Ὁ Κώστας Μητσοτάκης εἶχε μιλήση γιὰ τὸ πόσο βολικοὶ εἶναι οἱ ψηφοφόροι τῆς δεξιᾶς, ποὺ ὅποιον καὶ νὰ τοὺς βάλῃς ἀρχηγὸ θὰ τὸν ἀκολουθήσουν ἄκριτα, κοινῶς εἶναι αὐτὸ ποὺ λέμε «πρόβατα».

Ἀντίθετα «γίδια» χαρεκτήριζαν οἱ ἀντιβενιζελικοί τους βενιζελικούς, ἐκείνους δηλαδὴ ποὺ γοητεύονται ἀπὸ τὸν χαρισματικὸ δημαγωγό.

Δηλαδή, ἔχεις δύο τύπους ἐκλογικῆς μάζας: ἐκείνους ποὺ ὅ,τι καὶ νὰ τοὺς κάνῃς θὰ σὲ ξαναψηφίσουν καὶ ἐκείνους ποὺ ἐπειδὴ θὰ γοητευθοῦν θὰ σὲ ψηφίζουν ὅσο μπορεῖς νὰ τοὺς κρατᾷς γοητευμένους.

Τὸ ΠΑΣΟΚ, γιὰ παράδειγμα, κόμμα δευτέρου τύπου, ὅταν ἀπηγοήτευσε τοὺς ὀπαδούς του ἐξανεμίσθη (μάλιστα ἕνας λόγος ποὺ παρέδωσε τὰ κλειδιὰ τοῦ κράτους στοὺς ξένους ὁ ΓΑΠ ἦταν ἀκριβῶς ἐπειδὴ ἐνόμιζε ὅτι ἔτσι θὰ τοὺς ξεγελοῦσε).
Ἀπὸ τὴν ἄλλη ἡ ΝΔ ἔχει κάνη τὰ χειρότερα στὸν κόσμο της: κατέστρεψε τὴν ἑλληνικὴ βιομηχανία, ἐπενόησε τὰ παράνομα «ἐπανωτόκια» ποὺ κατέστρεψαν πολλοὺς ἐπιχειρηματίες. Τριάντα χρόνια μετά, χωρὶς νὰ καταλάβῃ οὐδέποτε γιατί κυβέρνησε τὸ ΠΑΣΟΚ 20 χρόνια ἐπενόησε τὸν ΕΝΦΙΑ, ποὺ ἐπίσης κατέστρεψε δικούς της ἀνθρώπους, ἰδιοκτῆτες ἀκινήτων, ὅπως ἐπίσης μὲ τὶς αὐξήσεις στὶς εἰσφορὲς κατέστρεψε μικροεπιχειρηματίες.
Ὁ λόγος ποὺ οὐδέποτε κατάλαβε τὸ γιατί κυβέρνησε τόσο πολὺ τὸ ΠΑΣΟΚ ἦταν γιατί οὐδέποτε ἐξαϋλώθη ὡς κόμμα, ἐπειδὴ ἀκριβῶς ἡ βάσις της εἶναι ἕνα livestock προβάτων. Στὴν Μπαρμπαριὰ νὰ πουλήσῃ αὔριο τὰ παιδιά τους κάποια λογίστρια Σκαφᾶ αὐτοὶ θὰ τὴν ξαναψηφίσουν.

Ἀπὸ τὴν ἄλλην ὅποιος εὑρεθεῖ ἐκτὸς κόμματος (μαντριοῦ) δύσκολα θὰ ἔχη ἐπιτυχία, ἀφοῦ λατρεύετο μόνον καὶ μόνον ἐπειδὴ εἶχε θέση στὸ κόμμα. Πχ ἡ Ντόρα Μπακογιάννη, δελφίνος τῆς ΝΔ, ἐκτὸς κόμματος οὐδέποτε κατάφερε νὰ πιάσῃ τὸ 3%, ὅταν ὁ Καμμένος ἔπιασε 10%.

Ἀπὸ τοὺς ἀρχηγοὺς τῆς ΝΔ ὁ μόνος ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ σταθῇ χωρὶς κόμμα θὰ ἦταν ὁ Κωνσταντῖνος Καραμανλῆς (ΙΙ) ἐπειδὴ ἀκριβῶς ἦταν ἀρκούντως χαρισματικὸς γιὰ νὰ γοητεύσῃ ἕνα κομμάτι ἐκτὸς βάσεως.

Γιὰ νὰ γυρίσουμε ὅμως στὸν ἀφελῆ της ψηφοφόρο.
Γιατί εἶναι ἔτσι; Ἐπειδὴ τὸ κόμμα προέρχεται ἀπὸ μία πολιτικὴ ἀνωμαλία ποὺ λέγεται «ἐθνικὸς διχασμὸς» ὅπου ἕνα κόμμα ἐταυτίσθη μὲ τὴν λατρεία τοῦ βασιλέως, ὅταν σὲ ἕνα φυσιολογικὸ βασιλικὸ πολίτευμα αὐτὴ ἡ λατρεία ἀφορᾶ σὲ ὅλον τὸν λαό, καθὼς τὸ πρόσωπο τοῦ βασιλέως εἶναι τὸ ἔσχατο σημεῖο ἑνότητος. Τὸ νὰ λατρεύῃς ἁπλῶς τὸν ἀρχηγὸ δὲν εἶναι πολιτικὴ ἄποψις, ἀλλὰ εἶναι πολὺ βολικὸ ἐὰν εἶσαι ἀρχηγός! Αὐτὸ εἶχε καταλάβη ὁ Καραμανλὴς (Ἰ) ἀρχηγὸς τῆς πλέον βενιζελοποιημένης ἀπὸ τὸν Παπάγο δεξιᾶς, ὅταν ἐπραγματοποίησε μίαν συμβολικὴ βασιλοκτονία μὲ τὸ δημοψήφισμα τοῦ 1974. Δὲν ἀπεδέχθη τὸ προηγούμενο ποὺ εἶχε πραγματοποιήση ὁ Cromwell-Παπαδόπουλος παρότι ὁ ἴδιος εἶχε ὁρκισθῆ στὴν δικτατορία. Ἔτσι πειθάρχησε τὰ πρόβατα στὸ πρόσωπό του, ποὺ ἐλλείψει βασιλέως θὰ ἀκολουθοῦσαν ὅποιον τοὺς ἔβαζαν ἀρχηγό, ἀκόμη καὶ τὸν Ἔβερτ. Ἐπειδὴ ἀκριβῶς ὅμως τὸ γνωρίζουν αὐτό, ἔστω ἐνστικτωδῶς στὸ κόμμα, γιὰ αὐτὸ δὲν τὸ ἔχουν σὲ τίποτα νὰ κτυπήσουν τοὺς ψηφοφόρους τους, ἀφοῦ ἐν τέλει ξέρουν ὅτι δὲν θὰ τοὺς χάσουν.

Συβρίδης Γεώργιος