Ὅταν βγαίνουμε ἔξω, στὴν ἐλευθέρα ἀγορά, ὡς ἄρτι ἐνηλικιωθέντες, πρὸς ἀναζήτησιν ἐργασίας καὶ τρόπων βιοπορισμοῦ, δὲν φθάνει μόνον νὰ ἔχουμε γνωριμίες (ἐὰν τὶς ἔχουμε) ἀλλὰ ἀπαιτεῖται ἐπάνω καὶ πρῶτα ἀπὸ ὅλα νὰ ἐπιδιδόμεθα σὲ κάποια ἔργα μὲ τέτοιον τρόπο, ὥστε νὰ μᾶς προτιμήσουν γιὰ τὶς ἱκανότητές μας. Κοινῶς στὴν ἐλευθέρα ἀγορά, σὲ γενικὲς γραμμές, ἀπαιτεῖται διαρκῶς νὰ ἀποδεικνύεται ἡ ἱκανότης μας σὲ κάποιαν ἐργασία καὶ οὐδέποτε οἱ καλές μας δημόσιες σχέσεις. Ὅσο δὲ πιὸ ἀποτελεσματικοὶ εἴμαστε σὲ αὐτὴν τὴν ἐργασία, τόσο ταχυτέρα θὰ εἶναι ἡ ἐπαγγελματική μας ἀποκατάστασις.

Αὐτὰ ὅμως ἰσχύουν στὴν ἐλευθέρα ἀγορὰ καὶ οὐδέποτε στὸν κρατικὸ μηχανισμό, ὅπου ὁ καλλίτερος γλείφτης, τὸ χειρότερον κομματόσκυλο καὶ ὁ πλέον διαπλεκόμενος συνδικαλιστὴς θριαμβεύουν εἰς βάρος κάθε ἱκανότητος καὶ κάθε ἀριστείας.
Κι ἀκριβῶς ἐπεὶ  δὴ τὸ ψάρι ἀπὸ  τὸ κεφάλι βρωμᾶ…

…ἔχουμε καθημερινω[ς ἀποδείξεις γιὰ τὸ πόσο γελοῖος εἶναι ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖον πιστεύουμε πὼς ἐκλέγουμε καὶ ψηφίζουμε καί, τέλος πάντων, ἐλπίζουμε σὲ πρὸς ὄφελός μας ἀλλαγές.
Καὶ μόνον ποὺ βλέπουμε αὐτὴν τὴν οἰκογένεια, μὰ καὶ ὅλους τοὺς βενιζελικοὺς ἀπογόνους, νὰ ἐναλλάσσονται, τύποις, μεταξύ τους, ἀποδεικνύεται πὼς στὸν κρατικὸ μηχανισμὸ εἰσέρχονται μόνον …«ἀρεστοί». Οὐδέποτε ἄριστοι.

Τὰ παρακάτω ἀπὸ ἔρευνες τοῦ «Σίγμα», ὡς ἀπόδειξις τοῦ πόσο ἴδιοι καὶ ὅμοιοι καὶ ἀπὸ τὸ ἴδιο καλοῦπι βγαλμένοι εἶναι ὅλοι αὐτοὶ οἱ «ἐθνοσωτῆρες»…

  

Ὅλοι ἀπὸ τὸ ἴδιο καλούπι.
Ὅλοι ἀπὸ τὴν ἰδίαν μήτρα.
Καὶ ὅλοι τους ἐναντίον μας..

Τελικῶς… Τὸ πρόβλημα σαφῶς καὶ δὲν εἶναι αὐτοί, παρὰ μόνον ἐμεῖς ποὺ ἀκόμη, σὲ ὁποιονδήποτε βαθμό, ἐλπίζουμε σὲ κάτι καλὸ ἀπὸ αὐτὰ τὰ σκουπίδια. Ἀδυνατοῦμε, ἀκόμη καὶ τώρα, νὰ συνειδητοποιήσουμε πὼς ἀν τί ὁ μικρόκοσμος τῆς καθημερινότητός μας νὰ ἀπεικονίζεται στὶς (ἐπισήμως φερόμενες ὡς) ἀρχὲς τῆς χώρας, ὅλο καὶ περισσότερο ἀποδεχόμεθα καί, τελικῶς, ἀναπαράγουμε τὸ ἀντίθετον. Κι ἔτσι, ἂν καὶ πράγματι ἡ καθημερινότης μας, ὅταν βιοποριζόμεθα ἀπὸ τὴν ἐλευθέρα ἀγορά, ἀπαιτεῖ ἀπὸ ἐμᾶς νὰ παραμένουμε διαρκῶς αὐτό-βελτιούμενοι, ἐμεῖς ἀντιθέτως, ἰδίως μετὰ τὰ τελαυταία τΣΥΡΙΖΑΐκα σαπρόφυτα, ὅλο καὶ  περισσότερο ὁδηγούμεθα στὸ βόλεμα τοῦ ἐπιδόματος, ἀναπαράγοντας στὴν πραγματικότητα τὸν σαπροφυτισμὸ μὲ ὅλες μας τὶς δυνάμεις…

Ναί, θὰ πληρώσουμε… Ἀλλά ποιός νοιάζεται;

Φιλονόη

* Τὸ «ἔτσι» σημαίνει ἐπὶ τοῦ πρὸ κειμένου πολλά. Πρῶτα κι ἐπάνω ἀπὸ ὅλα τὸ ἐὰν ἰσχύουν οἱ ἐκλογές, ὡς μέσον ἐλέγχου τῶν σαπροφύτων καί, κατ’ ἐπέκτασιν, τὰ ἀποτελέσματα ποὺ μᾶς «ἐφόρεσαν». Δεύτερον τὸ ἐὰν καὶ πόση νοθεία ὑπῆρξε, ὑπὲρ ποίων καὶ μὲ ποῖον τρόπο. Τρῖτον τὸ ἐὰν πράγματι ἐμεῖς ψηφίσαμε ἢ μᾶς ἐνόθευσαν ἀρκούντως τὰ πάντα (ἀπὸ μυαλὰ ἔως κάλπικες κάλπες) γιὰ νὰ πιστεύουμε πὼς ψηφίσαμε.