Ὁ φόβος πουλᾶ. Εἰδικὰ ὅταν τὸ ἀποτέλεσμα εἶναι ὑψηλότεροι φόροι (καπνά, γλυκά, οἰνοπνευματώδη κ.ἄ.) καὶ εὐκαιρίες γιὰ ἐξάπλωση τοῦ ναζισμοῦ καὶ τῆς δυσγενετικῆς – κυριολεκτικὰ γιὰ τὴν ὑβριστικὴ ἐπέκταση τοῦ κράτους στὶς ζωὲς τῶν πολιτῶν, τὸν ἀπόλυτο ἔλεγχο σὲ κάθε τους πτυχὴ καὶ τὸ δικαίωμα ζωῆς καὶ θανάτου ἐπάνω τους. Ὁ παλαιότερος ὁρισμὸς τοῦ σκλάβου ἔχει ξεπερασθῆ πρὸ πολλοῦ σήμερα.

Τὸ προκάλυμμα ὅλων αὐτῶν εἶναι «ἡ δημοσία ὑγεία». Ὄχι αὐτὴ ποὺ εἶχε ὡς ἀντικείμενο τὴν ὕδρευση, τὴν καθαριότητα τῶν δημοσίων χώρων ἢ τὸ ἀποχετευτικὸ δίκτυο. Μιὰ ἄλλη ποὺ ἔχει πάρη μιὰ ντουντούκα κι οὐρλιάζει διαταγὲς στὰ σκυλάκια της: «Μή καπνίζῃς! Μὴ πίνῃ! Μὴ τρῶς ζάχαρη! Ὄχι λιπαρά! Ὄχι κρέας!» καὶ ποὺ ἐπιβάλλει μὲ αὐτὰ πολὺ νοσηρὲς νομοθεσίες, στὶς ὁποῖες ὁ κόσμος εἶναι ἀνίσχυρος νὰ ἀντιδράσῃ.

Ὅταν ἡ ψεύδεπιστήμη γίνεται ἀποδεκτὴ στὰ δικαστήρια, τὸ παιχνίδι εἶναι τελειωμένο, καὶ κανένα νομικὸ μέσο δὲν διατίθεται πλέον γιὰ ἀμφισβήτηση τῶν τυράννων.
Μά -θὰ πῆ κάποιος- λέτε ὅτι ὅλα αὐτὰ ποὺ μαθαίνουμε ἀπὸ τὸ διαδίκτυο, στὰ νέα, καὶ ποὺ ἐρευνοῦμε (κυρίως ἀπὸ τὰ βλακόφωνά μας) εἶναι ψέμματα; Πῶς εἶναι δυνατὸν αὐτό; Μόνοι μας πάμε καὶ ψάχνουμε καὶ εὑρίσκουμε τὶ ἰσχύει καὶ τὶ ὄχι.
Πῶς λοιπὸν μᾶς ἐξαπατοῦν, ὅπως ἰσχυρίζεσθε;
Λοιπόν, αὐτὸ ἀκριβῶς θὰ δοῦμε συντόμως.
Τὸ πῶς!

Φρούριον