Πρὸ μερικῶν ἐτῶν εἶχα ἀναφερθῆ στὴν Ἀνάστασιν τοῦ Γένους, πού, κατ’ ἐμέ, δὲν γίνεται νὰ περιλαμβάνῃ κάτι ἀπὸ ὅσα μᾶς ἔμαθαν ἔως σήμερα γιὰ …θέσφατα. Δὲν ὑπάρχουν …ἱερὲς ἀγελάδες καὶ δὲν ὑπάρχει γνωστὴ συνταγὴ γιὰ τὴν πορεία μας πρὸς τὴν Ἐλευθερία.
Χωνεύουμε ἁπλῶς, γιὰ ἀρχή, πὼς ὅσο δοῦλοι ἤμασταν ἐπὶ τουρκοκρατίας καὶ ῥωμαιοκρατίας, ἄλλο τόσο εἴμαστε καὶ σήμερα.
Συνειδητοποιοῦμε, πάντα γιὰ ἀρχή, πὼς ἡ Ἐπανάστασις πού, ἐπισήμως, ξεκίνησε τὸ 1821, δὲν ἔχει τελειώση ἀφ΄ ἑνός, ἀλλὰ πὼς ἀφ΄ ἑτέρου ἐκείνη ἡ περίοδος ἦταν ἁπκλῶς ἕνα ἀπὸ τὰ πολλὰ ἐπεισόδια, ποὺ μᾶς συνέβησαν, πρὸ κειμένου νὰ διακρίνουμε τὴν διαδρομὴ ποὺ ἀπαιτεῖται νὰ διανύσουμε πρὸς τὴν Ἐλευθερία.

Ἡ Ἐπανάστασις μᾶς …τελείωσε! Καιρὸς γιὰ …Ἀνάστασιν!

Παραλλήλως…
Λίγα λίγα ὅλα αὐτὰ ποὺ πιστεύαμε, ἐδῶ καὶ αἰῶνες, ὡς ἀληθῆ, ὄχι μόνον διαψεύδονται, ἀλλὰ ἀκόμη περισσότερο ἀποδεικνύεται πὼς αὐτὰ τὰ ἴδια τὰ πιστεύω μας ἦσαν ποὺ μᾶς κρατοῦσαν (κι ἀκόμη μᾶς κρατοῦν) ἐν πλήρῃ καταστολῇ, μὲ τὴν ἀπόλυτόν μας συναίνεσιν, πρὸ κειμένου νὰ διατηρεῖται ἡ ἀντίληψίς μας σὲ ἐπίπεδα τέτοια, ποὺ νὰ ἀδυνατοῦμε νὰ διακρίνουμε ἀκόμη καὶ τὰ …αὐταπόδεικτα!!!

Ὅλα αὐτὰ μᾶς συμβαίνουν διότι παραμένουμε, κατὰ κύριον λόγον, διαρκῶς ἐν πνευματικῇ δουλείᾳ ἐδῶ καὶ αἰῶνες, μὴ ἀντιλαμβανόμενοι πὼς ἔχουμε ἀπωλέση τὸ μέγιστον τμῆμα τῆς ἀντιληπτικῆς μας ἱκανότητος. Πρὸς τοῦτον καὶ τελικῶς διακρίνουμε, κατὰ περίπτωσιν, ἐλάχιστες …«ἀμυχές» τῶν παραμέτρων ποὺ μᾶς καταστέλουν, ἂν καὶ αὐτὲς εἶναι σήμερα ὁρατὲς σὲ μεγάλο τους τμῆμα. Κι αὐτὸ μᾶς συμβαίνει διότι κυρίως ἐμεῖς (μόνοι μας) ἀρνούμεθα νὰ ἀποποιηθοῦμε ῥόλους καὶ νὰ ἀκυρώσουμε θεωρήσεις, ἐφ΄ ὅσον γιὰ τοὺς δικούς μας λόγους ὁ καθείς, τρομοκρατεῖται ἐμπρὸς στὴν πιθανότητα τῆς …«ἰδεοληπτικῆς γύμνιας» μας, μά, κυρίως, τῆς ἀληθοῦς εὐθύνης ποὺ καλούμεθα ἅπαντες νὰ ἀναλάβουμε ἔναντι τοῦ ἑαυτοῦ μας ἀρχικῶς, ἀλλὰ κυρίως ἔναντι τοῦ Ἔθνους μας. Μίας εὐθύνης ποὺ τελικῶς ἐὰν γίνῃ διακριτή, εἶναι δεδομένον πὼς δὲν χρειάζονται, ἀπὸ ἐκεῖ καὶ μετά, πάρα πολλὰ νὰ μᾶς συμβοῦν. Διότι ἡ ἀναγνώρισις τῆς αἰτίας ἑνὸς προβλήματος (τῆς εὐθύνης ἐπὶ τοῦ πρὸ κειμένου), ἀπὸ μόνη της, συνιστᾶ τὸ 70-80% τῆς ἀρχῆς ἐπιλύσεως τοῦ προβλήματος ποὺ ἐπέφερε. Ἤ, ἄλλως, συνισττᾶ τὸ 70-80% τοῦ συνόλου τῆς ἀτομικῆς μας διαδρομῆς. Τὰ ὑπόλοιπα συμβαίνουν ὡς φυσικὰ ἐπακόλουθα, οὔτως ἤ ἄλλως.

Τέτοιου εἴδους ὅμως εἶναι ἡ μορφὴ τῆς δουλείας μας ποὺ ἀδυνατοῦμε νὰ τὴν ἀναγνωρίσουμε, ἐφ΄ ὅσον ἄλλος περισσότερο κι ἄλλος λιγότερο, αὐτοπαγιδευόμενος μέσα στὴν «φυλακή» τῶν πεποιθήσεών του, προσδίδει διαφορετικὲς διαστάσεις σὲ αὐτήν, ἀντιλαμβάνεται διαφορετικὰ ὅρια καί, καταληκτικῶς, ἀποφασίζει πὼς ἡ δική του ἄποψις εἶναι καὶ ἡ πλέον ὀρθή. Δῆλα δὴ θεωρεῖ πὼς ἡ δική του ἄποψις περὶ δράσεως, περὶ ἐννοιῶν καὶ περὶ σκοποῦ εἶναι καὶ ἡ πλέον ἀληθής, ἀποκλείοντας στὴν πραγματικότητα τὶς ἀλληλεπιδράσεις μὲ τοὺς γύρω του, καθὼς φυσικὰ καὶ τὴν προσωπική του ἀνέλιξιν.
Πρόκειται γιὰ μίαν ἀκόμη παγίδα, ποὺ αὐτοβούλως ἐπιλέγουμε, γιὰ νὰ παρατείνουμε τὸν χρόνο παραμονῆς μας στὴν προαιώνιό μας φυλακή, ἐνᾦ παραλλήλως κατηγοροῦμε ὅλους τοὺς γύρω μας διότι δὲν …ἀντιλαμβάνονται τὸν κόσμο ὅπως ἐμεῖς τὸν ἀντιλαμβανόμεθα!!!

Ἡ πορεία πρὸς τῆς Ἐλευθερία δὲν εἶναι σκέτο ἕνας πόλεμος μὲ πολλὰ ἐπεισόδια μαχῶν, ἀλλὰ εἶναι μία διαδρομὴ ποὺ γιὰ νὰ ὁλοκληρωθῇ ἐπὶ τέλους ἀπαιτεῖται κατάργησις τῶν πάντων καὶ ἐπαναδόμησις αὐτῶν σὲ νέα θεμέλια. Θεμέλια ἰδεολογικά, κοινωνικὰ καὶ πολιτικά, μὰ κυρίως θεμέλια ἀντιληπτικά. Ὅταν κι ἐφ΄ ὅσον λοιπὸν θὰ μποροῦμε νὰ τὸ κατανοήσουμε αὐτὸ ὡς ἀναγκαία συνθήκη, τότε καὶ μόνον τότε θὰ διακρίνουμε καὶ τὰ ὅσα πράγματι χρειαζόμεθα γιὰ νὰ διαφύγουμε ἀπὸ τὶς αὐτοπαγιδεύσεις μας!!!

Μὲ ἀφορμὴ ὅμως τὴν σημερινή μας (πολιτειακή) ἐπέτειο εἶναι καλό, πέραν τῶν εὐχῶν γιὰ «Καλὴ Λευτεριά», νὰ ἀρχίσουμε, σιγὰ σιγά, νὰ διακρίνουμε πὼς σὲ αὐτὸν τὸν κόσμο δὲν εἴμαστε μόνοι μας. Ὅσοι καλοὶ ἢ κακοὶ (μὲ ἢ χωρὶς εἰσαγωγικά) συνυπάρχουν μαζύ μας, εἶναι πάντα σπουδαῖοι καὶ σημαντικοί, χρήσιμοι κι ἀναγκαίοι, γιὰ νὰ μᾶς βοηθήσουν νὰ ἀποκτήσουμε καὶ ἄλλες ὁπτικές, κι ἄλλα ἐφόδια, μὰ κι ἄλλες γνώσεις. Ἀναγκαία ὅλα καὶ ἀπαραίτητα γιὰ νὰ ὁλοκληρώσουμε τὶς προετοιμασίες μας, ποὺ σκοπὸ ἔχουν ἕναν: νὰ καταργήσουμε τὴν φυλακή μας διὰ παντός.
Μά, τὸ σημαντικότερον ὅλων εἶναι νὰ συνειδητοποιήσουμε ἐπὶ τέλους πὼς ἡ Ἀνάγκη, ἡ πραγματική μας Ἀνάγκη, εἶναι κοινὴ γιὰ ὅλην τὴν Ἀνθρωπότητα καὶ πὼς ἐὰν δὲν ἐνεργοποιηθῇ πλήρως, τότε δὲν πρόκειται νὰ ἐνεργοποιηθοῦν καὶ οἱ μηχανισμοὶ ποὺ χρειάζεται γιὰ νὰ κλείσῃ ὁριστικῶς ὑπέρ μας ὁ πόλεμος ὑπὲρ Ἐλευθερίας, ποὺ ἕνα μόνον ἐπεισόδιόν του ἦταν καὶ ἡ Ἐπανάστασις τοῦ 1821.

Φιλονόη