία, ἔθεσαν σὲ ἐφαρμογὴ τὸ πρόγραμμα «Aryanization», σύμφωνα μὲ τὸ ὁποῖο οἱ ἑβραῖοι ὑποχρεοῦντο νὰ πωλήσουν τὶς περιουσίες τους σὲ «Aryans», γιὰ ἕνα μικρὸ ποσοστὸ τῆς πραγματικῆς τους ἀξίας.

Πολλὲς ἀμερικανικὲς ἐπιχειρήσεις σπεύδουν νὰ κάνουν «δουλειές» μὲ τοὺς ναζί, χώνοντας τὸ ῥύγχος τους βαθειὰ στὴν ταΐστρα τοῦ «Aryanization», καμμία ὅμως μὲ περισσοτέρα ἀπληστία ἀπὸ τὴν Ford Motor Company τοῦ πλέον λυσσαλέου ἀντισημίτου, Henry Ford.

Τὸ 1930 δημιουργεῖται στὴν Basle, Ἐλβετίας, ἡ Bank of International Settlements (BIS), ἀπὸ τὸν Owen D. Young, τραπεζίτη τοῦ J.P. Morgan καὶ ἀπὸ μία ὁμάδα ἀπὸ τὶς μεγαλύτερες παγκοσμίως κεντρικὲς τράπεζες, μὲ ὑποτιθέμενο στόχο, σύμφωνα μὲ τὸ ἀποκαλούμενο Young Plan, νὰ συγκεντρώνῃ γιὰ τοὺς συμμάχους, τὶς πολεμικὲς ἐπανορθώσεις τῆς Γερμανίας.

Περιέργως ἡ BIS, σύντομα θὰ ἀρχίση νὰ λειτουργῇ ἀντίστροφα καὶ νὰ διοχετεύῃ χρήματα ἀπὸ τὶς ΗΠΑ πρὸς τοὺς ναζί, γιὰ τὸν ἐπανεξοπλισμὸ τῆς Γερμανίας.

Τὸ καταστατικὸ τῆς BIS, εἶναι σύλληψης τοῦ Hjalmar Schacht, ποὺ σύντομα θὰ γίνη ὑπουργὸς οἰκονομικῶν τῆς ναζιστικῆς Γερμανίας καὶ πρόεδρος τῆς Reichsbank, μὲ ἰσχυρὲς διασυνδέσεις μὲ τὴν Wall Street.

Πρὶν ἀκόμη ἔλθῃ ὁ Hitler στὴν ἐξουσία, ὁ Schacht εἶχε ὀραματισθῆ τὴν δημιουργία ἐνὸς ἱδρύματος, ποὺ θὰ διατηροῦσε κανάλια ἐπικοινωνίας καὶ συνεργασίας, μεταξὺ τῶν παγκοσμίων οἰκονομικῶν ἡγετῶν, σὲ περίπτωση παγκοσμίου πολέμου.

Μὲ τὸ καταστατικὸ τῆς BIS, νὰ ἔχῃ ἐγκριθεῖ ἀπὸ τὶς κυβερνήσεις ὅλων τῶν ἠγετικῶν κρατῶν, ἡ BIS ἦταν τὸ τέλειο ἐργαλεῖο γιὰ τὰ παιδιὰ τοῦ πίσω δωματίου, καθὼς τὸ καταστατικὸ τοῦ προέβλεπε ἀπόλυτη ἀπαλλαγή του ἀπὸ κλείσιμο, κατάσχεση ἢ μομφή, ἀδιάφορο ποιὸς εἶναι σὲ πόλεμο μὲ ποιόν.

Περὶ τὸ 1939, ἡ BIS θὰ ἔχη ἐπενδύσει ἑκατομμύρια στὴν ναζιστικὴ Γερμανία, ἐνῶ οἱ ναζὶ μὲ τὴν σειρά τους, θὰ ἔχουν καταθέσει στὴν BIS τεράστια ποσά, ποὺ ἁπαλλοτρίωσαν ἀπὸ διάφορες ὁμάδες «ὑπανθρώπων». Ἐκτὸς ἀπὸ τὸ νὰ ξεπλένῃ τὸ πλιάτσικο τῶν ναζί, ἡ BIS θὰ ἐξελιχθῆ σὲ ὑπερεθνικὸ κλάμπ, μὲ τὰ μέλη του νὰ περιορίζονται στὶς λίγες οἰκογένειες, ποὺ εἶχαν ἐκ τῶν πραγμάτων, τὸν ἔλεγχο τῆς παγκοσμίου  οἰκονομίας.

Ὁ γερμανὸς γιατρὸς Erich Traub, ἔχει ἐνδιαφέρον βιογραφικό. Κατὰ τὴν δεκαετία τοῦ ’30 ὁ γερμανὸς ἐπιστήμων κάνει τὴν διατριβή του σὲ θέματα βακτηρίων καὶ ἰῶν, στὸ Rockefeller Institute, Princeton, New Jersey. Ὁλοκληρώνει τὸν πρῶτο κύκλο του στὶς ΗΠΑ καὶ γίνεται ἀποδεκτὸς σὰν μέλος στὸ Amerika-Deutscher Volksbund, ἕνα γερμανοαμερικανικὸ κλάμπ, γνωστὸ καὶ ὡς Camp Sigfried, ἀρχηγεῖο τοῦ ἀμερικανοναζιστικοῦ κινήματος.

Μὲ τὸ ξέσπασμα τοῦ Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ὁ Traub ἐπιστρέφει στὴν πατρίδα καὶ διαθέτει τὶις γνώσεις ποὺ ἀπέκτησε στὸ Rockefeller Institute, γιὰ τὸ καλὸ τοῦ βιολογικοῦ  πολέμου τῶν ναζί, μὲ ἄμεσο προϊστάμενο μόννο τὸν SS Reichsfuehrer Heinrich Himmler.

Στα πλαίσια τῶν καθηκόντων του, διευθύνει ἐντυπωσιακὰ πειράματα σὲ ζωντανὰ θύματα. Στὶς μεγάλες του προσφορὲς στὴν ὑπόθεση τῶν ναζί, ἀνήκει καὶ ὁ ψεκασμὸς μὲ ἰοὺς τῆς κατεχομένης ΕΣΣΔ.

Μὲ τὸ τέλος τοῦ πολέμου, ὁ Traub, μαζὺ μὲ χιλιάδες ἄλλους ναζὶ ἐγκληματίες πολέμου καὶ μαζικοὺς δολοφόνους, θὰ διασωθῆ ἀπὸ διώξεις, χάρις στὴν Operation Paperclip τοῦ Allen Dulles καὶ ἀφοῦ ὁλοκληρώσει τὴν ἀποναζικοποίησή του, θὰ ἐργασθῆ γιὰ τὴν κυβέρνηση τῶν ΗΠΑ, προσφέροντας τὶς ὑπηρεσίες του στὸ Naval Medical Research Institute in Bethesda, Maryland, ὅπου ἀπερίσπαστος ἀπὸ πολέμους καὶ διώξεις, θὰ μπορέση νὰ ἀσχοληθῇ μὲ τὸ πρόγραμμα βιολογικοῦ πολέμου τοῦ ναυτικοῦ τῶν ΗΠΑ.

Τελικὰ οἱ ΗΠΑ εἶναι ἡ χώρα τῶν εὐκαιριῶν, ὅπου μπορεῖς νὰ ἀσχοληθῇς μὲ ἔρευνες ἐπάνω σὲ μορφὲς πολέμου, ἀπηγορευμένες ἀπὸ τὸν ΟΗΕ.

Πρὶν καὶ μετὰ τὸ Pearl Harbor, ὁ ἀμερικανικὸς ῥαδιοφωνικὸς γίγας RCA, ἔχει συνεργασία μὲ τὴν ναζιστικὴ Telefunken, τὴν ἰταλικὴ Italcable, ἰδιοκτησίας τοῦ καθεστῶτος τοῦ Mussolini καὶ τὴν rance’s Compagnie Generale, τῆς γαλλικῆς κυβερνήσεως τῶν δοσιλόγων τοῦ Vichy, σὲ ἔναν ὀργανισμό, γνωστὸ ὡς Transradio Consortium.

Ἡ RCA ἐπίσης, ἔχει μετοχὲς τῆς γερμανικῆς International Telephone and Telegraph (IT&T), σὲ μία τηλεφωνικὴ καὶ τηλεγραφικὴ ἑταιρεία τοῦ ἄξονος στὴν Νότιο Ἀμερική.

Σύμφωνα μὲ τὸν Ὑπ. Ἐξ. τῶν ΗΠΑ, ἡ Transradio, μὲ ἐπίγνωση τοῦ David Sarnoff, διευθυντοῦ τῆς RCA, διατηροῦσε ἀπ’ εὐθείας γραμμὴ μὲ τὸ Βερολῖνο καθ΄ὅλη τὴν διάρκεια τοῦ πολέμου, στέλνοντας πληροφορίες στοὺς ναζί, ἀπὸ μὴ ἐλεγχόμενο κανάλι.

1932.
Ὁ πρέσβυς τῶν ΗΠΑ στὴν Γερμανία, ἀναφέρει στὸ ὑπουργεῖο ἐξωτερικῶν, ὅτι ἡ Hamburg-Amerika, ποὺ ἐλέγχεται ἀπὸ τοὺς Averell Harriman καὶ George Herbert Walker, παπποῦ τοῦ George W. Bush, χρηματοδοτεῖ τὴν προπαγάνδα στὴν Γερμανία, ποὺ ἀντιτίθεται στὴν προσπάθεια τῆς γερμανικῆς κυβερνήσεως νὰ ἀφοπλίσῃ  300.000 μέλη τῶν SS καὶ SA, ποὺ δολοφονοῦν πολιτικοὺς ἀντιπάλους καὶ τρομοκρατοῦν τὸν γερμανικὸ πληθυσμό, ὥστε νὰ ὑποκύψῃ στοὺς ναζί. Τὰ ὅπλα τῶν SS καὶ SA, ἔχουν προέλευση τὴν Remington Arms τοῦ Rockefel-ler καὶ μεταφέρονται ἀπὸ ΗΠΑ σὲ Γερμανία, μέσῳ τῆς γραμμῆς Hamburg-Amerika.

Τὸ ἴδιο ἔτος καὶ ἐνᾦ ἡ ὕφεσις ὁλοένα βαθαίνει, ἀμερικανικὸς χρυσὸς μεταφέρεται στὴν Γερμανία κάθε ἑβδομάδα μέσῳ τῆς Hamburg-Amerika. Τὸν Μάιο μόνον, μεταφέρονται $ 12 ἑκατομμύρια σὲ χρυσό.

Τὸ ἴδιο ἔτος, ὁ Bonus Expeditionary Force, ἄλλως Bonus Army, σὲ μία συγκέντρωση 17.000 βετεράνων τοῦ Μεγάλου Πολέμου, μαζὺ μὲ τις οἰκογένειές τους, συνολικὰ 43.000 ἄτομα, διεδήλωσαν στὴν Washington, D.C.  μὲ αἴτημα τὴν ἄμεσον καταβολὴ τῶν ἀποζημιώσεών τους, γιὰ τὴν θητεία τους στὸν πόλεμο.

Οἱ ἀποζημιώσεις εἶχαν ψηφισθῆ ἀπὸ τὴν Βουλὴ πρὶν 8 χρόνια καὶ στοὺς διαδηλωτὲς εἶχαν δοθῆ κρατικὰ ὁμόλογα εἴκοσι ἐτῶν, δηλαδὴ θὰ πληρώνοντο τὸ 1945 καὶ ἐνᾦ οἱ διαδηλωτές, ποὺ εἶχαν κτυπηθῆ ἀπὸ τὴν ὕφεση, τὰ χρειάζοντο ἄμεσα.
Οἱ ἀποζημιώσεις δὲν ὑπερέβαιναν τὰ $ 500 γιὰ τὴν θητεία ἐντὸς τῆς χώρας καὶ $ 625 γιὰ θητεία στο ἐξωτερικό.

Ἂν καὶ ἡ Βουλὴ ὑπεστήριζε τὴν ἄμεσο καταβολὴ τῶν ἀποζημιώσεων, ὁ πρόεδρος Hoover ἦταν ἀντίθετος, διότι αὐτὸ θὰ ἐπηρέαζε ἀρνητικὰ τὸν προϋπολογισμὸ τῆς κυβερνήσεως καὶ τὰ προγράμματα ἀνακάμψεως ἀπὸ τὴν ὕφεση.

Ὁ Bonus Army στρατοπέδευσε σὲ μία παραγκούπολη (Hooverville), ὅπου στήθηκαν πρόχειρες σκηνὲς μὲ ὑλικὰ ποὺ  μαζεύτηκαν ἀπὸ γειτονικὸ σκουπιδότοπο.

Τὴν 28η Ἰουλίου τοῦ 1932 ὁ ἡρωικὸς ἀρχιστράτηγος Douglas MacArthur, μὲ τὸν ἐπίσης ἠρωικό, ταγματάρχη τότε καὶ μετέπειτα πρόεδρο Dwight D. Eisenhower, μὲ δύο συντάγματα στρατοῦ καὶ ἕξι τάνκς, διέλυσαν τὴν πορεία τῶν βετεράνων, μὲ ξιφολόγχες καὶ ἀέρια ἀρσενικοῦ.

Στὸ σημεῖο αὐτὸ ὁ πρόεδρος Hoover διέταξε τὴν λήξη τῆς ἐπιχειρήσεως, ὅμως ὁ στρατηγὸς MacArthur, προφασιζόμενος ὅτι ὑπῆρχε κομμουνιστικὸ σχέδιο ἀνατροπῆς τῆς κυβερνήσεως, συνέχισε νὰ καταδιώκῃ τοὺς διαδηλωτές, οἱ συγκρούσεις συνεχίσθηκαν, ὁ στρατὸς ὑπὸ τὸν τότε ταγματάρχη George Patton νὰα ἡγεῖται τοῦ ἱππικοῦ, μπῆκε στὶς κατασκηνώσεις τῶν διαδηλωτῶν καὶ τὶς ἔκαψε, μὲ ἀποτέλεσμα ἑκατοντάδες τραυματισμένους καὶ τρεῖς νεκροὺς διαδηλωτές, ἀνάμεσα στοὺς ὁποίους καὶ ἕνα βρέφος.

Μετὰ τὴν ἐκλογὴ τοῦ προέδρου Roosevelt, ἡ σύζυγός του Eleanor, εἶχε τὴν ἰδέα νὰ ἀπασχοληθοῦν οἱ βετεράνοι στὴν κατασκευὴ τοῦ αὐτοκινητοδρόμου ἀνατολῆς-δύσεως, ὅπου κάποιες ἐκατοντάδες βετεράνοι, σκοτώθηκαν κατὰ τὸν τυφῶνα τοῦ Σεπτεμβρίου τοῦ 1935 στὴν Florida. Τὸ 1936 ἡ Βουλὴ ἀπέῤῥιψε σχέδιο νόμου τοῦ Roosevelt, νὰ δοθοῦν τὰ ὀφειλόμενα στοὺς βετεράνους, 10 χρόνια νωρίτερα.

1933.
Ἀμέσως μὲ τὴν ἀνάληψη τῆς ἐξουσίας ἀπὸ τὸν Hitler, συνήφθη συμφωνία στὸ Βερολῖνο, μεταξὺ τοῦ Hjalmar Schacht, ὑπουργοῦ οἰκονομίας τῆς Γερμανίας καὶ τοῦ John Foster Dulles, ἐξαδέλφου τοῦ Rockefeller ποὺ ῥύθμιζε τὸ ἐμπόριο μεταξὺ τῶν δύο χωρῶν.

Ἡ Harriman International Company τῆς οἰκογενείας Harriman, σχηματίζει συνδικάτο μὲ περισσότερες ἀπὸ 150 ἑταιρεῖες, ὑπὸ τὸν Oliver Harriman, ἐξαδέλφου του, γιὰ νὰ διευθύνῃ τὶς ἐξαγωγὲς μεταξὺ Γερμανίας καὶ ΗΠΑ.

Τὸ ἴδιο ἔτος, ὁ Sosthenes Behn τῆς «International Telephone and Telegraph (IT&T), ταξειδεύει στὴν Γερμανία γιὰ νὰ συγχαρῇ προσωπικὰ τὸν Hitler γιὰ τὴν ἐπιτυχία του.

Σύντομα εἰσέρχονται γερμανοὶ στο ΔΣ τῆς IT&T καὶ ἡ ἑταιρεία ἀρχίζει νὰ ἐφοδιάζῃ τὴν Γερμανία μὲ συστήματα ἐπικοινωνιῶν, ἐξαρτήματα γιὰ βόμβες καὶ ἄλλα ζωτικὰ ἐφόδια, γιὰ τὸν πόλεμο, ποὺ προετοιμάζετο ἀπὸ τοὺς ναζί, γιὰ τὴν κατάκτηση Εὐρώπης καὶ ΕΣΣΔ.

Τὸ ἴδιο ἔτος, ὁ Allen Dulles ἀναλαμβάνει πρόεδρος τῆς ναζιστικῆς Schroeder Bank ποὺ χρηματοδοτεῖ τοὺς ναζί, θέση ποὺ διατηρεῖ μέχρι τὸ 1944.

Μέλη τῆς οἰκογενείας Schroeder, ἐμπλέκονται στὸ «Hitler Project» μὲ τοὺς ἀδελφοὺς Dulles, σχέδιο ποὺ περιλαμβάνει τὴν Hamburg-Amerika Line καὶ τὸ τρᾶστ χάλυβος τοῦ Thyssen, ποὺ θὰ προμηθεύση τὴν πολεμικὴ μηχανὴ τῶν ναζὶ μὲ τὸν ἀπαιτούμενο χάλυβα, θὰ ναυπηγήση τὸ Bismarck κατὰ παράβαση τῆς συνθήκης τῶν Βερσαλλιῶν, θὰ κατασκευάση τὶς σιδηροδρομικὲς γραμμὲς πρὸς Auschwitz καὶ Treblinka καὶ θὰ προμηθεύση χάλυβα γιὰ τὰ ὅπλα τῶν ναζὶ στοὺς κατασκευαστὲς ὅπλων, Friedrich Flick καὶ Alfried Krupp.

Τὸ ἴδιο ἔτος, ὁ Hitler προσκαλεῖται στὴν Schroeder Bank ἀπὸ μία ὁμάδα βιομηχάνων, ποὺ συμφωνοῦν νὰ βοηθήσουν οἰκονομικὰ τοὺς ναζί, μὲ ἀντάλλαγμα τὴν διάλυση τοῦ ἐργατικοῦ κινήματος στὴν Γερμανία.

Παρόντες στὴν συνάντηση, τὰ μέλη τοῦ ΔΣ Schroeder Bank, John Foster Dulles καὶ Allen Dulles, μὲ τὸν δεύτερο, διευθύνοντα σύμβουλο τῆς τραπέζης. Ἡ τράπεζα εἶχε ἀναλάβη νὰ βοηθήσῃ τὸν Hitler νὰ κερδίσῃ κερδίσει τήν ἐξουσία, μετὰ τὴν ἐκλογικὴ ἧττα τοῦ ναζιστικοῦ κόμματος τὸ 1932.

Πολυζωΐδης Θανάσης

ἐπιμέλεια κειμένου Φιλονόη καὶ Φίλοι