Δὲν ἐνθυμοῦμαι νὰ ἔχω διορίση τὴν Ντόρα Μπακογιάννη καὶ τὸ Μητσοτακέικο γενικῶς ντῆλερ συναλλαγῆς κυριαρχικῶν δικαιωμάτων.
Καί, ἐν πάσῃ περιπτώσει, δὲν θυμᾶμαι νὰ τὸ ἔκανα ἐγώ, ἀλλὰ σίγουρα δὲν τὸ ἔκανε ὁ παπποῦς μου, ποὺ ἐξεκίνησε τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 1912 ἀπὸ τὴν Μελοῦνα κι ἔφθασε τὸν Αὔγουστο τοῦ 1922 στὸ Κάλε Γκρότο.
Μὲ δύο ἀνδραγαθίες στὰ Γιαννιτσᾶ καὶ στὸν Λαχανᾶ, ἀλλὰ ἕνα τραῦμα, θραύσματα τοῦ ὁποίου ἀνευρέθησαν τὸ 1950 κατὰ τὴν ἐκταφή του.
Ἔχω υἱούς, σὲ στρατεύσιμο ἡλικία καὶ ἀνησυχῶ γιὰ τὴν κλιμάκωση, ὅπως κάθε λογικὸς γονιός, ἀλλὰ πληρεξούσιο τὴν Ντόρα γιὰ νὰ γυρνᾷ καὶ νὰ προπαγανδίζῃ τὴν συγκατάνευση καὶ τὴν παράδοση δὲν τὴν ἔχω ὁρίση.
Ἀλλὰ δὲν φταίει ἡ Ντόρα, μὰ ὅλοι ἐμεῖς τὰ γαϊδούρια τὰ καζακλαριώτικα φταῖμε, ποὺ ἐκλέγουμε Ντόρες.
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.
Γειὰ στὸ στόμα/πληκτρολόγιό σου, Ἕνα!