Ἐμμανουὴλ Ῥοΐδου: «ἡ ἑορτὴ τοῦ γαϊδάρου τὸν Μεσαίωνα».

Ὁ Ἐμμανουὴλ Ῥοΐδης, ὡς δαιμόνιος μελετητὴς τῶν μεσαιωνικῶν χειρογράφων, μας ἀποκαλύπτει τὴν συνήθεια τῶν, βιαίως, ἐκχριστιανισμένων λαῶν τῆς Βοῤῥείου Εὐρώπης, νὰ ἐγκαταλείπουν εὐκαιριακῶς τὴν αὐστηρότητα τοῦ χριστιανικοῦ δόγματος, ὅπως τοὺς εἶχε ἐπιβληθῆ ἀπὸ τὴν Καθολικὴ Ἐκκλησία, καὶ νὰ ἐπιδίδονται σὲ παγανιστικὰ ὄργια μέσα στοὺς ἰδίους τους χριστιανικοὺς ναούς, μὲ τὴν ἐνθουσιώδη μάλιστα συμμετοχὴ τῶν χριστιανῶν ἱερέων καὶ ἀρχιερέων.

Οἱ παράδοξες τοῦτες τελετές, ποὺ ὁμοιάζουν σὰν μία ἀναγκαστικὴ συμβίωσις τοῦ χριστιανικοῦ δόγματος καὶ τῆς λαϊκῆς παγανιστικῆς λατρείας, ἐτράβηξαν τὸ ἐνδιαφέρον τοῦ Ἐμμανουὴλ Ῥοΐδου, ὁ ὁποῖος πρῶτος συνέλεξε πληροφορίες καὶ πρῶτος ἀνεφέρθη σὲ αὐτὲς στὸ νεοελληνικὸ ἀναγνωστικὸ κοινό, ἔστω κι ἂν αὐτὸ τὸ κοινὸ ἦταν καὶ παραμένει ἀπελπιστικὰ περιορισμένο, σὲ μίαν χώρα ποὺ τὴν διαφεντεύει, ἀκόμη καὶ στὸν εἰκοστὸ πρῶτο αἰῶνα, ὁ ῥασοφόρος σκοταδισμός.

Μία μικρὰ ἔρευνα πάντως, στὶς σύγχρονες προσπάθειες ἀναβιώσεως τῶν παραδοσιακῶν ἐθίμων στὴν βόῤῥειο Εὐρώπη, ἀποδεικνύει ὅτι ἡ «Ἑορτὴ τοῦ Γαϊδάρου» καὶ οἱ παρεμφερεῖς ἑορτές, ἐξακολουθοῦν νὰ τιμῶνται καὶ σήμερα…

Πανορμίτης Σπανὸς