Κάποτε, σε μία χώρα που ετοιμαζόταν να αναλάβει την διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων, δρούσε μία ολιγομελής τρομοκρατική οργάνωση, που είχε στείλει στα θυμαράκια, βασανιστές της Χούντας, ΜΑΤατζήδες, εκπροσώπους της Ελίτ, Αμερικανούς πρέσβεις και κάμποσους ακόμη, με σφραγίδα από συγκεκριμένη γραφομηχανή στις μετέπειτα προκηρύξεις της και απόδειξη το θρυλικό 45άρι.
Ο ίδιος που ήταν τότε υπουργός Δημοσίας Τάξεως σ’ αυτή την χώρα είναι και σήμερα στο ίδιο πόστο και «χρεώνεται» την επιτυχία της συλλήψεως των μελών της «Επαναστατικής Αυτοάμυνας», που ξεφύτρωσε από το πουθενά και ήταν έτοιμη, λέει, για δυνατά κτυπήματα.
Δύο τρία χρόνια πριν, μία «Απογευματινή» εφημερίδα σ’ αυτή τήν χώρα, δημοσίευσε στην πρωϊνή της έκδοση, σ’ ένα δίστηλο, ότι η αντιτρομοκρατική αυτής της χώρας, μαζί με Αμερικανούς πράκτορες που είχαν κατσικωθεί εκεί απο το 1975, ανεκάλυψαν την γιάφκα της τρομοκρατικής αυτής οργανώσεως και βρήκαν την γραφομηχανή και το 45άρι.
Την άλλη ημέρα η είδηση εξαφανίσθηκε, καμμία άλλη εφημερίδα αυτής της χώρας δεν την αναπαρήγαγε και το γεγονός ξεχάσθηκε.
Αιφνιδίως και ενώ η χώρα αυτή είχε αναλάβει επισήμως την διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων και οι ΗΠΑ την είχαν συμπεριλάβει στην λίστα των επικίνδυνων χωρών, σκάει στα χέρια ενός μ@λάκα, που ακόμη υποφέρει στις φυλακές, μία βόμβα, που προορίζετο, είπαν, για χονδρό τρομοκρατικό κτύπημα.
Από τις καταθέσεις του αποκαλύφθηκε ότι ήταν μέλος αυτής της τρομοκρατικής οργανώσεως, ο εκτελεστής της οποίας πήρε κάποιαν στιγμή ένα ταξί και πήγε και παραδόθηκε στην Ασφάλεια και τα είπε όλα.
Σε λίγο είχαν μπουζουριάσει και τους άλλους, που όλοι, κατά σύμπτωση, αποτελούσαν μία παρέα από την Ικαρία, με εξαίρεση έναν ταλαίπωρο που ζούσε στην Γαλλια και έψαχνε για επαναστατικές περγαμηνές.
Εξαρθρώθηκε, λοιπόν, η ντεμέκ αυτή τρομοκρατική οργάνωση, οι ΗΠΑ έβγαλαν αυτή την χώρα από την λίστα των επικίνδυνων χωρών, οι Ολυμπιακοί έγιναν, κάποιοι κονόμησαν χονδρά αλλά για εκείνο το δημοσίευμα της «Απογευματινής» εφημερίδας, δεν ξανακούσθηκε κουβέντα.
Αυτοί, λοιπόν, που αποτελούσαν την ορίτζιναλ τρομοκρατική οργάνωση, χάθηκαν, φωτογραφίες τους δεν υπάρχουν και, ενδεχομένως, κάποιαν στιγμή, ένα γεροντάκι που θ’ αργοπεθαίνει σε κλινική της Ελβετίας, θα παραδώσει στους γιατρούς του, ένα σημείωμα που θα λέει: Εμείς είμαστε τα πραγματικά μέλη αυτής της τρομοκρατικής οργανώσεως.
Μέχρι τότε, το «παραμύθι» της εξαρθρώσεως τρομοκρατικών οργανώσεων σ’ αυτή την χώρα θα συνεχίζεται, στην πλάτη των λοβοτομημένων υπηκόων της που δεν ξέρουν που πατούν και που ευρίσκονται.
Γεια χαραντάν…
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.
Ναί, ἀκριβῶς ἔτσι εἶναι.
….ένα γεροντάκι που θ’ αργοπεθαίνει σε κλινική της Ελβετίας…..;;;;;
Χμμμμ!
Τωρα αρχιζω να κατανοω εκεινο το ακαταλαβιστικο που ειχε ξεστομισει προ καιρου ο …καραδεξιος κ. Μπακογιαννης, νυν δημαρχος “Αθηναιων”, οτι δηλ. αποκλειει το γεγονος να κατσει διπλα-διπλα με τον αντιπολιτευομενο στον δημο του, κ. Κασιδιαρη, για μια ειλικρινη πολιτικη κουβεντα, ενω εξεθιαζε το “συμβολο” της Ρουμελης …”καπεταν Ερμη”, κατα κοσμον Β. Πριοβολο.
Υπαρχει δηλ. περιπτωση γι αυτους που ξερουν περισσοτερα και ακομα μας τα κρατουν μυστικα, ο αξιοτιμος κος Δ. Κουφοντινας να ‘ναι και αθωος;
Μᾶλλον…
Ναί, Φιλονόη καὶ Λούλα, εἶναι ἀθῶος. Θέλετε ἀπόδειξη: Ἐὰν δὲν ἦταν ἀθῶος, δὲν θὰ βρισκόταν στὴ φυλακή. (Παμπάλαια γαλλικὴ ρήση.)
Χμμμμμ!
Δηλ. κ. Μιχαλοπουλε, με εξαιρεση τον διαπλεκομενο στο μαχαιρωμα Φυσσα, να αρχισω να αμφιβαλλω για την ελληνικη “δικαιοσυνη”;
Λούλα, εἰδικῶς στὸ τελευταῖο σου ἐρώτημα ἀπαξιῶ νὰ ἀπαντήσω!
Καὶ αὐτό, διότι ὅπως ἐξηγεῖ (κάπως μασημένα βέβαια) ὁ ἴδιος ὁ Κίσσινγκερ: Άλλο νομιμότητα καὶ ἄλλο Δικαιοσύνη.
κ. Μιχαλοπουλε σεβομενη την ακαδημαϊκη σου ιδιοτητα (εγω ειμαι μια απλη νοικοκυρα) θα ελεγα οτι το ερωτημα μου ηταν ρητορικο.
Τονιζω ομως, οτι αυτο που εγινε με ενα εκλγεμενο απ’ τον Ελληνικο Λαο κομμα, μας αρεσε ή οχι -εγω δηλωνω οτι δεν ειμαι Χρυσαυγιτισσα- επρεπε να ουρλιαζει το Συμπαν και μετα το βινετο Μπαλτακου και το ηχητικο Σαμαρα ο υπουργος Δικαιοσυνης Αθανασιου ΕΠΡΕΠΕ να ειχε συλλαβει τον Σαμαρα κι αν οντας ενοχος, να τον ειχε κρεμασει.
Αλλα δυστυχως το Συμπαν ουρλιαζε απ’ την αλλη πλευρα, εκει δηλ. που “βουτυρωνε το ψωμι του”.
Και ερχομενη στα του “περιουσιου λαου” του Κισσιγκερ θυμαμαι το “σοφο” που λενε καθε λιγο και λιγακι …”ηρθαν και πηραν τους μπογιατζηδες αλλα εγω δεν ημουν μπογιατζης, οποτε δεν αντεδρασα. Μετα ηρθαν και πηραν τους ηλεκτρολογους αλλα εγω δεν ημουν ηλεκτρολογος οποτε δεν ειπα τιποτα. Μετα ηρθαν και πηραν τους βαρκαρηδες αλλα εγω δεν ημουν βαρκαρης οποτε δεν αντεδρασα. Μετα ηρθαν να παρουν κι εμενα αλλα δεν ειχε μεινει κανεις να αντιδρασει”.
Πιθανως γι αυτο σημερα βρισκομαστε, οχι στο χειλος της αβυσσου αλλα εχουμε κατολισθησει μεσα της.
Διοτι τον Χιτλερ σημερα δεν μας τον στελνουν με αρματα μαχης και πολυβολα, αλλα με αγκαλιες, σωσιβια, χορηγησεις, επιδοματα και ξενοδοχειακα καταλυματα.
Βλεπεις η κα Κουλα απ το Ζουμπερι, ή ο κος Κωστας απ την Πλατεια Αγαμων δεν ουρλιαξαν οταν επρεπε να ουρλιαξουν και τωρα λουζονται την μαυριλα τους και την δυστυχια τους και παρακαλανε για ενα 20αρι στην συνταξη τους παραπανω.
Κατα τ’ αλλα, Ο Θεος της Ελλαδος να βαλει το χερι Του, για να ισοτιμησει την Νομιμοτητα με την Δικαιοσυνη.
Καὶ πάλι, Λούλα, ἔκανες νοηματικὴ διάνα (παρὰ τὶς σπουδές σου στὴν Ἀμερική). Ἀπορῶ, μάλιστα, πῶς, ὄντας “μία ἁπλῆ νοικοκυρά”, τὸ ἔπιασες τόσο εὔκολα. Ἡ ἐπικράτηση τῆς Δικαιοσύνης θὰ ἐπιφέρη ἐξάλειψη τῆς νομιμότητας – καὶ αὐτὸ (ὅσο μπορῶ ἐγὼ νὰ καταλάβω) θὰ εἶναι τὸ τέλος τῆς Ἱστορίας: Ὁ ἄνθρωπος θὰ ἔχη πιὰ πλησιάσει τὸν Θεὸ καθοριστικῶς.
Ἀκόμα καὶ ἑβραῖος εἶπε: “Δικαιοσύνην μάθετε οἱ ἐνοικοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς”. Δικαιοσύνην καὶ ὄχι νομιμότητα!
Πῶς θὰ γίνη αὐτό; Ὑπὸ τὶς τωρινὲς συνθῆκες, χλωμὸ τὸ βλέπω. Πρέπει, γιὰ ἐπιτευχθῆ αὐτό, νὰ ὑπάρξη νέος τύπος ἀνθρώπου, “Νέος ἄνθρωπος” δηλαδή. Πῶς; Ὅλες οἱ ἕως τώρα σχετικὲς προσπάθειες ἔχουν ἀποτύχει κατὰ τρόπο τραγικό. Ὁ ἄνθρωπος βλέπει (ἄλλος πολὺ καὶ ἄλλος κάπως λιγότερο) μόνο τὸν ἑαυτό του, τὸ συμφέρον του, διότι “δὲν εἶναι μαλάκας, νὰ τὸν πιάνουν κορόιδο” κ.ο.κ.
Τί νὰ πῶ; Ἀκόμα δὲν ξέρω… οὐδὲν οἶδα.
Πάντως αὐτὸ ἀκριβῶς εἶναι τὸ παγκοσμίως διαχρονικὸ ζήτημα τῆς ἀνθρωπότητας: Δικαιοσύνη – καὶ ὄχι νομιμότητα.
Ὅπως λέγεται καὶ στὴν Ἀποκάλυψιν τοῦ Ἰωάννου: “Γίνου πιστὸς ἄχρι θανάτου καὶ δώσω σοι τὸν στέφανον τῆς ζωῆς”. Ποιὸς ὅμως εἶναι διατεθειμένος νὰ γίνη “πιστὸς ἄχρι θανάτου”, προκειμένου νὰ ἐπικρατήση ἡ Δικαιοσύνη; Κανείς! Ὁπότε ὑπάρχει ἁπλῶς νομιμότητα, στὰ πλαίσια τῆς ὁποίας τὸ 1% τρώει, τὸ ὑπόλοιπο 99% πεινάει ἤ, ἔστω, ὑποσιτίζεται, ἀρχίζουν μετὰ οἱ διαδηλώσεις, οἱ στάσεις, οἱ ἐπαναστάσεις, ἀνεβαίνει μετὰ στὴν ἐξουσία ἕνα ἄλλο 1% – καὶ φτοῦ ἀπ’τὴν ἀρχή.
Ὡραῖα τὸ λέει ἡ Φιλονόη μας: Μέσα μας εἶναι τὸ πρόβλημα. Καὶ τὸ λέει ὡραῖα, ἐπειδή, μᾶλλον χωρὶς νὰ τὸ συνειδητοποιῆ, ἐπαναλαμβάνει τὸν λόγο τοῦ Χριστοῦ: “Ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντὸς ὑμῶν ἐστί”.