Ὀ Μάνος Χατζηδάκης ἔχει ἀφιερώση τὴν ζωή του (κυριολεκτικῶς) στὸ νὰ διερευνήσῃ, νὰ ἐμβαθύνῃ καὶ νὰ κατανοήσῃ τὶς προσωπικότητες, τὸ ἔργον (θετικὸ ἢ ἀρνητικὸ) καὶ τὸ κεντρικὸ πνεῦμα τῶν πρωτεργατῶν τῆς δικτατορίας τῶν Ἀπριλιανῶν. Τὸ κάνει, ὅ,τι κάνει, μὲ σεβασμό, ἐντιμότητα καὶ συνέπεια. Τὸ ἀποτέλεσμα δὲ τῶν ἐρευνῶν του ἀποτυπώνεται στὰ βιβλία του, ἐντὸς τῶν ὁποίων ἕνας ἀνεπηρέαστος ἀναγνώστης, θὰ διακρίνη ἀμέτρητες πληροφορίες, ποὺ θὰ τοῦ «ξεκλειδώσουν» πολλὲς πτυχὲς τῆς ἱστορίας ποὺ ἔχουν ἀποσιωπηθῆ, καθὼς ἐπίσης καὶ τὰ αἴτια πολλῶν καταστάσεων τοῦ συγχρόνου βίου μας.
Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: οἰκογένεια Καραμανλῆ
Διάγγελμα ἑνὸς …«ἐθνάρχου»!!!
Ἐπειδὴ κάποιοι μου ἐπετέθησαν γιὰ ὅσα εἶπα γιὰ τὸ δίδυμο Καραμανλὴ-Ἀβέρωφ, τοὺς προτείνω νὰ διαβάσουν τὸ διάγγελμα τοῦ «Ἐθνάρχου» τῆς Τετάρτης 14 Αὐγούστου τοῦ 1974 πρὸς τὸν Ἑλληνικὸ Λαό….
Ἱστορικὰ αὐτό-ἀναιρούμενα ῥητὰ πολιτικῶν ἀνδρῶν
Κωνσταντῖνος Καρμανλῆς ὁ νεώτερος:
«Δὲν θὰ ἀφήσω πέντε νταβατζῆδες καὶ πέντε ἄλλα κέντρα νὰ χειραγωγήσουν τὴν πολιτικὴ ζωὴ τοῦ τόπου…». Συνέχεια
Βιβλιοπαρουσιάζοντας τὰ Καραμανλή(δικα)
Τὶς τελευταῖες ἡμέρες ἔφθασε στὰ χέρια μου τὸ νέο βιβλίο τοῦ ἐγκρίτου Ἱστορικοῦ μας Δημητρίου Μιχαλοπούλου, μὲ τίτλο: «Ἑλλάδα καὶ διεθνεῖς ἐξελίξεις, 1944-1974» (ἐκδόσεις Παπαζήση), τὸ ὁποῖον καὶ μελέτησα ἀμέσως.
(Στοιχεία γιὰ τὸ βιβλίο μπορεῖτε νὰ δεῖτε ἐδῶ.)
Ὅπως φυσικὰ θὰ γνωρίζετε ἐγὼ μὲ τὰ τῶν καραμανλήδων, γενικῶς καὶ εἰδικῶς, συμπάθειες δὲν …(ἐκ)τρέφω. Παρ’ ὅλα αὐτὰ ἔκανα, γιὰ λόγους καθαρὰ ἱστορικούς, «τὴν καρδιά μου πέτρα» καὶ τὸ ξεκίνησα, γιὰ νὰ ἀνακαλύψω πὼς καὶ πάλι ὁ κος Μιχαλόπουλος μπορεῖ νὰ μᾶς ξαφνιάσῃ εὐχάριστα μὲ τὴν συγγραφή του καὶ τὴν διεισδυτικὴ ἱστορική του ἔρευνα. Μία ἔρευνα πού, ἂν καὶ δημοσιεύεται μία εἰκοσαετία καὶ κάτι μετὰ τὸν θάνατο τοῦ «ἐθνάρχου», ἐν τούτοις παραμένει ἀκόμη ἐπίκαιρος, ἐφ΄ ὅσον ὁ Ἱστορικός μας ἐπιχειρεῖ νὰ φωτίσῃ, ὅσο τὸ δυνατόν, τὴν προσωπικότητα τοῦ «ἐθνάρχου». Συνέχεια
Μαρτυρίες
- Πριν κάποια χρόνια, εδώ στο Στρασβούργο, περπατούσα στους διαδρόμους του Ευρωκοινοβουλίου, μαζί με τον φίλο μου Σταύρο Δήμα, που ήταν τότε Επίτροπος Περιβάλλοντος της ΕΕ.
Συνέχεια
Ὑπὸ τόν ἔλεγχο τῶν …στοῶν τίθεται καί ὁ πατριωτισμός μας;
Κάθε λογῆς καὶ φύσεως στοῶν…
Κάθε ἐκδοχῆς καὶ «φιλοσοφίας»…
Κάθε μορφῆς στοῶν καὶ -μὲ ἀνθρωπιζτικὸ- ἐνίοτε προσωπεῖο λεσχῶν καὶ «κοινωφελῶν ἱδρυμάτων» συνήθως, ἀλλὰ καὶ συλλόγων, κινημάτων, Μ.Κ.Ο…
… ποὺ ἐμφανίζονται οἱ ψευδο-σωτῆρες μας, γιὰ νὰ μᾶς ἀποτελειώσουν.
Δὲν …«μασσᾶμε» ὅμως πλέον, διότι, ἄλλος περισσότερο κι ἄλλος λιγότερο ἀπὸ ἐμᾶς, ἔχουμε ξεκινήση νὰ ἀντιλαμβανόμεθα τὰ παιχνιδάκια τους καὶ νὰ τοὺς ἀποῤῥίπτουμε καθολικῶς. (Πάντα φυσικὰ μὲ τὶς σχετικὲς ἐξαιρέσεις κάποιων, ποὺ ἐμμένουν, γιὰ τοὺς δικούς τους -ὀποίους- λόγους, νὰ ἐθελοτυφλοῦν…!!!)
Ἔτσι κι ἀλλοιῶς ἔχουμε ἀντιληφθῆ πὼς πρόκεται γιὰ τὶς ἴδιες οἰκογένειες, ποὺ μὲ τὴν τακτική τους νὰ ἀλλάζουν ὀνόματα, ἐξακολουθοῦν (ἐπισήμως) ἐδῶ κι ἔναν αἰῶνα νὰ μᾶς καταστρέφουν, ἀπολαμβάνοντας πέραν τῆς ἀσυλίας του, ἐπὶ πλέον καὶ τὴν ἐπιτυχῆ τους διαδοχή, ἀπὸ τὰ παιδιά τους καὶ τὰ ἐγγόνια τους.
