Τὸ συναίσθημα τοῦ θυμοῦ εἶναι ἔνα πολὺ ἰσχυρὸ συναίσθημα καὶ ἔχει ἀποτελέσει ἀφετηρία γιὰ τὶς περισσότερες καταστροφικὲς ἐνέργειες στὴν ἀνθρώπινη ἱστορία.
Ὁ θυμὸς εἶναι ἀπρόβλεπτος…
Δὲν ξέρουμε πότε θὰ ἐκραγοῦμε ἀπὸ θυμὸ ἐμεῖς ἤ οἱ ἄλλοι, γι’ αὐτὸ καὶ τὸν φοβόμαστε τόσο πολύ.
Παρ ὅλα αὐτὰ ὁ θυμὸς εἶναι ἁπλῶς ἕνα ἀνθρώπινο συναίσθημα καὶ τὰ συναισθήματα εἶναι ἁπλῶς συναισθήματα. Δὲν ὑπάρχουν καλὰ ἡ κακὰ συναισθήματα… Κακὸς ἤ καλὸς εἶναι ὁ τρόπος ποὺ τὰ χειριζόμαστε, ὁ τρόπος ποὺ τὰ ἐκφράζουμε ἤ δὲν τὰ ἐκφράζουμε.

Κάποιοι τὸν ἐκφράζουν δυναμικὰ ξεσπῶντας καὶ οὐρλιάζοντας. Αὐτὸ ὅμως τοὺς κάνει νὰ νοιώσουν παροδικὰ καλά.
Κάποιοι ἄλλοι τὸν καταπιέζουν νομίζοντας ὅτι ὁ συσσωρευμένος καταπιεσμένος θυμὸς δὲν ἀποτελεῖ θυμό, ἀλλὰ κάποια στιγμὴ αὐτὸς ὁ παλαιὸς θυμὸς ἐπανέρχεται σὲ πλήρη ἔνταση καὶ κατακλύζει τὸν νοῦ καὶ τὸ σῶμα τους.
Πολλὲς φορὲς ἤρεμοι ἐπιφανειακὰ ἄνθρωποι ἔχουν μέσα τους τεράστιες ποσότητες καταπιεσμένου θυμοῦ.

Ὁ καταπιεσμένος αὐτὸς θυμὸς γίνεται ἕνα φίλτρο ἀνάμεσα σὲ ἐμᾶς καὶ στὸν ἔξω κόσμο, μὲ ἀποτέλεσμα κάθε τὶ ποὺ ἔρχεται πρὸς ἐμᾶς, ἀλλὰ καὶ κάθε τὶ ποὺ ἐκφράζεται ἀπὸ ἐμᾶς, νὰ περνᾷ μέσα ἀπὸ αὐτὸ τὸ φίλτρο.
Ἕνα φίλτρο θυμοῦ δίνει στὸν ἔξω κόσμο ἕνα χρῶμα ἐχθρικὸ καὶ ψυχρό, ἐφ΄ ὅσον τὰ μηνύματα περνῶντας ἀπὸ αὐτὸ τὸ φίλτρο μετατρέπονται, μετασχηματίζονται σὲ ἐχθρικὰ κι ἔτσι ἀνταποκρινόμαστε σὲ αὐτὰ μὲ ἕναν καχύποπτο καὶ ἀμυντικὸ τρόπο. Φοβόμαστε νὰ ἐπιτρέψουμε στοὺς ἄλλους νὰ ξέρουν τὶ νοιώθουμε καὶ ποιοὶ εἴμαστε στ΄ ἀλήθεια, ἀπὸ φόβο μήπως μᾶς ἐκμεταλλευθοῦν.

Τὸ ἴδιο φίλτρο παραμορφώνει καὶ τὰ μηνύματα ποὺ βγαίνουν ἀπὸ μέσα μας. Μπορεῖ νὰ θέλουμε νὰ ὑποστηρίξουμε τοὺς ἄλλους, νὰ τοὺς δείξουμε τὴν ἀγάπη μας, νὰ τοὺς προσφέρουμε ὑποστήριξη…
Οἱ ἐνέργειές μας ὅμως δὲν γίνονται ἀντιληπτὲς λόγῳ τοῦ φίλτρου τοῦ θυμοῦ.

Ὁ ἄνδρας ἤ ἡ γυναῖκα ποὺ λέει: «κι ἐγὼ σὲ ἀγαπῶ ποὺ νὰ πάρῃ…», … θέλει νὰ ἐκφράσῃ ἀγάπη ἀλλὰ αὐτὴ ἡ ἀγάπη σκοντάφτει ἐπάνω στὸν θυμό.

Κάποιος ποὺ ἔχει θυμὸ καὶ ἀρνεῖται νὰ κάνῃ κάτι γι’ αὐτὸ μπορεῖ νὰ προκαλέσῃ προβλήματα στὸ σῶμα του.
Ὁ χρόνιος θυμὸς μπορεῖ να δημιουργήσῃ σοβαρὰ προβλήματα ὑγείας, πόνους στὸ σῶμα, προβλήματα στὸ σέξ, ἀνικανότητα, ψυχρότητα, ἤ ἀκόμη καὶ θυμωμένο σὲξ καὶ γενικὰ ἐπιθετικὴ συμπεριφορά. Εἶναι ἕνα εἶδος μὴ συμπληρωμένου θυμοῦ.

Κάποιοι ἔχουν ξαφνικὰ ξεσπάσματα θυμοῦ κι αὐτὸ γιατὶ ὑπάρχει λανθάνων θυμὸς ποὺ βρίσκεται μέσα στὸ ὑποσυνείδητό τους καὶ τοὺς προκαλεῖ αὐτὰ τὰ ἀνεξήγητα ξεσπάσματα.

Ὁ θυμὸς γιὰ τὸν ἑαυτό μας γίνεται κατάθλιψις…
Εἶναι μιὰ μορφῇ μὴ ξεκαθαρισμένου θυμοῦ.

Δὲν θυμώνουμε ὅλοι τὸ ἴδιο, ἀλλὰ ὅλους μᾶς θυμώνουν περίπου τὰ ἴδια πράγματα.

Τί συμβαίνει καί θυμώνουμε;

Θυμώνουμε ἐπειδὴ ταυτιζόμαστε μὲ μιᾶ καταστάση.
Δηλαδὴ ὅταν βλέπουμε νὰ συμβαίνει κάτι ἄδικο, κατὰ τὴν γνώμη μας.
Κάτι ποὺ συγκρούεται μὲ τὶς ἀρχές μας καὶ μὲ τὶς ἀξίες μας.
Θυμώνουμε ὅταν κάτι μᾶς φοβίζει.
Καὶ τέλος θυμώνουμε ὅταν ἔχουμε μιὰν ἀνικανοποίητη ἀνάγκη. Δηλαδὴ ὅταν χρειαζόμαστε κάτι ποὺ εἶναι πολὺ σημαντικὸ γιὰ ἐμᾶς καὶ δὲν τὸ παίρνουμε.
Προφανῶς δὲν θὰ θυμώναμε ἂν αὐτὸ ποὺ δὲν πήραμε δὲν ἦταν σημαντικὸ γιὰ ἐμᾶς.

Ὁ θυμὸς εἶναι μιὰ κραυγὴ γιὰ ἀγάπη, ἀποδοχὴ καὶ ἀναγνώριση. Αὐτὸ θέλει κάθε θυμωμένος.
Ὑπάρχουν φορὲς στὴν ζωὴ ὅλων μας ποὺ οἱ ἀντιδράσεις μας στὸ ἴδιο γεγονὸς εἷναι ἐντελῶς διαφορετικὲς κι αὐτὸ συμβαίνει ἐπειδὴ ἡ κατάστασις στὴν ὁποία βρισκόμαστε, τὴν ὥρα ποὺ συμβαίνει κάτι, καθορίζει καὶ τὴν ἀντίδρασή μας.
Ἂν βρισκόμαστε σὲ μιὰ καταστάσῃ ποὺ ἔχουμε ἔλλειψη ἀπὸ αὐτοεκτίμηση θὰ ἀντιδράσουμε φυσικὰ ἐντελῶς διαφορετικὰ ἀπὸ ὅ,τι ἂν αἰσθανόμαστε καλὰ μὲ τὸν ἑαυτό μας.

Ἡ ἀπαλλαγὴ ἀπὸ τὸ θυμὸ εἶναι μιὰ διαδικασία ἀπελευθερώσεως.
Καθὼς ἀρχίζουμε νὰ ἀντιμετωπίζουμε σωστὰ τὸν θυμὸ καὶ ἀπὸ τὴν καταπίεση καὶ τὴν λανθασμένη ἔκφρασή του μετακινηθοῦμε πρὸς τὴν ὁλοκλήρωση καὶ τὴν ἀπελευθέρωσή του, τότε θὰ ἀρχίσουμε νὰ νοιώθουμε ἐλευθερία χαρά, αὐτοπεποίθηση, ζωντάνια. Αὐτὴ θὰ εἶναι ἡ ἀνταμοιβή μας γιὰ τὴν ἀλλαγὴ τῆς στάσεώς μας ἀπέναντι στὸν ἑαυτό μας καὶ στοὺς ἄλλους.

Γιῶτα Σούσουλα