Ἀναρωτῶνται πολλοὶ γιατὶ ἔχει σουξὲ στὴν Ἑλλάδα ὁ σοσιαλισμὸς (ἐνῶ δὲν εἶναι κἂν βιομηχανικὴ χώρα).
Ἐπειδὴ ἦσαν βλάκες οἱ δεξιοὶ καὶ ἔδωσαν στὴν ἀριστερὰ τὸν ἐθνικισμὸ ποῦ οἱ ἴδιοι καλλιεργοῦσαν γιὰ νὰ ἔχουν ἰσχὺ ἐπάνω στὸν μέσο ἀφελὴ χωριάτη.

Τὸ ΠαΣοΚ, ποὺ ἦταν τὸ βασικὸ ἀποτέλεσμα αὐτοῦ, ἦταν τὸ μόνο πραγματικὰ ἐθνικοσοσιαλιστικὸ κόμμα ποὺ κυβέρνησε τὴν χώρα. Καὶ αὐτὸ ξεκίνησε μὲ τὸ φιάσκο τῆς κυπριακῆς ἐξεγέρσεως.

Ἡ δεξιὰ (τὸ λαϊκὸ κόμμα) ἦταν «στὴν καρδιά» ἀντιβρεταννικὸ ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ διχασμοῦ.

Φυσικςσ, ἐπειδὴ προέχει ἡ πολιτική, κατὰ τὸν μεσοπόλεμο, τόσο ὁ βασιλιὰς Γεώργιος Β’ ὅσο καὶ Μεταξᾶς εὑρίσκοντο στὸ βρεταννικὸ στρατόπεδο. Ὁπότε ἔβαλε σὲ παρένθεση τὸ ἀντιβρεταννικὸ μῖσος ὁ δεξιός.
Κι ἔτσι καὶ ὁ Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος βρῆκε τὴν χώρα.

Οἱ Βρεταννοὶ βέβαια ἔδιναν ὅπλα καὶ λίρες καὶ στοὺς κομμουνιστές, ἀλλὰ στὰ Δεκεμβριανὰ φυσικὰ τοὺς ἐπάταξαν.

Δέκα χρόνια μετὰ ἡ δεξιὰ πάει καὶ στήνει ΕΛΑΣιτικοῦ τύπου ἀντάρτικο στὺν Κύπρο ἐναντίον τῶν Βρεταννῶν, καὶ «δίδει τὸ δίκαιον» στοὺς ἀριστεροὺς ὡς «ἀγωνιστὲς τῆς ἐθνικῆς ἀνεξαρτησίας» (παρ’ ὅ,τι καὶ αὐτοὶ γύρευαν ἀντιστοίχως τὴν προστασία τῆς ΕΣΣΔ).

Τὴν ἴδια βλακεία ἐπαναλαμβάνει ὁ Ἰωαννίδης 20 χρόνια ἀργότερα δείχνοντας τοὺς Ἀμερικανοὺς πλέον ὡς «ἐχθροὺς τοῦ ἑλληνικοῦ ἒθνους», ποὺ ἐπιβεβαιώνει ὁ Καραμανλῆς μὲ τὴν ἔξοδο ἀπὸ τὸ στρατιωτικὸ σκέλος τοῦ ΝΑΤΟ.

Συβρίδης Γεώργιος

εἰκόνα