Εἶπα νὰ τὸν ἀφήσω τὸν κύριο Μπάμπη καὶ νὰ μὴν ἀσχοληθῶ ἄλλο μὲ τὸ νερὸ ποὺ τὸ εὑρίσκει φθηνό.
Δὲν μπορῶ ὅμως νὰ μὴν γράψω καὶ γι’ αὐτὰ ποὺ εἶδα τὴν Κυριακή. Βλέπετε, τὸ Σαββατοκύριακο ποὺ ἐπέρασε ἦταν ἡ περίφημος ἑορτὴ «Εὐρωπαϊκὲς Ἡμέρες Πολιτιστικῆς Κληρονομιᾶς» μὲ ἐλευθέρα εἴσοδο γιὰ ὅλο τὸ διήμερο σὲ μουσειακοὺς καὶ ἀρχαιολογικοὺς χώρους.

Ἐπεσκέφθην λοιπὸν τὰ ἐγκαταλελειμμένα Ἠετιώνεια τείχη τοῦ Πειραιῶς, αὐτὰ ποὺ εὑρίσκονται στὸ παραλιακὸ μέτωπο τῆς Δραπετσώνος, δίπλα στὸν Ι.Ν. Ἁγίου Διονυσίου γιὰ νὰ τὰ θαυμάσω καὶ νὰ τὰ φωτογραφήσω.

Δὲν μπόρεσα νὰ μὴν προσέξω τὸν ἀκριβῶς δίπλα στὰ τείχη προσκείμενο καταυλισμὸ τῶν ῥομά, ποὺ εὑρίσκεται ἐπὶ τῶν γραμμῶν τοῦ παλαιοῦ σιδηροδρόμου, καὶ πλησίασα ἀπὸ περιέργεια.

Περίπου στὸ ἕνα τέταρτο τῆς ὥρας ποὺ παρατηροῦσα τοὺς «κατοίκους» εἶδα μία γυναίκα νὰ πλένῃ, τρία παιδάκια νὰ ἐργάζονται μαδώντας ξύλινα κουφώματα καὶ μετατρέποντάς τα σὲ χρήσιμο ὕλη, ποὺ θὰ χρησιμεύση εἴτε ὡς δομικὸ ὑλικὸ γιὰ τὴν ἐπέκταση τοῦ καταυλισμοῦ, εἴτε ὡς καύσιμο γιὰ τὸν χειμώνα ποὺ ἔρχεται.

Εἶδα ἐπίσης δύο ἀκόμη παιδάκια ποὺ ἐπλεναν ἐπίσης ῥοῦχα παρὰ τὸ μικρό της ἡλικίας τους ἐνῶ δύο ἄνδρες καθήμενοι ἀναπαυτικὰ στὴν σκιὰ τὰ ἐπέβλεπαν.

Ἀναρωτήθην ἀπὸ ποῦ προμηθεύονται νερὸ ὅποτε ἀκολούθησα τὸ λάστιχο τὸ ὁποῖο χρησιμοποιοῦσαν καὶ ἀπὸ τὸ ὁποῖο ἔῤῥεε ἀδιάκοπα τὸ νερό. Διένυε μία ἀπόσταση 300 περίπου μέτρων ἡ ὁποία ὁδηγοῦσε σὲ μία βρύση ἐντὸς δημοσίου χώρου, τὴν ὁποία εἶχαν ἀξιοποιήσh ὡς πηγὴ νεροῦ γιὰ τὸν καταυλισμό τους. Στὸν δρόμο, οἱ πολλὲς πρόχειρες συνδέσεις στὰ λάστιχα, πότιζαν τὸ χῶμα μὲ ἄφθονο χαμένο νερό.

Ἀναρωτιέμαι λοιπὸν κύριε Μπάμπη, τὰ ἔξοδα γι’ αὐτὸ τὸ νερὸ ποῦ χάνεται ποιὸς θὰ τὰ πληρώση; Μήπως κι αὐτὰ θὰ μποῦν στὸ τεφτέρι μὲ τὰ ἀνείσπρακτα χρέη τῆς ΕΥΔΑΠ, ὅπως καὶ τὰ ὑπόλοιπα χρέη ἀπὸ τοὺς ἑκατοντάδες καταυλισμοὺς καὶ τοὺς κατειλημμένους χώρους ἀπὸ  «συλλογικότητες»; Ἢ μήπως θά προτείνετε νὰ ἀκριβύνῃ τὸ δικό μας τιμολόγιο γιὰ νὰ καλύπτεται ἡ ζημία ποὺ προκαλεῖται ἀπὸ τὴν κυβερνητικὴ καὶ διοικητικὴ ἀνικανότητα νὰ ἐλεγχθῇ κάποια στιγμὴ αὐτὴ ἡ διαχρονικὴ ἀσυδοσία;

Μία ἀπορία κύριε Μπάμπη. Ὁ καταυλισμὸς εὑρίσκεται δίπλα σὲ ἕναν νευραλγικὸ ὁδικὸ ἄξονα τοῦ Λιμένος ἐδῶ καὶ μῆνες, εἶναι ὁρατὸς ἀπὸ κάθε κατεύθυνση καὶ σημεῖο, εἶναι ὁρατὰ τὰ «παραπροϊόντα” τοῦ καταυλισμοῦ, σκουπίδια, ῥάκη, ξύλα, πλαστικά, ἀκαθαρσίες. Ἐπίσης εἶναι προφανὲς πὼς αὐτὰ τὰ παιδάκια οὔτε σχολεῖο πηγαίνουν, ἀλλὰ χρησιμοποιῶνται καὶ ὡς «ἐργάτες» τοῦ καταυλισμοῦ. Οὐδεὶς ὑπεύθυνός του Δήμου, τῶν λιμενικῶν ἀρχῶν, τῆς ἐφορείας ἀρχαιολογικῶν χώρων, τῶν ἀστυνομικῶν ἀρχῶν, τοῦ παρακειμένου πυροσβεστικοῦ σταθμοῦ, Οὐδεὶς ἐπρόσεξε τὸν καταυλισμὸ ὥστε νὰ κινητοποιήσῃ τὸν κρατικὸ μηχανισμὸ ὥστε νὰ λειτουργήσῃ σὲ κάθε ἐπίπεδο ποῦ ἀφορᾶ στὶς ὑπηρεσίες του; Εἴτε εἶναι παιδικὴ μέριμνα, εἴτε εἶναι ἀσφάλεια, εἴτε πυροσβεστική, εἴτε ὑπηρεσία καθαριότητας κλπ κλπ…;

Εἶστε κυβέρνησις πλέον κὲ Μπάμπη. Οἱ εὐθύνες μετὰ ἀπὸ σχεδὸν τρεῖς μῆνες διακυβερνήσεως καὶ ἀπραξίας πλέον ἔχουν ἀρχίση νὰ σᾶς βαραίνουν ἄνευ δικαιολογιῶν καὶ ἐλαφρυντικῶν.

Εὐστάθιος Δαφνομήλης