Οἱ ὑποβαθμισμένες, περιθωριακὲς συνοικίες τῶν γκέτο, στὶς μεγάλες εὐρωπαϊκὲς πόλεις, καθὼς καὶ οἱ αὐξανόμενες κραυγὲς τῶν μουσουλμάνων τῆς Εὐρώπης, ποὺ ζητοῦν ἐξισλαμισμὸ τῆς κοινωνίας καὶ τὴν ἐπιβολὴ τῆς σαρίας, δὲν ἐπιτρέπουν ἀμφιβολίες.
Οἱ φαντασιώσεις τῆς ὑποτιθεμένης καλῆς συμβιώσεως καὶ τῶν πολιτισμικῶν κοινωνιῶν πέθαναν ὁριστικῶς.
Ἡ μεγάλη ἀντιπαράθεσις στὴν διάρκεια τῶν ὁλίγων ἐτῶν, μετεφέρθησαν ἀπὸ τὶς περιφερειακὲς γειτονιὲς στὸ κέντρο τῶν πόλεων.
Κι αὐτὸ ἐπιβεβαιώνει ὅσους ὑπεστήριζαν πὼς ἀπὸ τὶς προκεχωρημένες καταδρομικὲς ἐπιδρομὲς θὰ φθάσουμε στὶς μαζικὲς ἐπιθέσεις.
Ὁ πόλεμος ἐκηρύχθη καὶ θὰ χρειασθῆ νὰ πολεμήσουν ὅλοι στὴν Εὐρώπη.
Καὶ ὁ πόλεμος αὐτὸς θὰ εἶναι ἐπώδυνος καὶ ἀμείλικτος, μέσα στὶς πυκνοκατοικημένς περιοχές, σὲ γειτονιὲς τῶν πόλεων καὶ σὲ χωριά. Χωρὶς μαζοχιστικὲς ἐνοχὲς πλέον καὶ ἀναστολές.
Ἴσως ἀκόμη νὰ εὑρισκόμεθα στὴν ἀρχή του, ὅμως εἶναι περισσότερο ἀπὸ βέβαιον πὼς θὰ εἶναι ἔντονος καὶ ἀπρόβλεπτος, σὰν ἀποτέλεσμα τῆς παγκοσμίου κρίσεως ποὺ φουντώνει.
Ἡ «ἀνέμελη» ζωὴ στὴν εὐρωπαϊκὴ ἤπειρο μᾶς τελείωσε ὁριστικῶς.
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.
Ακούστε κύριοι, μπορεί να μην είστε στην εξουσία αλλά όλοι μια κάποια εξουσία την έχουμε. Αν είναι να μιλάμε για πόλεμο ας μιλήσουμε πρώτα για ειρήνη.
Θα έπρεπε επιτέλους όλοι, μα… όλοι, να επιμείνουμε να υπάρξει σύγκλιση των θρησκευτικών ηγεσιών και των μουσουλμάνων και των χριστιανών και να υπάρξει απομόνωση και από τις δύο πλευρές των κακοποιών στοιχειών και στις δύο κοινότητες.
Αντί να γράφετε για κηρυγμένο πόλεμο λοιπόν, αν δεν μπορείτε να γράψετε και να κάνετε κάτι για ειρήνη, τότε τουλάχιστον σιωπήστε.
Ἀκοῦστε κύριε. Προσωπικῶς δὲν ἀσχολοῦμαι μὲ θρησκεῖες.
Ὁ κύριος Θεοφανάκης ὅμως, ποὺ διαβιεῖ στὴν Ὁλλανδία, ἔχοντας καὶ τὴν δημοσιογραφική του ἐμπειρία, καταγράφει κι ἀναμεταδίδει.
Τὸ ἐὰν θά, ἢ δὲν θά, τὰ βροῦν οἱ θρησκευτικὲς ὁμάδες εἶναι ἄλλο ζήτημα, ἀναφορικῶς μὲ τὸ τὶ γράφουμε. Ἐμεῖς ἁπλῶς καταγράφουμε τὰ συμβάντα, βάσει τῆς ὀπτικῆς μας καὶ δὲν ἔχουμε ἐξουσίες γιὰ νὰ συγκαλέσουμε διασκέψεις καὶ ἄλλες πολλὲς πράξεις.
Ὅσο γιὰ τὴν εἰρήνη…
…τὴν ἔχει μόνον αὐτὸς ποὺ πάντα, μὰ πάντα, ὑπὸ οἱεσδήποτε συνθῆκες, παραμένει ἀξιόμαχος. (Ὄχι φιλοπόλεμος, ἀξιόμαχος!!!)
Προφανώς ο κύριος ονειρεύεται μια ουτοπία.
Ειδικά αυτό με τα κακοποιά στοιχεία είναι η καραμέλα της εποχής.
Ξέρεις τί γίνεται Στρᾶτε;
Ἔχουμε πάθε τὴν λοβοτομή μας ὅλοι. Ξεκινώντας ἀπὸ τὸ «πρότυπο δημοκρατία» (ποὺ …«ὅλως τυχαίως» παπαγαλίζουμε ἀκριβῶς ὅπως οἱ κουδουνισμένοι μας, ἀλλὰ μᾶς ἀρέσει καὶ οὐδέποτε τὸ ἀμφισβητοῦμε!!!), ἔως τὴν ἔννοια τῆς ἐπικοινωνίας, τῆς εἰρήνης, τῆς ἀδελφότητος τῶν λαῶν, τὶς ἄφυλες κοινωνίες κι ἕναν σκασμὸ ἄλλες παπάτζες.
Ἀδυνατοῦμε νὰ συνειδητοποιήσουμε πὼς ὅπως ἀκριβῶς ἔχει ὁ πλανήτης θάλασσες καὶ στεριές, βουνὰ καὶ πεδιάδες, βάλτους καὶ ἐρήμους, ἔτσι ἀκριβῶς καὶ κάθε ἄνθρωπος, ἀναλόγως τοῦ γενοτύπου του, τῆς ἰδιοσυγκρασίας του καὶ τῆς φυλετικῆς του (ναί, κι αὐτῆς) κληρονομιᾶς πρέπει νὰ διαβιῇ χωροταξικὰ σὲ συγκεκριμένα σημεῖα τοῦ πλανήτου κι ὄχι ὅπου διατάσσουν οἱ Μ.Κ.Ο. τοῦ Soros.
Δὲς τὰ ζῷα, γιὰ παράδειγμα. Ἀλλοῦ …«συχνάζουν» τὰ φίδια κι ἀλλοῦ τὰ …μύδια. Λές νά ἔχουν «ποιηθεῖ τά πάντα ἐν σοφίᾳ» κι ἐμεῖς, τὰ ἀνθρωπόμορφα, νά εἴμαστε σοφότεροι τῆς σοφίας τοῦ σύμπαντος;
Κατ’ αὐτὴν τὴν ὀπτικὴ καὶ μόνον δὲν γίνεται νὰ συνδιαλαγῶ μὲ κάποιον ποὺ πιστεύει στὸ ἄλφα ἢ στὸ βῆτα, ἐφ΄ ὅσον βάσει τοπικῶν παραδόσεων, φυλετικῶν κληροδοτημάτων καὶ περιβάλλοντος χώρου αὐτὰ χρειάζεται νὰ πιστεύῃ. Ποῦ νά γίνῃ διάλογος; Στό ἐάν θά λατρεύη τόν Βράχμα ἤ τόν Ἰησοῦ ἤ τόν Ἀλλάχ; Δέν πᾶ νά λατρεύῃ καί τήν …παντόφλα του; Ἐγώ ποῦ χωρῶ; Αὐτὸ ξέρει, αὐτὸ καταλαβαίνει, αὐτὸ χρειάζεται. Πῶς γίνεται νά βάλω νά συζητήσουν κάποιος πού λατρεύει τήν παντόφλα του μέ κάποιον ἄλλον πού λατρεύει τό ποδήλατό του ἤ τήν γκόμενα τοῦ φίλου του;
Γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ σοβαρευθοῦμε ὅμως, σὰν ἄτομα ἀρχικῶς, μὰ καὶ σὰν κοινωνίες στὴν συνέχεια, πρέπει νὰ τὸ φᾶμε ὅλο τὸ πήδημα, νὰ καταλάβουμε τὸ τὶ σημαίνει ταμεῖο καὶ μετά, ὅταν θὰ τσούζη, νὰ κάτσουμε κάτω καὶ νὰ βροῦμε καὶ ἰσοῤῥοπίες καὶ ἄμυνες καὶ ὅ,τι μᾶς ἀρέσει.
Ἔως τότε θὰ βλέπης ἐπιτροπὲς ἐπὶ ἐπιτροπῶν, συζητήσεις ἐπὶ συζητήσεων, κοινωνικὲς δράσεις ἐπὶ κοινωνικῶν δράσεων καὶ ὅλοι, μὰ ὅλοι θὰ περιστρέφονται γύρω ἀπὸ τὰ …γένια τους, ἐφ΄ ὅσον ἔως ἐκεῖ ἀντέχουν νὰ δοῦν.