Γίνεται γνωστὸ τὸ τάδε ἢ τὸ δείνα ἔγκλημα ἀπὸ τὴν Χὶ ἢ τὴν Ψὶ ὁμάδα (δὲν ἔχει σημασία τὸ ἐὰν εἶναι ἰθαγενεῖς ἢ ἀνιθαγενεῖς οἱ ἐγκληματίες) ἀλλὰ σπανιότατα, ἔως οὐδέποτε, μᾶς παρουσιάζουν τὰ πρόσωπα τῶν ἐγκληματιῶν. Ἰδίως δὲ σὲ περιπτώσεις ποὺ ἔχουμε ὁμολογία ἐγκλήματος, ἐνᾦ τὸ κράτος ὄφειλε νὰ «σηκώσῃ στὰ μανταλάκια» τὶς φάτσες τῶν ἐγκληματιῶν, ἔν τούτοις, κάπου κάπου μόνον «σπάει» τὴν σιωπή του καὶ τὸ πράττει. Ἀνεξαρτήτως δὲ τοῦ ἐὰν οἱ ἑκάστοτε ἐγκληματίες καταδικασθοῦν ἤ ὄχι, σὲ κάποιαν αἴθουσα δικαστηρίου, ἐμεῖς οἱ χαχόλοι δὲν ἐπιτρέπεται νὰ γνωρίζουμε τὰ …«μυστικὰ τοῦ κράτους» πρὸ κειμένου νὰ προστατευθοῦμε στοιχειωδῶς.

Κατ’ αὐτὴν τὴν λογικὴ λοιπὸν εἴχαμε ἕνα ἔγκλημα μίας 73ετοῦς ἰθαγενοῦς πρὸ ἡμερῶν, στοὺς Ἁγίους Θεοδώρους, γιὰ νὰ τῆς ἁρπάξουν μίαν χρυσῆ ἁλυσίδα. Οἱ καθ΄ ὁμολογίαν δολοφόνοι, βάσει τῶν ἐπισήμων δηλώσεων, ἦσαν γνωστοὶ «παραβατικοὶ» ἀλλὰ οὔτε εἶχαν διαδοθῆ οἱ μουτσοῦνες τους, πρὸ κειμένου νὰ «ἔχουμε τὸν νοῦ μας» ἀλλὰ καί, κατόπιν τῆς δολοφονίας της, τὰ προσωπάκια των προστατεύονται ἀπὸ τὸν κρατικὸ μηχανισμὸ ὡς «κόρην ὀφθαλμοῦ». Μὲ μίαν ἀπολύτως ἐκ τοῦ προχείρου ἔρευνα στὸ διαδίκτυον, τὰ μόνα εὑρήματά μου εἶναι αὐτά:

Ἐὰν συνυπολογίσουμε πὼς τὸ ἴδιο τὸ κράτος (βολευτές, δικαστές, ἀστυνομία) γνωρίζουν σὲ βάθος τὸ πόσο ἐπικίνδυνοι γιὰ ἐμᾶς, τοὺς πολλούς, μποροῦν νὰ γίνουν οἱ «νεοέλληνες ἐπενδυτές» του, ποὺ μὲ τόση φροντίδα προστατεύει….

Βουλευτῶν ἀπόψεις παρελθόντων ἐτῶν

Ἐὰν στοὺς παραπάνω «νεοέλληνες ἐπενδυτὲς» προσθέσουμε συνδυαστικὰ καὶ τὴν συμπαθῆ (κατὰ τὰ ἄλλα) κοινότητα τῶν ῥομᾶ/ἀθιγγάνων/γύφτων…
Ἐὰν ἐπὶ πλέον συνυπολογίσουμε καὶ τοὺς ἐγχωρίους ἑλληνοφώνους γραικύλους πού, οὔτως ἢ ἄλλως, διαβιοῦν πάντα ἐγκληματῶντας καὶ μόνον…
Ἐὰν συνειδητοποιήσουμε πὼς ὅλοι αὐτοὶ δροῦν, εἴτε ἀπὸ κοινοῦ εἴτε ὄχι, κατὰ τόπους, σὲ (συνήθως ἀλλὰ ὄχι ἀπαραιτήτως) διαφορετικῶν ἐθνικοτήτων συμμορίες, ποὺ λυμαίνονται διάφορες περιοχὲς τῆς χώρας…
…τότε συζητᾶμε γιὰ κανονικὴ καὶ σιωπηλὴ γενοκτονία εἰς βάρος μας, τῆς ὁποίας κεντρικὸ ῥόλο, στὸν τομέα ὑλοποιήσεως, παίζει ὅλος αὐτός, ὁ ἀπὸ ἐμᾶς συντηρούμενος, κρατικὸς μηχανισμός,  ὑπὸ τὸν …φερεντζὲ τῆς …«νομιμότητος». βεβαίως-βεβαίως.

Προφανῶς ἡ ἀσφάλειά μας δὲν ἐνδιαφέρει τὰ σαπρόφυτα ποὺ ἀποτελεοῦν σήμερα τὸν κρατικὸ μηχανισμό. Καὶ μόνον ἡ (δημοσία, κατὰ κάποιον τρόπο) παραδοχὴ τῆς δούραινας, «περὶ τῆς στραβῆς στὴν βάρδια τους», ποὺ ἀποκρύπτει κι ἀποσιωπᾶ τὴν δική τους ἐγκληματικὴ ἀμέλεια στὴν Ἀνατολικὴ Ἀττική, ἀποδεικνύει πὼς πρῶτο καὶ κύριον μέλημα ὅλων αὐτῶν (ὄχι φυσικὰ μόνον τῶν τΣΥΡΙΖΑίων), εἶναι ἡ σαπροφυτικὴ  εἰς βάρος μας διαβίωσίς τους, μὲ κάθε τρόπο καὶ  κάθε μέσον, ἀκόμη κι ἐὰν τοῦτο ἀπαιτῇ τὴν δική  μας θυσία.

Παραμένοντας διαρκῶς σὲ αὐτὴν τὴν καννιβαλιστικὴ «λογική», ἐμφανίζεται θρασύτατα τὸ ἀλεξέι γιὰ νὰ τὴν παραδέχθῇ, ἐμμέσως ἀλλὰ σαφῶς, δηλώνοντας πὼς δὲν ἄξιζε τὸν κόπο νὰ δοθοῦν ἀπὸ δύο χιλιάρικα σὲ ὁποιονδήποτε πυροπαθῆ ἐπεὶ δὴ θὰ τὰ …ἔτρωγε!!! Ὁπότε, κατὰ τὴν λογικὴ (καὶ) τοῦ ἀλεξέι, ἂς ἀρκοῦντο οἱ ἄνθρωποι στὸ νὰ καταναλώσουν τὶς …σάρκες τους, πρὸ κειμένου νὰ ἐπιβιώσουν.

Ἀλλὰ κι ἀργότερα, μὲ ἐκεῖνα τὰ (37,7) ἑκατομμυριάκια ποὺ ἀπὸ προσφορὲς εἶχαν συγκεντρωθῆ, ἡ ὀλιγωρία, ἡ ἀνικανότης μὰ κυρίως πρῶτα κι ἐπάνω ἀπὸ ὅλα, ὁ κρατικὸς καννιβαλισμός, τοὺς ὀδήγησε νὰ τὰ κρατοῦν «κλειδωμένα» γιὰ ἀγνώστους, ἐπισήμως, λόγους, τὴν στιγμὴ ποὺ ὅλοι αὐτοὶ οἱ πληγέντες ἀνέμεναν γυμνοὶ κι ἀνέστιοι, μὰ κυρίως ἀπελπισμένοι, ἕναν χειμῶνα, δίχως πιθανότητες ἀρωγῆς ἐκ τοῦ κράτους.

Ἕναν χρόνο ἀργότερα, κατόπιν πολλαπλῶν αἰτημάτων, ἐκλογῶν, ἀλλαγῆς (εἴδους ἀνικάνων) σαπροφύτων, κραυγῶν, καταγγελιῶν, μὰ κυρίως κορυφώσεως τῆς ἀπελπισίας, ἔρχεται τὸ κούλλλιιι νὰ πράξῃ τὸ αὐτονόητον.

Καὶ γιὰ νὰ μὴ βιασθεῖτε νὰ …χειροκροτήσετε τὴν νέα κυβερνητικὴ ἐκδοχὴ τῶν ἀνικάνων, σᾶς ὑπενθυμίζω αὐτό:

Οἱ πυρκαϊὲς στὴν Ἠλεία τὸν Αὔγουστο τοῦ 2007, ἐπὶ κυβερνήσεως κωστάκι (δῆλα δὴ ΝουΔουλάρας) δὲν ἀπησχόλησαν σοβαρὰ τὸν κρατικὸ μηχανισμὸ καί, ὅπως διαπιστώνουμε ἀπὸ τὰ σχετικὰ δημοσιεύματα, τὸ 2012 ἀκόμη οἱ πληγένες, ποὺ ἐπὶ πλέον θρηνοῦσαν καὶ 63 νεκρούς, εἶχαν ἀγνοηθῆ πλήρως. Τὰ 215 ἑκατομμύρια, ποὺ ἀρχικῶς εἶχαν συγκεντρωθῆ εἰδικῶς γιὰ αὐτοὺς τοὺς πληγέντες, ἄρχισαν νὰ …ἐξανεμίζονται, ἐνᾦ, ἐπισήμως, μόλις σαράντα ἐξ αὐτῶν ἔφθασαν στοὺς πληγέντες. Τὰ πρῶτα 28, γιὰ παράδειγμα, «ἐταξείδευσαν πρὸς ἄγνωστον κατεύθυνσιν» καὶ οὐδέποτε ἔφθασαν στοὺς πάσχοντες. Καί, φυσικά, ἀκριβῶς ἐπεὶ δὴ κρατικοὶ ὑπάλληλοι ἐμπλέκονται σὲ αὐτοῦ τοῦ εἴδους τὶς …«ἐξαφανίσεις», τὸ θέμα ἐλησμονήθη καὶ ἡ ἀτιμωρησία ἐθριάμβευσε, γιὰ ἀκόμη μίαν φορά.

Στὶς ὑπηρεσιακὲς καὶ οἰκουμενικὲς κυβερνήσεις ἀπὸ τὸ 2012 ἔως καὶ τὸ 2015, συμμετεῖχε καὶ ἡ ΝουΔουλάρα, βεβαίως-βεβαίως. Προφανῶς ὅμως δὲν ὑπῆρξε σοβαρὸς λόγος ἐνασχολήσεως ὅλων αὐτῶν τῶν σαπροφύτων μὲ τὴν ἐπίλυσιν τοῦ θέματος καί, κυρίως, μὲ τὴν διανομὴ τῶν εἰσφορῶν πρὸς αὐτοὺς γιὰ τοὺς ὁποίους προσεφέρθησαν. Τὸ θέμα ἀκόμη παραμένει ἀσαφές, οἱ πληγέντες ἔκοψαν τὸν λαιμό τους γιὰ νὰ ἐπιβιώσουν, ἀρκούμενοι στὰ …ψίχουλα ποὺ τοὺς ἐδόθησαν καί, ἐπὶ τῆς οὐσίας, καταναλώνοντας τὶς …σάρκες τους, ἐνᾦ κάποιοι ἐνδιάμεσοι ἀπολαμβάνουν τὸ ὑστέρημα ὅλων μας, ποὺ μὲ ὅλους τοὺς τρόπους ὑφήρπαξαν. Παραλλήλως, βάσει καταγγελιῶν ἐκείνης τῆς περιόδου, μάθαμε πὼς ἕνα σημαντικὸ τμῆμα τῶν ἐπιδομάτων ἔλαβαν ἄσχετοι μὲ τοὺς πληγέντες, διότι, πολὺ ἁπλᾶ, κάποιοι πονηροὶ (βλέπε ῥομά/ἀθγγάνους/γύφτους, ἀλλοδαποὺς κάθε φυλῆς κλπ κλπ κλπ…) «ἔτυχε» νὰ εὑρεθοῦν ἐκεῖ ἢ …«ἔτυχε» νὰ δηλώσουν πὼς εὑρίσκοντο ἐκεῖ.
Τελικῶς, ἰδίως ἀπὸ αὐτὸ τὸ περιστατικό, ἀποδεικνύεται πὼς ὁ κρατικὸς μηχανισμὸς κοιμᾶται ἥσυχος καὶ ἀσφαλής, ἐφ΄ ὅσον ἅπαντες, ἀπὸ Μέσα Μαζικῆς Ἐξαπατήσεως ἔως ὅλες τὶς (φερόμενες ὡς) κυβερνήσεις, τὸν στηρίζουν μὲ ὅλους τοὺς τρόπους, πάντα εἰς βάρος μας, ἐνᾦ σφυρίζουν ἀδιάφορα κάθε φορὰ ποὺ ἀποδεικνύεται ἡ ἀνικανότης του ἢ ἀκόμη καὶ τὰ ἐγκλήματά του.

Ἕνα τέτοιο παράδειγμα λοιπὸν ἦσαν τὰ χρήματα ποὺ προορίζοντο γιὰ τὴν κατασκευὴ γηπέδου ἀλλὰ κατέληξαν ὡς ..δωράκι στὸν Ῥεχάγκελ.

Τρέχα καὶ γύρευε τὸ ποῦ εἶναι τὰ ὑπόλοιπα. Ἐὰν δὲν κατετίθετο μήνυσις ὁμογενοῦς κι ἐὰν δὲν ἐμπλέκοντο διεθνεῖς ὀργανισμοί, ἀκόμη κι αὐτὰ τά, μικρὰ ἀναλογικῶς, ἐγκλήματα θὰ εἶχαν ἀποσιωποιηθῆ. Τόσο ἁπλᾶ….

Αὐτὰ ὅμως εἶναι τὰ «μεγάλα» καὶ εὐκόλως διακριτὰ εἰς βάρος μας ἐγκλήματα. Πίσω ἀπὸ αὐτὰ καθημερινῶς ἀμέτρητα μικρότερα, ποὺ εἴθισται νὰ ἀποσιωπῶνται συστηματικῶς ἤ, ἀκόμη χειρότερα, ἐὰν ἀναφερθοῦν γρήγορα νὰ τὰ λησμονοῦν οἱ ἠθικοὶ αὐτουργοὶ μά, κυρίως, ἅπαντες οἱ ἐμπλεκόμενοι. Καί, εἰδικῶς στὶς ἡμέρες μας, ποὺ ἡ λεηλασία καὶ τὸ πλιάτσικο ἔχουν ὁδηγήση τὴν πλειοψηφία μας σὲ ἐπίπεδα οἰκονομικῆς ἐξαθλιώσεως, φαντάζει ὀξύμωρον τὸ νὰ ἐξαιρῶνται, γιὰ παράδειγμα, οἱ πλεῖστοι ἐκ τῶν (ἀποδεδειγμένα) πασχόντων ἀπὸ τὸ κοινωνικὸ μέρισμα.

Ἐν ὀλίγοις, μόνον τὸ παράδειγμα αὐτό, μὲ τοὺς πυροπλήκτους τῆς Ἠλείας, ἀποδεικνύει τὸ πόσο συνειδητῶς καὶ συστηματικῶς ἀνεύθυνος, ἀνίκανος ἀλλὰ καὶ καταληκτικῶς ἐχθρικός, εἰς βάρος τῶν ἰθαγενῶν, εἶναι σύσσωμος ὁ κρατικὸς μηχανισμός. Ἐὰν ὅμως εἶναι (ποὺ εἶναι) τόσο εἰς βάρος μας ἐχθρικὸς αὐτὸς ὁ μηχανισμός, πού, θεωρητικῶς καὶ μόνον, εἶναι ὁ μηχανισμὸς διαχειρίσεως καὶ ἐπιλύσεως τῶν προβλημάτων τῆς χώρας, τότε ποιός θά μᾶς προστατεύση ἀπό αὐτήν τήν ἀσύδωτο πλευρά του; Ποιός θά προφυλάξη ἐμᾶς ἀπό αὐτά τά …κοράκια; Ποιός θά ἀναλάβη νά ἀνακόψῃ τήν διαχρονικῶς κι ἐσκεμμένως συστηματική ἐπιθετικότητά του εἰς βάρος μας πού, μονίμως, ἀπολαμβάνει πλήρους ἀσυλίας;
Ἤ, συνοπτικῶς, ἐφ΄  ὄσον καθίσταται σαφής ἡ ἐχθρικὴ ἀντιμετώπισίς μας ἐξ αὐτοῦ τοῦ μηχανισμοῦ, τότε ποιός θά μᾶς σώση ἀπό τούς …«σωτῆρες» μας;

Τὸ ψάρι, λέει ὁ λαός μας, βρωμᾶ ἀπὸ τὸ κεφάλι. Τὰ διαπλεκόμενα δίκτυα ὄχι μόνον δὲν ἀπειλῶνται, μὲ τὸν ὑπάρχοντα κρατικὸ μηχανισμό, ἀλλὰ ἐξαπλώνονται καὶ πολλαπλασιάζονται. Συνυπολογίζοντας πώς, κατὰ μέσον ὅρον, πέρίπου ἕνα ἄτομον ἀπὸ κάθε οἰκογένεια ἀνήκει σὲ αὐτὸν τὸν μηχανισμό, μποροῦμε εὔκολα νὰ ἀντιληφθοῦμε πὼς ἡ προσπάθεια τῆς «κεφαλῆς τοῦ ψαριοῦ» νὰ μᾶς «μετουσιώσῃ» ἅπαντες σὲ συνεργοὺς κάθε ἐγκλήματός της εἰς βάρος μας, ἐπέτυχε.
Ἐφ΄ ὅσον μάλιστα ἐμεῖς οἱ χαχόλοι εἴμαστε ἐκτὸς αὐτοῦ τοῦ μηχανισμοῦ, εἶναι δεδομένον πὼς γιὰ νὰ ἐπιβιώσῃ αὐτὸς ὁ μηχανισμός, θὰ κατασπαράζη διαρκῶς μόνον ἐμᾶς καί, σὲ κάποιες περιπτώσεις, ἐλάχιστες, μὲ λίγα ψιχουλάκια θὰ ἐξαγοράζη τὴν ἀνοχὴ καὶ τὴν σιωπή μας.

Συνεπῶς τὸ ἔγκλημα, κατ’ ἐμέ, εἶναι καὶ διακριτὸ καὶ ἀποδείξιμον, ἀλλὰ δὲν ὑπάρχη ἐλπὶς περιορισμοῦ ἢ παύσεώς του, πολλῷ δὲ μᾶλλον τιμωρίας τῶν ἐμπλεκομένων σὲ αὐτό.
Τί νομίζετε ὅμως; Ἔτσι θά ἐξακολουθήση; Γιά πόσον καιρό ἀκόμη θά μπορῆ νά ἐπιβιώνη αὐτό τό ἔκτρωμα; Γιά πόσον καιρό ἀκόμη θά μπορῆ νά …δικαιολογῇ τήν σαπροφυτική του ὕπαρξιν;
Γιά πόσον καιρό θά καταστρέφη τίς ἐλάχιστες πηγές «τροφῆς» του; Γιά πόσον καιρό θά …αὐτοαθωώνεται; Γιά πόσον καιρό, τέλος πάντων, θά δύναται νά λαθροβιῇ;
Ἄλλως τε… Αὐτὲς οἱ πηγές, ἡ μία πίσω ἀπὸ τὴν ἄλλην, ἀπὸ τὶς ὁποῖες τρέφεται, καταστρέφονται καί, λογικῶς, σὲ σύντομο χρονικὸ διάστημα, θὰ ὑποχρεωθῇ νὰ ἀναζητήση ἄλλην …«τροφή». Τί λέτε; Θά τά καταφέρη; 

Φιλονόη