Ἀπὸ ὅ,τι βλέπετε ἀποφεύγω συστηματικὰ νὰ κάνω ἀντικομμουνισμό, νὰ γράφω γιὰ ἐπετείους γιὰ τὸ Κατύν, τὸν Μέλιγαλᾶ, τὸν θάνατο τοῦ Στάλιν καὶ ἄλλα ἀνάλογα.
Ὁ λόγος εἶναι ἁπλός, αὐτὸς ὁ κομμουνισμὸς ἀπεβίωσε. Ἡ Βενεζουέλα, ἡ Κούβα καὶ ἡ βόρειος Κορέα εἶναι ἁπλὰ οἱ ἐξαιρέσεις ποὺ ἐπιβεβαιώνουν τὸν κανόνα.

Δὲν εἶναι αὐτὸς ὁ κομμουνισμός, ποὺ ἀπειλεῖ τοὺς ἐλευθέρους ἀνθρώπους καὶ τὰ ἐλεύθερα ἔθνη.
Ὁ μαρξισμὸς μετηλλάχθη πολὺ πρὶν ἀποβιώσει καὶ ἐπισήμως τὸ σοβιετικὸ πείραμα. Ἄλλαξε ἤδη ἀπὸ τὴν δεκαετία τοῦ 30, ὅταν διεφάνη στοὺς μαρξιστὲς φιλοσόφους ὅτι εἶχε ἀποτύχη καὶ μετηλλάχθη στὸν λεγόμενο πολιτισμικὸ μαρξισμό.

Αὐτὸς ὁ μαρξισμὸς ἀπεφάσισε τὴν μὲν οἰκονομία νὰ τὴν «ἐκχωρήσῃ» ἐργολαβικῶς στοὺς μεγάλους πολυεθνικοὺς κολοσσοὺς καὶ ἀντὶ νὰ «παρακολουθῇ» χιλίους (1000) ἐλευθέρους ἐπιχειρηματίες νὰ παρακολουθῇ ἕναν (1) κολοσσό.
Στὶς μάζες ἀπεφάσισε νὰ ἐπιβάλῃ τὸ δόγμα τῆς αὐτολογοκρισίας, γνωστὸ καὶ ὡς πολιτικὴ ὀρθότητα.
Στὸν ἐθνικὸ πολιτισμὸ ἀπεφάσισε νὰ ἐπιβάλῃ τὸν πολυπολιτισμό.
Τέλος στὶς παραδοσιακὲς σχέσεις τῶν δύο φύλων ἀπεφάσισε νὰ ἐπιβάλῃ τὸ χάος τῶν 62 φύλων.

Στὴν πρωτοπορία αὐτῆς τῆς νέας μαρξιστικῆς ὀπτικῆς εὑρίσκεται τὸ εὐρωπαϊκὸ πείραμα.
Οὐδόλως τυχαῖο εἶναι ὅτι τὶς τύχες του διακονοῦν καὶ καθοδηγοῦν πρώην δεδηλωμένοι μαρξιστὲς ὅλων τῶν ἀποχρώσεων.

Τὸ 1918, ἀλλὰ ἀκόμη πιὸ εὐκρινῶς τὸ 1945, ἦσαν φανερὲς οἱ ἀντιπαρατιθέμενες πλευρές. Σήμερα μιλᾶμε γιὰ τὸν ἐχθρὸ ἐντὸς τῶν τειχῶν. Δὲν θὰ χρειασθοῦν λοιπὸν οἱ ἐργατικὲς μάζες στὴν πρωτοπορία γιὰ νὰ ἐπιβάλουν τὴν φάρμα τῶν ζώων. Ἔμαθαν οἱ μαρξιστὲς καὶ ἔμαθαν καλά. Τὴν ἐπανάσταση θὰ τὴν ἐπιβάλουν οἱ γραφειοκράτες τους, ἡ νέα νομενκλατούρα, οἱ νέοι κομισάριοι….

Περὶ αὐτοῦ πρόκειται, ἀγαπητὲς φίλες καὶ φίλοι καὶ ὅλοι αὐτοὶ δὲν ἐπιθυμοῦν μίαν Εὐρώπη ἐλευθέρων ἀνθρώπων, ἀλλὰ μίαν Εὐρώπη ἐπιδοματούχων ὑποζυγίων. Αὐτὸ εἶναι τὸ διακύβευμα τῶν εὐρωεκλογῶν.

Μαρξισμὸς ἐναντίον ἐλευθερίας.
Ἁπλῶς οἱ στρατοὶ καὶ οἱ ἀξιωματικοὶ εἶναι πλέον δυσδιάκριτοι σὲ αὐτὸν τὸν ἐμφύλιο πόλεμο.

«Ἕνας»