Ὁ λόγος γιὰ τὸν ὁποῖο ἐπέλεξα νὰ βάλω στὸν παρόντα κύκλο ἀφιερωμάτων σὲ ἥρωες τὴν ἱστορία τοῦ Στρατιώτου Κρατημένου Ἀναστασίου, εἶναι γιατί ἡ ἱστορία τοῦ θανάτου τοῦ ἐμπεριέχει τὸ χαρακτηριστικό της αἰσθήσεως τοῦ καθήκοντος, τῆς φιλοπατρίας, τοῦ ἀνδρισμοῦ ἀλλὰ καὶ τῆς συντροφικότητος ἀπέναντι στὸν συμπολεμιστή του.
Ὁ Κρατημένος ἦταν μάγειρας στὴν μονάδα!
Τὴν 16 Αὐγούστου τοῦ 1974 ήταν σὲ διατεταγμένη ὑπηρεσία στὴν Πύλη τοῦ Στρατοπέδου σὰν Ἀλφαμίτης.
Ἐκεῖ τὸν βρῆκε ἡ ὥρα τῆς ἀπαγκιστρώσεως.
Οἱ Τοῦρκοι ἔμπαιναν μὲ τὰ ἅρματα ἀπὸ παντοῦ στὸ Στρατόπεδο.
Ὁ φίλος του ὁ στρατιώτης Μουλακάκης – ἐὰν θυμᾶμαι καλῶς σὲ μίαν ἀναφορά τοῦ ΓΕΕΦ ποὺ διάβασα τὸ ὄνομά του – τοῦ ἔλεγε: «Ἔλα Τάσο πᾶμε, ἔρχονται οἱ Τοῦρκοι… Ὅλα τελείωσαν…»!
Κι ἐκεῖνος τοῦ ἀπήντησε βάλλοντας κατὰ τῶν ἁρμάτων μὲ τὸ ὁπλοπολυβόλο του: «Θά μείνω ἐδῶ μὲ τὸν Θωμᾶ», (σ.σ. ἐννοοῦσε τὸν Στρατιώτη Λύγκο Θωμᾶ ποὺ εἶχε δεχθῆ ῥιπὴ στὰ πόδια καὶ δὲν μποροῦσε νὰ κινηθῇ)!
Τὴν στιχομυθία αὐτὴν ὁ Στρατιώτης Μουλακάκης τὴν κατέθεσε τὴν μεθεπομένη στὸ ΓΕΕΦ. Τὶς τελευταῖες κουβέντες ποὺ εἶπε μὲ τὸν φίλο του!
Φεύγοντας ἄκουγε τὶς ῥιπὲς ἀπὸ τὸ Τόμσον τοῦ Κρατημένου…
Ἦταν φανερὸ ὅτι οἱ Τοῦρκοι εἶχαν ζώση τὴν Πύλη ἀπὸ παντοῦ.
Μετὰ ἀπὸ λίγο οἱ ῥιπὲς ἔπαυσαν…
Καὶ οἱ δύο τους, Κρατημένος καὶ Λύγκος, ἦσαν γιὰ χρόνια ἀνάμεσα στοὺς ἀγνοουμένους.
Τὰ τελευταία χρόνια ἔμαθα πὼς ἐταὐτοποιήθησαν τὰ ὀστᾶ τους μὲ τὴν μέθοδο τοῦ DNA, ὁπότε πλέον ἀναφέρονται στὶς λίστες τῶν ἡρωϊκῶς πεσόντων.
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.