Ὁ μπαμπουΐνος τοῦ Ἡλίου, τῆς Ῥέας καὶ τῆς μαγείας 

Μία φορὰ καὶ ἕναν καιρό, ὑπῆρχε ἕνας πιστὸς ὑπηρέτης τῶν ἀνθρώπων, ποὺ ὅμως ἀπέκτησε καὶ ἱερὰ ἰδιότητα. Λόγος γίνεται γιὰ τὸν μπαμπουίνο μὲ τὸ γαλάζιο χρῶμα, χρῶμα ποὺ στὰ Μινωϊκὰ χρόνια ἦταν ἱερό. Ἦταν αὐτὸς ποὺ τὸ 1600 π. Χ. προσφέρει κρόκο στὴν καθιστὴ Ῥέα ποὺ τὴν προστατεύει γρύπας. Μὲ τὴν ἀνατολὴ τοῦ Ἡλίου ἐγαύγιζε καὶ στὸν Αἰγυπτιακὸ πολιτισμό, ἦταν ὑμνητὴς τοῦ Ῥᾶ (Ἥλιος) καὶ ταὐτίζετο σὲ μία ἀπὸ τὶς τρεῖς μορφές του στὸν θεὸ Θρὸθ (Throth) ἢ Ταχοῦτι, ποὺ στὸ Ἑλληνικὸ πάνθεο ἦταν ὁ Ἑρμῆς. Ἦταν ἐπιφορτισμένος στὴν Αἰγυπτιακὴ μυθολογία μὲ τὴν διατήρηση τοῦ σύμπαντος καὶ συνῴδευε στὴν βάρκα τὸν Ῥᾶ. Συνεδέθη ἐπίσης μὲ τὴν μαντικὴ τέχνη καὶ τὴν μαγεία.

Ἀντιπαραθέσεις μπαμπουΐνων 

Οἱ Αἰγύπτιοι ἦσαν πολὺ παραστατικοὶ μὲ τοὺς μπαμπουΐνους. Στὸ ἱερὸ μπλὲ χρῶμα τοῦ οὐρανοῦ αὐτοί, ὑπηρετοῦσαν μόνον τὸν Ἥλιο (1,2). Στὸ νόμισμα τοῦ μνημείου!!! τῆς Ἀμφιπόλεως, ὁ μπαμπουίνος κάνει τὸ ἴδιο, ἀφοῦ μαζὺ μὲ τὸν Ἥλιο εἶναι στὸ νόμισμα. Ποιά εἶναι ἡ γυναῖκα (3), πού, κάτ’ ἐξαίρεσιν, τιμᾶ ὁ μπαμπουΐνος, τὸ 2000 π. Χ. στήν Σαντορίνη; Πόσο σχετικὴ ἦταν αὐτὴ μὲ τὸν Ἥλιο; Εἰσήχθη ἄραγε ὁ μπαμπουΐνος ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο ἢ τὸ ἀντίθετο; Μπορεῖ ὁ μπαμπουίνος νά ἀποτελέσῃ συνδετικό κρίκο τῶν δύο πολιτισμῶν; Νά ἐξαχθοῦν ἴσως ἀνατρεπτικὰ ἀποτελέσματα;

Ὁ Μπαμπουΐνος τῆς Ἀμφιπόλεως 

Μπορεῖ ἄραγε νά συνδεθῇ ὁ μπαμπουΐνος τῶν Μινωϊκῶν χρόνων καὶ ὁ Αἰγυπτιακὸς ὅπως τοὺς ἐπαρουσίασα παραπάνω, μὲ αὐτὸν ποῦ ἀπεικονίζουν τὰ νομίσματα τῆς Ἀμφιπόλεως (1,2); 
Βεβαίως. Τὰ ἱερὰ νομίσματα μὲ τὸν μπαμπουίνο, παραπέμπουν στὸ ἱερὸ ποὺ προϋπῆρχε τοῦ μνημείου τῆς Ὀλυμπιάδὸς. Αὐτὸ γιὰ τὴν μορφὴ ποὺ εἶχε, μόνο νὰ τὴν ὑποψιασθοῦμε μποροῦμε. Δὲν ὑπάρχει ἀμφιβολία ὅμως, ὅτι ἡ λειτουργία του ἦταν ἡ ἴδια, μὲ αὐτὴν ποὺ συνέχισε ἡ Ὀλυμπιάς. Κέντρο Ἡλιολατρείας, ὅπως φανερώνει τὸ πίσω μέρος τῶν νομισμάτων καὶ συσχετισμὸς μὲ τὴν Ῥέα – Κυβέλη, ὅπως καὶ τὴν μαντικὴ τέχνη ἀπὸ τὸ μαντεῖο τοῦ Διονύσου.

Τὰ νομίσματα μὲ τὸν μπαμπουΐνο ἢ ἀλλοιῶς τὰ νομίσματα τοῦ Ἡλίου, ποὺ τὸ θέμα τους σὲ ὅλη τὴν ἀρχαιότητα ὑπῆρχε μόνο στὴν Ἀμφίπολι, ἀρκοῦν ἀπὸ μόνα τους νὰ δώσουν ταὐτότητα στὸ μνημεῖο. Ὁ πολὺ συγκεκριμένος ῥόλος τοῦ ζώου, ἀλλὰ καὶ ἡ ἐπιβεβαίωσις τοῦ ὀπισθοτύπου, δίδουν τὸ συντριπτικὸ στοιχεῖο, ποὺ ἀπὸ τὰ μεταγενέστερα νομίσματα (3) ξανά-ἐπιβεβαιώνεται. Λατρεία τοῦ Ἡλίου λοιπόν, σὲ ἕνα ἀπὸ τὴν Ὀλυμπιάδα «ἀνακαινισμένο» μνημεῖο.

Ὁ μπαμπουΐνος καὶ ὁ Λέων τῆς Ἀμφιπόλεως 

Τὰ νομίσματα τοῦ Ἡλίου μὲ τοὺς μπαμπουίνους (1,2), ἔχουν τὸ μέγεθος φακῆς!!! Τόπος εὑρέσεως αὐτῶν εἶναι πέριξ της Ἀμφιπόλεως καὶ ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς ἐρεύνης μου, ἦταν φανερὸ ὅτι δὲν ἀνῆκαν σὲ πόλη. Ἐπίσης δὲν ἀνῆκε σὲ πόλη, ἄλλο ἕνα νόμισμα τοῦ Ἡλίου, μὲ λέοντα ἐμπρὸς (7). Ἀνῆκαν ὅλα, στὰ «ὀρφανὰ» ὅπως τὰ ὀνόμασα ἐγώ, νομίσματα, ποὺ παρέπεμπαν κάπου. Αὐτὸ τὸ κάπου, ἐνετοπίσθη στὸ μνημεῖο τῆς Ὀλυμπιάδος, τοῦ ὁποίου ἡ ἀποδοχὴ ἦταν γενικοτέρα.
Χαλκιδαῖοι (3), Πιέρες (4), Δεῤῥόνες (5), Ἀνδριοι (6) κ. α., ἐπίστευαν καὶ ἀπευθύνοντο στὸ μνημεῖο τῆς Ἀμφιπόλεως!!! Τὸ σύμβολο τοῦ Ἡλίου στὰ νομίσματά τους, ὅπως ὑπάρχει στὸν ὀπισθότυπο τῶν ἱερῶν νομισμάτων, ἀλλὰ καὶ μὲ παραλλαγές, αὐτὸ φανερώνει.

Εἶναι φανερό, ὅτι ἡ λατρεία τοῦ Ἡλίου δὲν περιορίζετο μόνο στοὺς Ἀμφιπολῖτες. Τὴν ἀσπάζοντο ὅλοι οἱ ἄποικοι, ποὺ ἀπὸ τὰ πέρατα τοῦ ἀρχαίου κόσμου, ὑπῆρχαν στὴν εὐρυτέρα περιοχὴ τοῦ Παγγαίου. Ὁ Ἥλιος λοιπὸν τῆς Βεργίνας, δὲν εἶναι τῆς Βεργίνας, ἀλλὰ οὔτε κἂν Μακεδονικός!!! Ἀνῆκε στὸ κέντρο Ἡλιολατρίας τῆς Ἀμφιπόλεως, ὅπως ἀκριβῶς καὶ τὸ μεταγενέστερο ΛΟΚΡΩΝ νόμισμα (8), ποὺ ἀνῆκε στὸ κέντρο Ἡλιολατρίας τοῦ Ὀρχομενοῦ!!! 

Ἀστέριος Τσίντσιφος