Ὅταν κάποτε πέθανε ὁ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, ἡ Ἀμφίπολις ἔκοψε ἕναν καὶ μοναδικὸ νομισματικὸ τύπο, ὅπου ἡ κεφαλὴ τοῦ νεαροῦ Ἡρακλέους κυττοῦσε ἀριστερὰ (1).

Ἐπειδὴ οἱ παραστάσεις τῶν Μακεδονικῶν νομισμάτων ἦσαν προσανατολισμένες σὲ ἀνατολὴ (δεξιὰ) καὶ δύση (ἀριστερά), ἤθελαν μὲ τὴν νεκρικὴ κοπὴ νὰ ἐπισημάνουν τὸν θάνατο τοῦ Ἀλεξάνδρου.
Δεκατρία χρόνια νωρίτερα, ἔγινε τὸ ἴδιο στὸν ΦΙΛΙΠΠΟ (2).
Κοινὸ στὶς δύο κοπές, εἶναι τὸ δηλωτικὸ (Θ) τῶν Μεγάλων Θεῶν τῆς Σαμοθράκης, ποὺ σήμαινε ὅτι καὶ οἱ δύο ἦσαν θαμμένοι μέσα σὲ Καβείριο ἱερό.

Ἕνα ἄλλο κοινὸ ποὺ συνδέει τοὺς δύο θανάτους, εἶναι οἱ σφίγγες. Στὴν εἴσοδο στὸ Σεράπειο μαντεῖο τῆς Μέμφιδος, ὅπου φέρεται γιὰ ἕνα διάστημα νὰ ἦταν τὸ προσκύνημα τοῦ Ἀλεξάνδρου, εἶχε δύο προστάτιδες σφίγγες (3). Θὰ ἔλεγε κάποιος ὅτι ἀντέγραψε τὸν πατέρα του Φίλιππο, ποὺ ἦταν στὸ ἱερὸ μαντεῖο τῆς Ἀμφιπόλεως, μὲ τὶς δύο ὅμοιες σφίγγες στὴν εἴσοδο. Ἄλλωστε ὁ Ἀλέξανδρος, τὴν ἐπιθυμία του νὰ ταφῇ σὲ μαντεῖο τὴν εἶχε ἐκφράση.
Στὸ ἀνταγωνιστικὸ πάθος ποὺ ἔτρεφε ἀπέναντι στὸν πατέρα του, ἦταν ἀδύνατο νὰ ὑστερήσῃ σ αὐτό.

Ἡ πιθανότης συνδυασμοῦ τῶν ἀριστερῶν κεφαλῶν, ποὺ εἶναι 3 ἀνάμεσα σὲ 2000 περίπου κοπὲς μὲ δεξιὰ κεφαλή, μὲ τὸ ἴδιο σύμβολο πίσω, ἀνάμεσα σὲ ἑκατοντάδες συνδυασμοὺς συμβόλων καὶ μονογραμμάτων, εἶναι 1/140.000 περίπου!
Γιὰ τὴν στατιστικὴ αὐτό, ὅτι κι ἂν σημαίνῃ.

Ἀστέριος Τσίντσιφος