Τί εἶναι προτιμότερον;

• Ἡ μείωσις τοῦ ὑπερόγκου φόρου (γιὰ ὅλους) στό πετρέλαιον θερμάνσεως ἤ τό ἐπίδομα σέ ὁρισμένες κοινωνικές ὁμάδες;
  
• Ἡ μείωσις τῆς ἀμέσου κι ἐμμέσου φορολογίας ἤ τό ἐτήσιον κοινωνικό ἐπίδομα γιά ὁρισμένες ὁμάδες, ἀπό τό πλεόνασμα, λόγῳ ὑπέρφορολογήσεως;
  
• Ἡ μείωσις τῆς προκαταβολῆς γιά τίς ἐπιχειρήσεις ἤ ἡ ἀπ΄ εὐθείας μεγάλη μείωσις τοῦ ποσοστοῦ τῆς φορολογίας τῶν ἐτησίων κερδῶν τους;
  
• Ἡ μεγάλη μείωσις τῶν πάσης φύσεως ἀσφαλιστικῶν εἰσφορῶν ἤ ἡ συνέχισις τῆς ὑποτιθεμένης δωρεάν περιθάλψεως καί τῶν συντάξεων πείνης πού δίδουν τά χρεωκοπημένα κρατικά ταμεία;
  
• Ἡ μεγάλη μείωσις τῆς φορολογίας σέ ἐπίπεδα κάτω τοῦ 10% γιά ὅλους, μὲ ἀφορολόγητον διαβιώσεως, ἤ ἡ συνέχισις τῆς λειτουργίας χιλιάδων κρατικῶν ὀργανισμῶν καί ἐπιχειρήσεων;
  

Τὰ ἀμείλικτα ἐρωτήματα τίθενται καθημερινῶς σὲ κάθε μας συναλλαγή. Ὅλοι γνωρίζουμε τὶς στρεβλώσεις, ἀλλὰ σχεδὸν ὅλοι κάνουμε τὰ στραβὰ μάτια.

Τὰ ἐρωτήματα δὲν εἶναι πολιτικά. Εἶναι οἰκονομικά.
Ἡ ἀπάντησις ὅμως ποὺ δίδουμε σὲ αὐτὰ μᾶς προσδιορίζει καὶ πολιτικά.

Τὸν αἰῶνα ποὺ ἔχουν πεθάνει οἱ ἰδεολογίες, τὰ οἰκονομικὰ στοιχεία δεικνύουν ξεκάθαρα τὸν δρόμο, ἐὰν θέλουμε νὰ ἔχουν τὰ παιδιά μας μέλλον, γιατί ἐμεῖς, ἔτσι κι ἀλλοιῶς, τὰ κάναμε μαντάρα.

Ἀγαλιώτης Γιῶργος