Σὲ ὅλους μας ἴσως νὰ ἔχῃ συμβῇ τὸ νὰ διαθέτουμε ἠλιθίους κι ἀνεγκεφάλους γείτονες. Σὲ ὅλους μας ἴσως νὰ ἔχῃ συμβῇ τὸ νὰ προσπαθοῦμε, λογικά, νὰ τοὺς ἀντιμετωπίσουμε ἀλλὰ αὐτοὶ νὰ ἀντιδροῦν σὰν νὰ εἶναι στὸ …χωράφι τοῦ παπποῦ τους, ἐφαρμόζοντας, διὰ τῆς ἀπάτης, τῆς πονηρίας καὶ τῶν ψεμμάτων, τὸ ἀτομικό τους «δίκαιον», ποὺ ἀνᾷ πάσᾳ στιγμὴ «μεταλλάσσεται σὲ κάτι ποὺ τοὺς ἐξυπηρετεῖ ἐκείνην καὶ μόνον τὴν στιγμή. Σὲ ὅλους μας ἐπίσης θὰ ἔχῃ συμβῇ τὸ νὰ περιβάλλονται ὅλοι αὐτοὶ οἱ ὑπάνθρωποι ἀπὸ ἀπατεῶνες χειροκροτητὲς καὶ ὁπαδούς, ποὺ εὔκολα ὅμως ἀλλάζουν «στρατόπεδον» ὅταν ἀλλάζῃ τὸ συμφέρον τους.

Γενικῶς, σὲ ὅλους μας ἔχει συμβῇ τὸ νὰ ἐρχόμεθα ἀντιμέτωποι μὲ τὸ ὑπάνθρωπο τμῆμα τῶν κοινωνιῶν μας, ποὺ ἀφ΄ ἑνὸς προσπαθῇ νὰ ἐκμεταλλευθῇ πρὸς ὄφελός του κάθε κοινωνικὴ συνθήκη (κι ἂς ψοφήσουν οἱ πολλοί), ἀλλά, ἐπὶ πλέον ὡς χαμαιλέοντες, ἐπιδεικνύουν τόσο ὑψηλὴ …«προσαρμοστικότητα» στὶς ὅποιες ἀνατροπές, ποὺ σχεδὸν ἀμφιβάλλουμε τελικῶς γιὰ τὸ ἐὰν πράγματι ἦσαν ἐκεῖνοι ποὺ ἦσαν …ἀντίθετοι κι ἀνάποδοι αὐτῶν ποὺ βλέπουμε ἐπάνω τους σήμερα.

Θὰ μποροῦσα νὰ καταγράψω ἀμέτρητα περιστατικὰ τέτοιων γελοίων (πρωτοστατούντων δὲ τῶν πρῴην μΠατΣοΚων ποὺ μετηλλάχθησαν σὲ τΣΥΡΙΖΑίους, ἀλλὰ καὶ κάθε ψηφοφόρου ποὺ κατήντησε …ψοφοφόρος, ἀνεξαρτήτως «ἰδεολογιῶν»), ἀλλὰ νομίζω πὼς θὰ πλατειάσω ἂνευ λόγου. Σημασία τελικῶς δὲν ἔχει τὸ πῶς ἐκφράζεται ἡ πλευρὰ αὐτὴ τῆς κοινωνίας μας, ποὺ τὴν ἀσπάζονται ἀρκετοί, ἀλλὰ τὸ πῶς ἐμεῖς θὰ μπορέσουμε νὰ τὴν παρακάμψουμε, νὰ τὴν ἀγνοήσουμε καὶ νὰ ἐπικεντρωθοῦμε στὴν οὐσία τῶν προβλημάτων γιὰ νὰ ἐντοπίσουμε τὶς λύσεις τους. (Διότι κάθε πρόβλημα ἐμπεριέχει καὶ τὶς λύσεις του, ἀρκεῖ νὰ παύσουμε νὰ χρονοκαθυστεροῦμε μὲ ἀσάφειες καὶ ἀνοησίες…!!!) Κι ἐκεῖ ἀκριβῶς ἀπαιτεῖται μία σημαντικὴ ἀπόφασις ἀπὸ ἐμᾶς, ποὺ ἔχει νὰ κάνῃ ἀποκλειστικῶς καὶ μόνον μὲ τὸ ἐὰν θὰ τοὺς ἐπιτρέψουμε νὰ μᾶς ἀλλοιώνουν τὴν πραγματικότητα, ἢ ἐάν, ὁριστικῶς καὶ διὰ παντός, θὰ τοὺς ἀφήσουμε στὶς …χωματερές τους.

Μαζάνθρωποι, ἀνόητοι, δουλοποιημένοι, κουτσομπόληδες, ὑπάνθρωποι, γελοῖοι, φανατικοί, παραδόπιστοι, προσκολλημένοι, ἐξηρτημένοι, ἐλεγχόμενοι καὶ προσδεδεμένοι σὲ κάποιο «ἇρμα» πάντα ὑπῆρχαν. Οὔτε ὅμως βαρύτητα ἔχουν οὔτε μποροῦν νὰ θέσουν τὶς βάσεις γιὰ νὰ γίνῃ ἡ ζωή μας καλλίτερη, πολλῷ δὲ μᾶλλον νὰ γεννήσουν ἰδέες καὶ νὰ ἐμπνεύσουν πράξεις τέτοιες, ποὺ θὰ ὁδηγήσουν τὶς κοινωνίες στὸ νὰ ἀποκτήσουν περισσοτέρους βαθμοὺς ἐλευθερίας. Πάντα θὰ παραμένουν (ἀντιληπτικῶς) ψωμολυσσάρηδες, ἁρπακτικά, κακομοίρηδες, ποὺ πολὺ εὔκολα, ἐὰν ἀλλάξουν τὰ κοινωνικοπολιτικὰ δεδομένα, θὰ …«ἀναγεννηθοῦν» σὲ κάτι ἀπολύτως ἀνάποδον ἀπὸ αὐτὸ ποὺ ἦσαν. Πάντα ἦσαν δίπλα μας καὶ πάντα θὰ ὑπάρχουν, μὴ ἀντιλαμβανόμενοι τὸ ἀνύπαρκτον νοητικό τους ἐπίπεδον καὶ ἐλπίζοντας σὲ κάτι ψίχουλα ἀπὸ τὸ φαγοπότι τῶν ἐχόντων. Στὸ μεταξύ, μὲ κάθε εὐκαιρία βολεύονται ὁπουδήποτε, χρησιμοποιοῦν ψευδῆ στοιχεῖα γιὰ νὰ καταλάβουν χώρο ἄλλων καὶ ἐὰν δὲν εὑρεθῇ ἐμπρός τους κάποιος ποὺ θὰ τοὺς ἀντιμετωπίσῃ σθεναρῶς καὶ θαῤῥαλέως, εἶναι ἱκανοὶ νὰ ἐξαφανίσουν κάθε πιθανὸ «κίνδυνο» τῆς ἀσυνειδήτου ἐξαπλώσεώς τους. Μπορεῖς νὰ τοὺς ἀποκαλέσῃς καὶ «χρησίμους ἠλιθίους», ἀλλὰ θὰ βεβηλώσῃς τὴν ἔννοια τῆς λέξεως χρήσιμος.

Εἶναι πολλοὶ καὶ αὐξάνονται, τὴν ὥρα ποὺ ἀμέτρητοι ἄλλοι πασχίζουν νὰ διεκδικήσουν λίγον αὐτονόητον ἀέρα ἐλευθερίας. Εἶναι μολυσματικοί, μὲ συμπεριφορὲς ὁπαδικές, ἐὰν ἀπαιτηθῇ, ποὺ σαρώνουν τὰ πάντα. Εἶναι γύρω μας, δίπλα μας καὶ αὐτοὶ ποὺ (συνήθως) ψευδῶς κατηγοροῦν καὶ στοχοποιοῦν ὁποιονδήποτε ἢ ὁ,τιδήποτε ἀπειλεῖ νὰ ἀνατρέψῃ τὶς δικές τους, προσωπικὲς πάντα, τακτικὲς καὶ ἀξιώσεις. (Ἡ Ἱστορία κραυγάζει ἀπὸ τὰ παραδείγματα καὶ ἀπὸ τὰ μαζανθρωπικά τους ἐγκλήματα!!!) Εἶναι ὅμως κι αὐτοὶ ποὺ θὰ πληρώσουν σκληρότερα καὶ περισσότερο ἀπὸ ὅλους μας τὴν ἐνσυνειδήτως ἐπιλεγείσα συμπεριφορά τους.

Ὁ κόσμος μας ἀλλάζει καὶ ἀλλάζει ὁριστικῶς. Κάθε τὶ ποὺ καθυστερεῖ αὐτὴν τὴν ἀλλαγὴ δὲν διαθέτει τὴν ἀναγκαία προσαρμοστικότητα ποὺ θὰ τοῦ διασφαλίσῃ τὴν ἐπιβίωσιν. Ἀπὸ τὴν ἄλλην πλευρὰ ὅσοι κατανοοῦν τὶς ἀνατροπές, ἔχουν μόνον μίαν ἐπιλογή: νὰ ἀνακόπτουν διαρκῶς καὶ μὲ κάθε τρόπο τὶς ἐπεκτάσεις τῶν σαπροφύτων, ἐπαναπροσδιορίζοντας τὰ ὅριά τους καὶ ἀποκλείοντας τὰ σαπρόφυτα ἔξω ἀπὸ αὐτὰ τὰ ὅρια. Δὲν εἶναι εὔκολο καὶ δὲν θὰ συμβῇ ἀπὸ τὴν μίαν ἡμέρα στὴν ἄλλην, ἀλλὰ ἐπιβάλλεται νὰ συμβαίνῃ κάθε φορά, ὅσες φορὲς ἀπαιτηθῇ, ὅταν τὰ κάθε εἴδους σαπρόφυτα περιορίζουν τὰ δικαιώματα τῶν γύρω τους. Τὸ πῶς θὰ συμβῇ ὅμως θὰ ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὶς κατὰ τόπους συνθῆκες. Δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι καθολικό. Καθολικὴ πρέπει νὰ εἶναι ἡ ἀπόφασις ἐκτοπίσεως τῶν σαπροφύτων ἀπὸ κάθε σημεῖον ποὺ ἀδίκως καὶ παρατύπως κατέλαβαν. Κι αὐτὸ εἶναι πιὸ ἀναγκαῖον ἀπὸ ποτὲ πλέον.

Μποροῦμε πολλὰ νὰ πράξουμε, μὰ ἀπαιτεῖται κυρίως ψυχραιμία καὶ σύνεσις. Δὲν ἀσχολούμεθα μὲ τὶς γελοιότητες, ἀλλὰ ἀσχολούμεθα μὲ τὴν οὐσία τῶν προβλημάτων ποὺ ἔχουν προκύψῃ, γιὰ νὰ τὰ παύσουμε. Δὲν καταπιανόμεθα μὲ λόγια καὶ λογάκια, ἀλλὰ συγκεντρώνουμε τὶς σκέψεις μας στοὺς στόχους μας. Δὲν ἐπιτρέπουμε στὴν ὀργὴ νὰ μᾶς πνίξῃ, ἀλλὰ τὴν χρησιμοποιοῦμε ὡς κινητήριον δύναμιν γιὰ ὅλα τὰ ἀναγκαία ἔργα ποὺ καλούμεθα νὰ δημιουργήσουμε.

Ὁ κόσμος πρέπει καὶ χρειάζεται καὶ θὰ ἀναδομηθῇ ἐκ τῆς βάσεώς του. Ὅσοι τὸ θέλουν, μποροῦν.
Ὅσοι τὸ ἀρνοῦνται, πρόβλημά τους. Ἔτσι κι ἀλλοιῶς πάντα στὴν ἱστορία τὰ πρῶτα θύματα τῆς κάθε ἀνατροπῆς ἦσαν οἱ «κολαοῦζοι» καὶ τὰ τσιράκια τους.
Σκεφθεῖτε το…

Φιλονόη

εἰκόνα