Σὲ ἕναν κόσμο ποὺ χαρακτηρίζεται ἀπὸ τὰ «δῆθεν» καὶ ὅπου ἡ διαπλοκὴ διατηρεῖ κεντρικὸ ῥόλο σὲ κάθε ἐπίπεδον, δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἐλπίζουμε ἢ νὰ ἀναμένουμε πὼς κάτι θὰ ἀλλάξη, ἀπὸ μόνο του. Οὕτε εἶναι νὰ δυνατὸν νὰ ἐλπίζουμε πὼς χρησιμοποιῶντας τὰ «ὄπλα» ποὺ μᾶς προσφέρονται ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ τὸν ἔστησαν, θὰ μποροῦσαν νὰ μᾶς προστατεύσουν. Ἡ ἀλήθεια εἶναι πὼς ἐὰν δὲν πειραχθῇ, ἀπὸ κάτι ἄλλο, αὐτὸ τὸ «οἰκοδόμημα», ἔτσι θὰ ἐξακολουθήση…

Γιὰ νὰ ἀλλάξῃ κάτι, ἰδίως ὅταν τὰ θεμέλια αὐτοῦ τοῦ πλαστοῦ κόσμου, ἔχουν πρὸ πολλοῦ ξεκινήση νὰ διαλύονται (τοὐλάχιστον στὶς συνειδήσεις μας…!!!), ἀπαιτεῖται μία ἐξωτερικὴ δύναμις, ποὺ θὰ τὸν ἀποτελειώση. Κι αὐτὴ δὲν εἶναι κάτι ποὺ ἐλέγχεται ἡ καθοδηγεῖται ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο. Ὄμως, κρίνοντας ἐκ τῆς Ἰστορίας καὶ τῶν πολλαπλῶν «συμπτώσεων», ὀφείλουμε νὰ τὴν ἀναμένουμε.

Συνεπῶς, γιὰ τὴν ὤρα, ἂς μὴν ἐλπίζουμε σὲ κάτι σημαντικό, ἰδίως ἐκ τοῦ ἐκλογικοῦ ἀποτελέσματος. Πῶς εἶναι ἄλλως τέ δυνατόν νά …«μετουσιωθῇ» ὁ «κακός μας ὁ καιρός» σέ …κάτι ἄλλο;
Εἴπαμε… Ἐκλογὲς ἦταν καὶ πέρασαν γιὰ νὰ ἀφήσουν τὰ πάντα ὡς εἶχαν. Αὐτὸ ποὺ γιὰ ἐμᾶς πρέπει νὰ μετρᾷ δὲν εἶναι τὸ τί ἀποτέλεσμα προέκυψε (τεχνητῶς ἢ ὄχι) ἀλλὰ τὸ τί πίσω ἀπὸ αὐτὰ ἔπονται. Κι αὐτὰ ποὺ ἔπονται, γιὰ τὴν ὤρα, εἶναι ἄλλης …«φιλοσοφίας» καὶ «λογικῆς».

Ὑπομονὴ νὰ ἔχουμε, νὰ προετοιμαζόμεθα καταλλήλως σὲ κάθε τομέα τῆς ζωῆς μας καί, νὰ ἐνθυμούμεθα διαρκῶς πὼς στὴν ὥρα τους, ὅλα, μὰ ὄλα, θὰ μποῦν στὴν σωστή τους σειρά.

Φιλονόη