Οἱ ἄγνωστοι συμβολισμοὶ

Ἐὰν κάποιος θέλῃ νὰ μελετήσῃ τοὺς χιλιάδες συμβολισμοὺς ποὺ χρησιμοποιοῦσαν οἱ ἀρχαῖοι, γιὰ νὰ ἐκφρασθοῦν, τότε, ὑποχρεωτικῶς, πρέπει νὰ τοὺς ἀναζητήσῃ στὰ νομίσματα. Εἶναι ἡ ἐφαρμογὴ αὐτοῦ ποὺ ὅλοι λέμε «μία εἰκόνα, χίλιες λέξεις».
Ἀπὸ αὐτὴν τὴν ὁπτικὴ γωνία, δὲν εἶναι ἔκπληξις ἡ καινούργια ἱστορία, ποὺ μᾶς «σερβίρουν στὸ πιάτο» τὰ νομίσματα. Τὴν ἔγραψαν οἱ ἀρχαῖοι μὲ εἰκόνες καὶ δὲν μποροῦν ἀναρίθμητα γραπτὰ νὰ τὴν ἀντικαταστήσουν!!!

Ἐδῶ εἶναι καὶ τὸ πρόβλημα. Τί γίνεται ἐάν κάποτε κάποιος δέν ἔσκυψε ἐπάνω στά νομίσματα; Τί γίνεται ἐάν ἡ μοναδική πληροφόρησις ἔρχεται ἀπό γραπτά, ἤ, ἀλλοιῶς, «πηγές»; Ἡ ἀπάντησις ὑπάρχει ἤδη καί, πολλοὶ ἀπὸ ἐσᾶς, φίλοι μου τὴν ἀντιληφθήκατε. Νομίζαμε ὅτι ξέραμε ἱστορία.
Δέχομαι πολλὲς φορὲς τὴν τυποποιημένη ἐρώτησι: «ποία πηγή ἀναφέρει αὐτό πού λές;». Δὲν εἶναι παρεξηγήσιμο ἀπὸ κάποιον ποὺ ξέρει μόνον τὸν δρόμο τῶν «πηγῶν», ὅμως κάποτε θὰ πρέπη νὰ εὕρουμε τὸν τρόπο νὰ συνεννοηθοῦμε. Κάποτε πρέπει καὶ τὸ νόμισμα νὰ θεωρεῖται «πηγὴ» κι ἂς εἶναι ἄγραφος.
Στὴν καινούργια αὐτὴν πηγὴ λοιπόν, προσκρούουν ὅλες οἱ παθογένειες τῶν γραπτῶν «πηγῶν», ἡ μεγαλυτέρα τῶν ὁποίων εἶναι ἡ παντελὴς ἀπουσία των ἀπὸ ἀναρίθμητα γεγονότα.

Οἱ τρεῖς εἰκόνες στὰ νομίσματα ἀντιστοιχοῦν σὲ τρεῖς χιλιάδες λέξεις, πού, δυστυχῶς, δὲν εἶναι κάπου γραμμένες. Ἀπαντοῦν καὶ στὴν ἀπορία κάποιων ποὺ ἀναρωτῶνται: μά εἶναι δυνατόν ἕνα τόσο μεγάλο ἔργο στήν Ἀμφίπολι νά μή τό ἀναφέρουν οἱ «πηγές»;

Τσίντσιφος Ἀστέριος