Ποὺ ξεκινᾶ;; Ποῦ σταματὰ;

Γύρω μας μία ὁλικὴ καὶ (ὁλοκληρωτικῶς) σὲ  ὅλους τοὺς τομεῖς κατάῤῥευσις.
Ὅλοι κατάλαβαν ὅλους… Κι ὅλοι διαβιοῦν μέσα στὴν ἀτομική τους δυστυχία! Ἤ στὴν μακαριότητα τῆς ἀποχαυνώσεώς τους…

Ποιά μ0ναδική εὐκαιρία μᾶς δίδεται, ἐπὶ τέλους, γιά νά κατανοήσουμε τό βάρος τῆς δικῆς μας εὐθύνης στό ἐπίπεδον τῆς ἀναδημήσεως;
Ποιά μοναδική εὐθύνη ὀφείλουμε νά ἀναλάβουμε, πρό κειμένου νά ξεκινήσουμε νά ΞΑΝΑκτίζουμε τόν κόσμο μας καί νά τον κοσμήσουμε μέ ὄμορφα καί Ἀνθρώπινα ἔργα;

Δυστυχῶς, γιὰ τὴν ὥρα, οἱ περισσότεροι φαντάζονται πὼς πρέπει νὰ …γλυτώσουν  οἱ ἴδιοι (μόνον) ἀπὸ τὴν συμφορά.
Εὐτυχῶς, ἀρκετοί, γιὰ τὴν ὥρα, συνειδητοποιοῦν πὼς ὅλοι μας, ἄλλος περισσότερο κι ἄλλος λιγότερο, ἔχουμε ξεκινήσει ἤδη τὴν ἀναδόμησιν.
Καὶ ἡ ΔΙΚΗ μας εὐθύνη ἀφορᾶ μόνον στὴν ἀναδόμησιν!!!

Προσπεράσαμε τοὺς ὑφάλους, ποὺ ὁδηγούσαν στὸν ἀφανισμό.
Καὶ δὲν τοὺς προσπεράσαμε γιατὶ κάποιοι, ἄλλλοι, ἔξω ἀπὸ ἐμᾶς, τὸ ἀπεφάσισαν, ἀλλὰ διότι ἡ ΔΙΚΗ μας, ἀτομικὴ εὐθύνη, ἐκφράζεται ἐκεῖ ποὺ τῆς πρέπει.
Καὶ τώρα… Τώρα ποὺ ὅλο καὶ περισσότεροι σηκώνονται, ἡ Προμηθειακή μας Φύσις ζητᾶ χῶρο γιὰ νὰ ἐκφρασθῇ!!!…
Κατ’ ἐπέκτασιν ἡ δική μας Φύσις, αὐτὴ ποὺ θὰ ἐπιφέρη τὶς συνθῆκες τῆς Ἐλευθερίας, μιλᾶ…
Καὶ ὁρίζει ὅρια…
Καὶ Σηκωνόμαστε πιά…
Ξέρουμε τὶ πρέπει νὰ κάνουμε…
…καὶ τὸ κάνουμε!!!
Ἡ εὐθύνη πλέον εἶναι κάτι σὰν τὴν …ἀνάσα μας…!!!
…Δίιχως της τελείωνουμε!!!

Φιλονόη

Υ.Γ. Ἔτσι κι ἀλλοιῶς εἴπαμε, εἶναι μονόδρομος ἡ ἀπελευθέρωσις καὶ φυσικὰ ἡ δική μας ευθύνη τῆς συμμετοχῆς στὸν ἀγῶνα.

φωτογραφία