Στὰ «ἀπόνερα» τῆς δηλώσεως τοῦ δημοσιογράφου, καὶ νῦν Βουλευτοῦ τῆς Ν.Δ. κου Μπάμπη Παπαδημητρίου πὼς «τὸ νερὸ εἶναι ἀπαράδεκτα φθηνὸ στὴν Ἑλλάδα» θὰ ἤθελα νὰ ὑπομνήσω κάποια ἱστορικὰ στοιχεῖα σχετικὰ μὲ τὸ ἐξαιρετικῆς ποιότητος πόσιμο νερὸ ποὺ ἀπολαμβάνουμε στὴν Ἀθήνα καὶ μιλῶ γιὰ Ἀθήνα, διότι μὲ πρωτεργάτη τὸν «πρόγονο» τῆς ΝΔ, τὴν ΕΡΕ καὶ μὲ συνεχιστὴ τὴν ΝΔ ἀλλὰ βεβαίως καὶ τὸ ΠΑΣΟΚ ἔφθασε, δυστυχῶς, νὰ ἰσχύῃ σήμερα τὸ «Ἀθήνα=Ἑλλάδα».

Ἡ Ἀθήνα λοιπὸν ἀπέκτησε τὸν πρῶτο ταμιευτήρα ποσίμου ὕδατος τὸ 1929 μὲ τὴν ὁλοκλήρωση τοῦ φράγματος Μαραθῶνος. Ἐκεῖ κατέληγαν οἱ χείμαῤῥοι Χαράδρου καὶ Βαρνάβα δημιουργῶντας τὴν περίφημο πλέον λίμνη Μαραθῶνος. Παράλληλα, σημαντικὰ καὶ ὀγκώδη ἔργα ἦσαν ἡ δημιουργία ἐκ τοῦ μηδενὸς τοῦ ἀστικοῦ δικτύου ὑδρεύσεως Ἀθηνῶν-Πειραιῶς μὲ ἀρχικὸ μῆκος περὶ τὰ 880 χιλιόμετρα (!!!) ὅπως καὶ κατασκευὴ μονάδων ἐπεξεργασίας καὶ καθαρισμοῦ ὑδάτων (Οὖλεν στὸ Γαλάτσι) καὶ τῆς σήραγγος Μπογιατίου μήκους 13 χιλιομέτρων γιὰ μεταφορὰ τῶν ὑδάτων στὴν Ἀθήνα ἀπὸ τὸν Μαραθώνα.

Γιὰ ὅλο αὐτὸ τὸ τεράστιο ἔργο τὸ Ἑλληνικὸ Κράτος προσήρτησε στὸν ἐτήσιο προϋπολογισμὸ ἕνα ὑπέρογκο κονδύλι, τὸ ὁποῖο ὅμως ἐξηντλήθη καὶ ἠναγκάσθη νὰ δανεισθῇ ἐπὶ πλέον, συνάπτοντας μίαν κοινοπραξία μὲ τὴν Οὐλεν καὶ τὴν Τράπεζα Ἀθηνῶν.

Ἀντιλαμβάνεσθεε πὼς τὰ τέλη συνδέσεως καὶ ὑδρεύσεως, εἰδικὰ τὰ πρῶτα ἔτη, ἦσαν ἀρκετὰ μεγάλα, δυσανάλογα σὲ κόστος μὲ τὸ σήμερα, διότι ἔπρεπε νὰ ἐξυπηρετηθοῦν τὰ δάνεια καὶ νὰ χρηματοδοτηθῇ ἡ ἐπιπλέον διεύρυνσις τοῦ δικτύου.

Ἡ τεχνητὴ λίμνη τοῦ Μαραθῶνος, ἐξυπηρέτησε ἐπαρκῶς τὸ ἀστικὸ κέντρο Ἀθηνῶν Πειραιῶς γιὰ περίπου δύο δεκαετίες, ὅμως μετὰ τὸν πόλεμο, μὲ τὴν αὔξηση τῆς ἀστυφιλίας ἡ κατάστασις ἄρχισε νὰ δυσχεραίνῃ καὶ πάλι, ὅσον ἀφορᾶ στὴν ἐπάρκεια νεροῦ. Ἔτσι, στὰ τέλη τῆς δεκαετίας τοῦ ’50, τὸ 1959, ἡ λίμνη Ὑλικη τῆς Βοιωτίας συνεδέθη μὲ κανάλι 60 χιλιομέτρων μὲ τὴν λίμνη τοῦ Μαραθῶνος, ὥστε νὰ ἀνακουφίσῃ τὴν αὐξημένη ζήτηση.

Ὅμως οὔτε αὐτὸ ἦταν ἀρκετὸ νὰ ἱκανοποιήσῃ τὴν ηὐξημένη ζήτηση νεροῦ γιὰ τὸ λεκανοπέδιο, πλέον, τῆς Ἀττικῆς. Ἔτσι, τὸ 1969 ἡ κυβέρνησις Παπαδοπούλου ξεκίνησε ἕνα μεγαλειῶδες ἔργο μεταφορᾶς νεροῦ ἀπὸ τὴν Φωκίδα. Κάτ’ ἀρχὴν ἀπεφασίσθη ἡ δημιουργία ἑνὸς ταμιευτῆτος νεροῦ στὴν κοιλάδα τὴν ὁποία διέτρεχε ὁ ποταμὸς Μόρνος. Γιὰ νὰ πραγματοποιηθῇ αὐτό, ἕνα ὁλόκληρο χωριὸ τὸ Κάλλιο (ἀρχαία Καλλίπολις), τὸ ὁποῖο εὑρίσκετο ἐντός της ἐπιφανείας ποὺ θὰ ἐκάλυπτε τὸ νερό, ἐρημώθη ἀφοῦ ἀπαλλοτριώθη ἡ ἐκτασίς του καὶ ἀπεζημιώθησαν οἱ κάτοικοί του, καὶ ὕστερα ἐθεμελιώθη κι ἐκτίσθη τὸ φράγμα τοῦ Μόρνου. Τὸ ἔργο συναποτελεῖτο ἀπὸ τὸ φράγμα, ἀπὸ ἕνα κεντρικὸ κανάλι παροχετεύσεως ὑδάτων πρὸς τὴν Ἀττικὴ καὶ συγκεκριμένα τὸν Ἀσπρόπυργο, μήκους σχεδὸν 190 χιλιομέτρων καὶ μερικὰ ἐπὶ μέρους κανάλια τροφοδοσίας τῆς Οὐλεν στὸ Γαλάτσι ἀλλὰ καὶ τῆς Ὑλίκης λίμνης.

Μὲ τὸ ἔργο αὐτό, ἐκαλύφθη καὶ καλύπτεται μέχρι στιγμῆς ἡ ἀνάγκη γιὰ νερὸ τοῦ μεγαλυτέρου ἀστικοῦ κέντρου τῆς Ἑλλάδος, μὲ δαπάνες τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους καὶ τῶν Ἑλλήνων καταναλωτῶν. Εἶναι ἕνα σύνολο, ἕνα σύμπλεγμα ἔργων τεραστίου μεγέθους, τὸ ὁποῖο πλέον ὑπάγεται, συντηρεῖται καὶ ἐπεκτείνεται ἀπὸ τὴν ΕΥΔΑΠ.

Στὸν λογαριασμὸ νεροῦ ποὺ πληρώνουμε καὶ γιὰ τὸν ὁποῖο ὁ κὸς Παπαδημητρίου εἶπε πὼς πληρώνουμε μικρὸ τίμημα, περιλαμβάνεται ἐπίσης τὸ πάγιο τέλος ὑδρεύσεως, τὸ πάγιο τέλος ἀποχετεύσεως, τὸ κόστος ἀποχετεύσεως, τὸ ὁποῖο εἶναι ποσοστιαία ἐπὶ τοῦ τιμήματος τοῦ νεροῦ (παλαιότερα ἦταν 40% ἐπὶ τοῦ τιμήματος, ἀργότερα ἔγινε 55% ἐπὶ τοῦ τιμήματος καὶ σήμερα εἶναι στὸ 75% τοῦ τιμήματος τοῦ νεροῦ) καὶ τέλος περιλαμβάνονται καὶ οἱ φόροι ἐπὶ ὅλων τῶν παραπάνω.

Ἐὰν λοιπὸν κρατήσουμε ἔξω ἀπὸ τὸν λογαριασμό, ἀποκλειστικὰ καὶ μόνο τὸ κόστος τοῦ νεροῦ, θὰ δοῦμε ὅτι γιὰ τὸ νεράκι μᾶς πληρώνουμε περίπου τὸ 45% τοῦ συνολικοῦ λογαριασμοῦ, κάτι ποὺ τὸ καθιστᾶ ἀκόμη πιὸ φθηνὸ κε Παπαδημητρίου.
Καὶ αὐτὸ εἶναι καλὸ γιὰ ἐμᾶς.

Εἶναι ὅμως φτηνό;
Τὸ νερὸ ἔχει πληρωθῆ ἀκριβὰ κε Βουλευτᾶ. Τὸ δίκτυο, τὰ δημόσια ἔργα, οἱ ἀναβαθμίσεις, τὰ μηχανήματα, ἡ ἀποχέτευσις, ὁ βιολογικός της Ψυτταλείας, οἱ ἐκσυγχρονισμοὶ καὶ ἀνανεώσεις τοῦ ἀστικοῦ δικτύου, οἱ ἐπισκευές, ὅλα αὐτὰ εἶναι ἔργα ποὺ ἔχουν πληρώση οἱ παπποῦδες μας, οἱ γονεῖς μας, ἐμεῖς ἀλλὰ καὶ τὰ παιδιὰ κάποιων μεγαλυτέρων ἀπὸ ἐμᾶς. Ὅμως ἐπειδὴ τὸ νερὸ δὲν εἶναι παραγόμενο εἶδος, ἀλλὰ παρεχόμενο ἀπὸ τὴν φύση, αὐτὸ ποὺ πληρώνουμε εἶναι ἡ διαχείρισίς του. Ἅπαξ καὶ κατασκευασθῆ καὶ πληρωθῆ ἕνα ἔργο ποὺ ἀφορᾶ τὴν διαχείριση καὶ ἐπεξεργασία του, τότε τὸ κόστος πέφτει δραματικά, διότι ἀπολαμβάνουμε ἕνα φυσικὸ ἀγαθὸ ποὺ μᾶς παρέχεται δωρεὰν ἀπὸ τὴν φύση.

Κε Παπαδημητρίου, γνωρίζουμε πὼς ἡ σκέψις σας εὑρίσκεται κοντὰ στοὺς πολῖτες αὐτῆς τῆς χώρας καὶ θέλετε νὰ ἀπολαμβάνουμε ὅλοι καλλίτερες ὑπηρεσίες, ὅμως γιὰ καλή μας τύχη, τὸ νερὸ ποὺ πίνουμε στὴν πρωτεύουσα τῆς χώρας εἶναι ἀπὸ τὰ ποιοτικότερα τῆς Εὐρώπης. Καὶ «τυχαίνει» νὰ εἶναι καὶ ἀπὸ τὰ φθηνότερα ἐπίσης. Συνεπῶς μία συνταγὴ ποὺ δουλεύει, δὲν τὴν χαλᾶς.

Εἶμαι σίγουρος πὼς δὲν θέλετε νὰ ῥίξετε «νερὸ στὸν μύλο» τοῦ ἀηθοῦς νεοφιλελευθερισμοῦ καὶ νὰ ὁδηγηθοῦμε σὲ καταστάσεις ἰδιωτικοποιήσεως ἑνὸς φυσικοῦ ἀγαθοῦ ὅπως τὸ νερό. Ἔχουμε δεκάδες παραδείγματα καταληστεύσεως καὶ ἐξαθλιώσεως καταναλωτῶν μὲ κορωνίδα τὴν ὑπόθεση τοῦ πορτογαλικοῦ χωριοῦ Pacos de Ferreira ποὺ ἔφτασε ἕως τὸ Εὐρωπαϊκὸ Κοινοβούλιο καθὼς τὸ νερὸ μετὰ τὴν ἰδιωτικοποίησή του, ἀνέβηκε σὲ κόστος ἕως καὶ 400%.

Γενικότερα, θεωρῶ πὼς εἶναι πολὺ δύσκολο κε Βουλευτὰ νὰ δημιουργηθοῦν εὐνοϊκὲς συνθῆκες γιὰ τὴν ἰδιωτικοποίηση τῆς ΕΥΔΑΠ χωρὶς γενικὴ κατακραυγὴ καθώς, παρὰ τὰ μεγάλα χρέη ποὺ τῆς ὀφείλουν, ἰδιῶτες καὶ Δημόσιο, ὡς καταναλωτές, εἶναι μία ἑταιρεία μὲ σχετικὰ ὑγιῆ οἰκονομικὴ κατάσταση καὶ λαμπρὸ μέλλον.

Θὰ πρότεινα λοιπὸν νὰ ἐπικεντρώσετε τὴν ῥητορική σας στὴν συλλογὴ τῶν 200 ἑκατομμυρίων εὐρῶ περίπου ποὺ ὑπολογίζονται τὰ φέσια ποὺ τῆς ἔχουν ῥίξη διάφοροι Δῆμοι, Ὑπηρεσίες καὶ ἰδιῶτες μεγαλοοφειλέτες, νὰ ἐντοπίσετε περιπτώσεις πιθανῆς ὑπάρξεως τερατωδῶν ἀμοιβῶν σὲ συμβούλους καὶ μεγαλοστελέχη καὶ νὰ ἀφήσετε τὸ νεράκι στὴν τιμὴ ποὺ εὑρίσκεται….

Δαφνομήλης Εὐστάθιος