Βιβλιοπαρουσιάζοντας τὰ Καραμανλή(δικα)

Τὶς τελευταῖες ἡμέρες ἔφθασε στὰ χέρια μου τὸ νέο βιβλίο τοῦ ἐγκρίτου Ἱστορικοῦ μας Δημητρίου Μιχαλοπούλου, μὲ τίτλο: «Ἑλλάδα καὶ διεθνεῖς ἐξελίξεις, 1944-1974» (ἐκδόσεις Παπαζήση), τὸ ὁποῖον καὶ μελέτησα ἀμέσως.
(Στοιχεία γιὰ τὸ βιβλίο μπορεῖτε νὰ δεῖτε ἐδῶ.)

Ὅπως φυσικὰ θὰ γνωρίζετε ἐγὼ μὲ τὰ τῶν καραμανλήδων, γενικῶς καὶ εἰδικῶς, συμπάθειες δὲν …(ἐκ)τρέφω. Παρ’ ὅλα αὐτὰ ἔκανα, γιὰ λόγους καθαρὰ ἱστορικούς, «τὴν καρδιά μου πέτρα» καὶ τὸ ξεκίνησα, γιὰ νὰ ἀνακαλύψω πὼς καὶ πάλι ὁ κος Μιχαλόπουλος μπορεῖ νὰ μᾶς ξαφνιάσῃ εὐχάριστα μὲ τὴν συγγραφή του καὶ τὴν διεισδυτικὴ ἱστορική του ἔρευνα. Μία ἔρευνα πού, ἂν καὶ δημοσιεύεται μία εἰκοσαετία καὶ κάτι μετὰ τὸν θάνατο τοῦ «ἐθνάρχου», ἐν τούτοις παραμένει ἀκόμη ἐπίκαιρος, ἐφ΄ ὅσον ὁ Ἱστορικός μας ἐπιχειρεῖ νὰ φωτίσῃ, ὅσο τὸ δυνατόν, τὴν προσωπικότητα τοῦ «ἐθνάρχου».

Γιατί ὅμως χρειάζεται σέ ἐμᾶς ἡ γνῶσις πού ἀποκομίζουμε ἀπό ἔνα τέτοιο πόνημα; Μά, διότι, ὁ «ἐθνάρχης» ἦταν καὶ παραμένει «σημεῖον-κλειδὶ» στὰ πολιτικὰ καὶ ἐθνικὰ ζητήματα τῆς χώρας. Ὄχι τόσο διότι ἐπέτυχε νὰ ἀλλάξῃ κάτι σημαντικό, ἀλλὰ γιατί, ὅπως ξεκάθαρα γίνεται ἀντιληπτὸ ἀπὸ  τὸ ἐν λόγῳ βιβλίο, εἶχε πράγματι τέτοιες προθέσεις. Τὸ γιατί ἀπέτυχε τελικῶς, καθὼς καὶ τὸ γιατί, κατ’ ἐμέ, ἦταν λάθος ἡ ἐπιλογή του, εἶναι μία ἄλλη ἱστορία, ποὺ κρύβεται, ὅπως νομίζω, στὸ ὅτι μισοῦσε τὸν χαρακτῆρα τῶν Ἑλλήνων. Κι ἀκριβῶς, κατ’ ἐμέ, αὐτὸ ἦταν καὶ τὸ λάθος του, ἐὰν τελικῶς ἀποφασίσουμε πὼς ναί, πράγματι, γιὰ τὸ καλό μας προσπαθοῦσε. (Ἐὰν λέμε…!!!).

Ἀκριβῶς τὸ ἴδιο μὲ τὸν Καραμανλῆ λάθος διέπραξε καὶ ὁ Καποδίστριας καὶ ὁ Ὄθων, ἑστιάζοντας κι αὐτοὶ (γιὰ νὰ …τιμωρηθοῦν ἀναλόγως καὶ παραδειγματικῶς!!!) στὸ πῶς θὰ ἀλλάξουν τὸν Ἕλληνα, ἀδυνατῶντας ὅμως νὰ ἀντιληφθοῦν τὸ ὀφθαλμοφανές: γιατί νά τόν ἀλλάξουν; Γιατί νά μήν «ἐκμεταλλευθοῦν» τίς ἰδιαιτερότητές του πρός ὄφελος ὅλων μας;
Ἀλλὰ αὐτὸ εἶναι μία ἄλλη συζήτησις, ποὺ δὲν χωρᾶ σὲ ἕνα κείμενον βιβλιοπαρουσιάσεως.

Ἡ καταγωγὴ  λοιπὸν τοῦ καραμανλῆ (εἴπαμε, μὲ μικρὸ κι ὄχι κεφαλαῖο ὅλα τὰ κουδουνισμένα τῆς χώρας), λοιπόν, οἱ οἰκογενειακές του καταβολές, ἡ περίοδος κατὰ τὴν ὁποίαν ἕδρασε καὶ ἐπολιτεύθη, ἐκτὸς ἀπὸ κρίσιμος ἦταν καὶ ὁριακὴ γιὰ νὰ ἀλλάξουν -ἢ γιὰ νὰ μὴν ἀλλάξουν- κάποιες σταθερὲς στὴν κοινωνία μας. Ὄχι ὅμως δὲν ἄλλαξαν, ἀλλὰ κατέληξε νὰ παραδώσῃ τὴν χώρα στὰ χέρια τοῦ παπανδρέα, πρὸ κειμένου νὰ τὴν ἀποτελειώσῃ αὐτὸς καὶ ἡ συμμορία του ἐν συνεχείᾳ.

Ὁ κος Μιχαλόπουλος, γιὰ αὐτὴν εἰδικῶς τὴν λεπτομέρεια, ἀναφέρει πὼς ὀ καραμανλῆς, ἐν ἀντιθέσει μὲ τὸν Σαλαζᾶρ (Πορτογαλία), ἐπίστευε πὼς ὅταν ἔνας λαὸς ἐξέλθῃ τῆς φτώχειας θὰ γίνη περισσότερο πατριώτης καὶ  ἐθνικιστής. Ὄχι μόνον ὄμως διεψεύσθη ἀλλὰ τελικῶς κατέληξε νὰ ἀναφωνήσῃ (περίπου) πὼς «ὅλοι οἱ Ἕλληνες κρύβουν ἕναν ἀνδρέα μέσα του». Οὐδὲν ἀληθέστερον αὐτοῦ ἀλλά… Εἴπαμε… Τὸ «κλειδί», κατ’ ἐμέ, κρύβεται στὸ πῶς θὰ γίνη αὐτὸ τὸ ἐλάττωμα προσὸν κι ὄχι στὸ πῶς θὰ ἐξαλειφθῇ.

Κάτι ποὺ ἀγνοοῦσα καὶ  ἔμαθα μελετῶντας τὸ παραπάνω βιβλίο εἶναι πὼς ἡ φράσις «ἡ Κύπρος κεῖται μακρὰν» πρωτίστως εἰπώθη ἀπὸ τὸν «γέρο τῆς δημοκρατίας» ἢ ἄλλως γεώργιο παπανδρέου καί, κατόπιν ἐπανελήφθη ἐκ τοῦ «ἐθνάρχου». Σημαντικὴ πληροφορία ἀλλὰ ἡ Ἱστορία, καθὼς καὶ ἡ προδοσία τῆς Κύπρου, στὴν ὁποίαν, ἐὰν δὲν ἔλαβε ἐνεργὸ μέρος ὁ καραμανλῆς, ὁπωσδήποτε -βάσει τῶν μετέπειτα ἀποκαλύψεων- κι ἐγνώριζε κι ἀποσιωποῦσε, συνετελέσθη καὶ μὲ τὴν δική του ἐνεργὸ συμμετοχή/συνενοχή.

Ἡ ἐπικοινωνία τοῦ καραμανλῆ μὲ τὸν μακαρέζο, ποὺ  διαβάζουμε στὰ ὄσα ὁ μακαρέζος κατάφερε νὰ μᾶς ἀφήσῃ ὡς παρακαταθήκη, λίγο πρὸ τοῦ θανάτου του, ἀποδεικνύει τὴν ἐνεργὸ συμμετοχή/συνενοχὴ τοῦ καραμανλῆ στὸ εἰς βάρος τῶν Κυπρίων, μὰ καὶ  ὅλων τῶν Ἑλλήνων, ἔγκλημα.
Ἡ συμμετοχὴ  τοῦ καραμανλῆ στὶς συνομιλίες τῆς Ζυρίχης γιὰ τὸ Κυπριακὸ δέ, ἀνεξαρτήτως τοῦ ἐὰν πράγματι συμφωνοῦσε ἤ ὄχι,
εἶναι ἔνα ἀκόμη δεῖγμα συνενοχῆς/συμμετοχῆς του σὲ ἔγκλημα κατὰ τοῦ Ἔθνους.
Γιατί; Μά, διότι ἄν καὶ πράγματι ὅλα ὅσα ὀδήγησαν στὴν συμφωνία τῆς Ζυρίχης, ποὺ «ἔχωνε» ἐκ τῆς «πίσω πόρτα» τὴν Τουρκία στὸ Κυπριακὸ ναί, ἦταν ἀποτέλεσμα ἐνεργειῶν καὶ δολοπλοκιῶν τοῦ μακαρίου. Ἐνέργειες ὅμως καὶ  δολοπλοκίες καὶ μεθοδεύσεις εἰς βάρος τῶν Κυπρίων ποὺ ὁ καραμανλῆς καὶ  ἀπεδέχθη καὶ συνυπέγραψε.
Θά μποροῦσε νά τό ἀποφύγῃ; Δὲν γνωρίζω. Αὐτὸ ποὺ γνωρίζω εἶναι πὼς ἦταν ἐκεῖ καὶ ἡ ὑπογραφή του μαρτυρᾶ πὼς ναί, ἀπεδέχετο ὡς τετελεσμένες κάποιες ἀποφάσεις.
Θά μποροῦσε νά παραιτηθῇ καί νά τό ἀποφύγῃ; Φυσικά, ἀλλὰ δὲν τὸ ἔκανε.
Κατ’ ἐμὲ λοιπὸν εἶναι συνεργὸς σκέτο.

Τί ἄλλο μαθαίνουμε ἀπό τό παραπάνω βιβλίο; Μαθαίνουμε πὼς ὁ καραμανλῆς θεωροῦσε ὡς μέγιστό του ἐπίτευγμα τὴν εἴσοδο τῆς χώρας μας στὴν Ἡνωμένη Εὐρώπη τῶν τοκογλύφων καὶ τῶν λακέδων τους. Τὸ 1979 λοιπὸν ἐπέτυχε νὰ μᾶς ἐντάξῃ στὴν «Ἠνωμένη Εὐρώπη» τους, ἤ ἄλλως ΕΟΚ τότε, ἐλπίζοντας κατὰ βάθος πὼς οἱ νέοι «προστάτες» μας θὰ μᾶς διαφυλάξουν ἀπὸ ἐξωτερικὲς ἀπειλὲς καὶ κινδύνους. Τοὐλάχιστον αὐτὰ ἰσχυρίζετο καὶ  αὐτὰ ὁμολογοῦσε στὶς κοινές του, μὲ τὸν κο Μιχαλόπουλο, συζητήσεις.
Μά εἶναι πράγματι ἔτσι;

Τὸ 1922 ὁ ἀπόγονος τῶν καλλέργηδων-φωκάδων Goydenhove Kalergi ἱδρύει στὴν Βιέννη τὸ κίνημα «Πανευρώπη».

Ο Kalergi διακηρύσσει τὴν κατάργηση τοῦ δικαιώματος τῆς αὐτοδιαθέσεως τῶν λαῶν καί, στὴν συνέχεια, τὴν ἐξάλειψη τῶν ἐθνῶν μέσῳ τῶν ἐθνοτικῶν αὐτονομιστικῶν κινημάτων ἢ τὴν μαζικὴ μετανάστευση.

Πρὸ κειμένου ἡ Εὐρώπη νὰ εἶναι ἐλεγχομένη ἀπὸ μία ἐλίτ, θέλει νὰ μετατρέψῃ τοὺς ὁμοιογενεῖς λαοὺς σὲ μία μικτὴ φυλὴ μαύρων, λευκῶν καὶ Ἀσιατῶν.

Ποιὰ ὅμως εἶναι αὐτὴ ἡ ἐλίτ; Ο Kalergi εἶναι ἰδιαίτερα διαφωτιστικὸς ἐπ’ αὐτοῦ: «O ἄνθρωπος τοῦ μέλλοντος θὰ εἶναι μικτῆς φυλετικῆς καταγωγῆς. Οἱ φυλὲς καὶ οἱ τάξεις τοῦ σήμερα θὰ ἐξαφανισθοῦν σταδιακὰ λόγῳ τῆς ἐξαλείψεως τοῦ χώρου, τοῦ χρόνου καὶ τῆς προκαταλήψεως. Ἡ εὐρωασιατικὴ-νεγροϊδὴς φυλὴ τοῦ μέλλοντος, ὅμοια στὴν ἐμφάνισή της μὲ τοὺς ἀρχαίους Αἰγύπτιους, θὰ ἀντικαταστήση τὴν διαφορετικότητα τῶν λαῶν καὶ τὴν διαφορετικότητα τῶν ἀτόμων.
Ἀντὶ τῆς καταστροφῆς τοῦ εὐρωπαϊκοῦ ἰουδαϊσμοῦ, ἡ Εὐρώπη, ἐνάντια στὴν θέλησή της, ἐξευγένισε καὶ μόρφωσε αὐτὸν τὸν λαό, ὁδηγώντας τὸν στὸ μελλοντικό του στάτους ὡς ἡγετικὸ ἔθνος διαμέσου αὐτῆς τῆς τεχνητῆς ἐξελικτικῆς διαδικασίας. Δὲν προξενεῖ κατάπληξη ὅτι αὐτὸς ὁ λαὸς ποὺ δραπέτευσε ἀπὸ τὸ Γκέττο-φυλακή, ἐξελίχθηκε σὲ μία πνευματικὴ ἀριστοκρατία τῆς Εὐρώπης. Συνεπῶς ἡ εὐσπλαχνικὴ πρόνοια ἔδωσε στὴν Εὐρώπη μία νέα φυλὴ ἀριστοκρατίας μὲ τὴβ χάρη τοῦ πνεύματος. Αὐτὸ συνέβη τὴν στιγμὴ ποὺ ἡ Εὐρωπαϊκὴ φεουδαλικὴ ἀριστοκρατία κατέπεσε, λόγῳ τῆς χειραφετήσεως τῶν Ἰουδαίων [ἐννοεῖται μὲ τὶς διαταγὲς καὶ τὰ μέτρα ποὺ πῆρε ἡ γαλλικὴ ἐπανάστασις]».

Πρὸς τιμὴν τοῦ ἱδρύθηκε τὸ εὐρωπαϊκὸ βραβεῖο Coudenhove- Kalergi, μὲ τὸ ὁποῖο βραβεύονται κάθε δύο χρόνια, οἱ Εὐρωπαῖοι οἱ ὁποῖοι ἔχουν διαπρέψη στὴν προώθηση τοῦ ἐγκληματικοῦ σχεδίου του. Μεταξὺ αὐτῶν ποὺ βραβεύτηκαν εἶναι ἡ Angela Merkel καὶ ὁ Herman Van Rompuy.

Ἡ Γενοκτονία τῶν Λαῶν τῆς Εὐρώπης. Σχέδιο Coudenhove – Kalergi

Μέσα ἀπὸ αὐτὸ τὸ κίνημα προῆλθαν ὅλες αὐτὲς οἱ ἰδέες ποὺ καὶ ὁ ναζισμὸς μὰ καὶ ἡ σημερινὴ ἐκδοχὴ τῆς τότε ΕΟΚ, διακινοῦν.
Γιὰ τὸν ναζισμὸ (μία ἐκδοχὴ τοῦ δικτατορισμοῦ) γνωρίζουμε πὼς ἡ «ἐλίτ» του θὰ ἀποτελεῖτο ἀπὸ τὴν «ἀρία φυλὴ» τῶν Γερμανῶν.
Γιὰ τὸν σημερινὸ δικτατορισμὸ γνωρίζουμε …τίποτα, ἐφ’ ὅσον δημοσίως ὅλα …«ἀγνοῶνται», ἂν καὶ σαφῶς ἠ πλειοψηφία τῶν «κεφαλῶν» αὐτοῦ τοῦ μορφώματος εἶναι ἀπὸ πολὺ ἔως πάρα πολὺ  …«περιούσιοι», καθὼς καὶ διάφοροι -συνήθως συγγενεῖς- παρατρεχάμενοί τους.
Ἕνας δικτατορισμὸς ποὺ εἶναι ἤδη κατανοητός, ἀπὸ ὅλο καὶ  περισσοτέρους ἰθαγενεῖς.
Ἕνας δικτατορισμὸς ποὺ ἔρχεται, βάσει ὁμολογίας σαρκοζύ, νὰ μᾶς ἐπιβάλῃ τὴν νέα φυλή, μὲ ὅλους τοὺς τρόπους, ὡς μοναδική μας ἐπιλογὴ …ἐπιβιώσεως, διότι διαφορετικὰ θὰ …«γευθοῦμε (στὸ πετσί μας) τὰ καλὰ τῆς δημοκρατίας.

Εἶναι ὅμως δυνατόν ὅλα αὐτά νά τά ἀγνοοῦσε ὁ καραμανλῆς πού ἔβαλε -ἐπισήμως- τήν χώρα μας στήν (τότε) ΕΟΚ τό 1979 (29 Μαΐου); Πῶς θά μποροῦσε νά τά ἀγνοῇ ἐάν ἀποδεκτοῦμε τό -πασιφανές- γεγονός πώς ἐάν κάποιος (φερόμενος ὡς) ἡγέτης τοῦ Ἑλλαδοκαφριστάν οὐδέποτε θά λάβη τό «χρίσμα» ἐάν δέν ἔχῃ πρῶτα «ἐγκριθῇ» ἀπό τίς διάφορες στοές, τά περίεργα ἱδρύματά τους καί τίς παγκόσμιες λέσχες; Γίνονται αὐτά ἤ ὄχι; Κι ἐάν δέν γίνονται, τότε πῶς στά κομμάτια ὁ καραμανλῆς ἔγινε ὁ κύριος διαμεσολαβητής τῆς πλήρους ὑποταγῆς μας στά παγκόσμια σαπρόφυτα δίχως νά ἐννοῇ τό ποῦ ἀκριβῶς μᾶς ὁδηγοῦσε;
Ἤλπιζε σέ κάτι ἄλλο; Ἤ μήπως ἁπλῶς, ἐν ἀγνοίᾳ του, ἔπαιξε θαυμάσια τόν ῤόλο πού τοῦ ἀνετέθη;
Ἀδυνατῶ, μὲ στοιχεία, νὰ σᾶς ἀπαντήσω, ἂν καί, καθαρὰ διαισθητικῶς, γνωρίζω…

Ὁ κος Μιχαλόπουλος, ἐντίμως καὶ εἰλικρινῶς, εἴκοσι χρόνια μετά, ἐπιχειρεῖ κι ἐπιτυγχάνει νὰ παρουσιάσῃ μίαν, κατὰ κάποιον τρόπο, βιογραφία τοῦ καραμανλῆ. Καὶ λέω «κατὰ κάποιον τρόπο», διότι δὲν ἐπικεντρώνεται μόνον στὴν προσωπικότητά του καὶ τὰ ἔργα του, ἀλλὰ ἀναλύει ὅλα τὰ γεγονότα τῶν διαφόρων περιόδων, μὲ εἰλικρινὲς καὶ ἀποστασιοποιημένο βλέμμα -πάλι πρὸς τιμήν του- πρὸ κειμένου νὰ μπορέσουμε κι ἐμεῖς, μὲ τὴν σειρά μας, νὰ δοῦμε τὰ τότε γεγονότα ἀποστασιοποιημένα καὶ ξεκάθαρα. Ἐὰν συνυπολογίσω πὼς ὁ κος Μιχαλόπουλος δὲν ἐπεδίωξε νὰ «ἐξαργυρώσῃ» τὴν προσωπική του γνωριμία μὲ τὸν καραμανλῆ, τότε τὸ πόνημά του ἀποκτᾶ διπλῆ ἀξία, διότι οὐδὲ μία πίκρα ἢ προσωπική του ἄποψις θίγει ἠ ἀπομειώνει, στὸ ἐλάχιστον, τὸν «ἐθνάρχη». Παραθέτει τὰ γεγονότα, σκέτα καὶ «ξερά», δίχως στολίδια καὶ ἀφορισμούς, πατῶντας μόνον σὲ ἔγγραφα, προσωπικές του συζητήσεις καὶ «γενναία» βιβλιογραφία.
Θὰ ἔλεγα πώς, σὲ ἕναν βαθμό, καταφέρνει νὰ …«συγχωρήσῃ» μέσα του τὸν καραμανλῆ, γιὰ καθαρὰ προσωπικούς του λόγους, ἂν καὶ δὲν νομίζω πὼς ὁ καραμανλῆς ἄξιζε κάτι τέτοιο.

Κλείνοντας τὸ σημερινό μου σημείωμα, μέσῳ τοῦ ὁποίου σᾶς συστήνω ἀνεπιφύλακτα τὴν μελέτη τοῦ νέου αὐτοῦ βιβλίου, θὰ ἢθελα νὰ τονίσω τὸ ἐξῆς: διαβάζουμε Ἱστορία ὄχι γιὰ νὰ υἱοθετήσουμε τὶς μὲν ἢ τὶς δὲ ἀπόψεις, ἀλλὰ γιὰ νὰ ἀποκτήσουμε, ὅσο τὸ δυνατόν, σφαιρικότερες εἰκόνες τῶν γεγονότων καί, ἐν συνεχείᾳ, νὰ ἐπαναδομήσουμε μία πρὸς μία ὅλες μας τὶς ἀπόψεις. Κακὰ τὰ ψέμματα… Ἐὰν ὅλοι μας, σιγά-σιγά, δὲν ἀποφασίσουμε νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ τὶς  ἐμμονές μας, οὐδὲ μία ἐλπίδα ἔχουμε νὰ διαφύγουμε τῶν τελμάτων μας..

Φιλονόη

Υ.Γ. Γιατί στόν τίτλο ἀναφέρω τά καραμανλῆ(δικα); Μά, διότι τελικῶς πέραν τοῦ ἰδίου τοῦ ἐθνάρχου μέσα στὸ βιβλίο παρατίθενται πολὺ σημαντικὰ στοιχεία γενικῶς γιὰ τοὺς Καραμανλῆδες, ποὺ ἀπαιτεῖται νὰ γνωρίζουμε.

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

9 thoughts on “Βιβλιοπαρουσιάζοντας τὰ Καραμανλή(δικα)

  1. Αὐτόματη εἰδοποίηση σύνδεσης: Βιβλία Δημητρίου Μιχαλοπούλου | Φιλονόη καὶ Φίλοι...

  2. Κύττα, ἐπειδὴ τὸ πᾶς φυρὶ-φυρί: Ἡ λέξη καραμανλήδικα ΔΕΝ μπορεῖ νὰ πάρη περισπωμένη, ἐπειδὴ ἡ ἐν λόγῳ περισπωμένη πέφτει στὴν ΠΡΟΠΑΡΑΛΗΓΟΥΣΑ.
    Ἀμὰν πιά! (Ἐὰν μὲ εἶχες δάσκαλο, θὰ ἤτανε θέμα ὄχι ἡμερῶν ἀλλὰ ὡρῶν τὸ πότε θὰ πήγαινες σπίτι σου, γιὰ νὰ ξανάλθης μὲ τὸν κηδεμόνα σου.)

  3. Δὲν μοῦ λὲς κάτι, σὺ ποὺ τὰ παρακολουθεῖς: Ὁ χοντρὸς δίπλα στὴ μέρκελ, ποῦ ἐγεννήθη, ποῦ κατοικεῖ, ποιὸς εἶναι τέλος πάντων;

    • Ὁ μουσιοῦ Bernd Posselt, ποὺ διετέλεσε καὶ εὐρωβουλευὴς (ξεκίνησε ἀπὸ ἐκτελωνιστής!!!), εἶναι ἡγετικὴ μορφὴ καὶ μεγαλοστέλεχος τοῦ ἐν λόγῳ κινήματος ἀπὸ τὸ 1975 καὶ κατὰ καιρούς, στὸ γερμανικό του τμῆμα, πάντα σὲ θέσεις «κλειδιά». Ὑπάλληλος τῆς Διεθνοῦς Ἑταιρείας γιὰ τὰ Ἀνθρώπινα Δικαιώματα (IGFM) καὶ ἱδρυτὴς τοῦ «ὑποκαταστήματος» τοῦ ἐν λόγῳ κινήματος στὴν Γερμανία, κατέστησε τὸ ἐκεῖ «ὑποκατάστημα» ὡς τὸ πλέον ἐνεργὸ τῆς Ἡνωμένης Εὐρώπης τους καὶ εὐθύνεται (κατὰ ἕνα μέρος, ὅπως λέγεται) γιὰ τὴν δημιουργία τῶν καταλλήλων συνθηκῶν, πρὸ κειμένου νὰ πέσῃ ὁριστικῶς τὸ τεῖχος καὶ μαζύ του τὸ «Σιδηροῦν Παραπέτασμα». (Μιλᾶμε γιὰ μυαλὰ τώρα, δὲν παίζουμε!!!)
      Ἐννοεῖται πὼς κάπου καὶ στὴν Σερβία εὑρέθη γιὰ νὰ προστατεύσῃ, ἔλεγε, τὰ δικαιώματα τῶν Κροατῶν (καὶ ὄχι μόνον!!!)
      Μεγάλος του καϋμὸς νὰ μὴν ἐλεγχθῇ ἡ Εὐρώπη ἀπὸ τὴν Ῥωσσία καὶ μεγάλος του πόνος νὰ ὁλοκληρωθῇ ἡ γερμανογαλλικὴ ἕνωσις (καθὼς καὶ ἡ γερμανοτσεχική), ποὺ θὰ συμβάλη καὶ στὸν ἀποκλεισμὸ τῆς Ῥωσσίας ἀπὸ τὴν Εὐρώπη, μὰ καὶ στὸν περιορισμό, σὲ ἐπίπεδο ἐλέγχου, τῶν ΗΠΑ στὴν Εὐρώπη.
      Ἔχει ἁπλώση φυσικὰ τὰ βρωμόχερά του καὶ στὴν Ἰσπανία καὶ στὶς χῶρες τῆς Βαλτικῆς, ἐπιβλέποντας τὸν «ἐκδημοκρατισμό» τους καὶ τὰ τοπικὰ ὑποκαταστήματα τοῦ κινήματος.
      Μέλη (καὶ ἡγετικὲς μορφὲς) τοῦ κινήματος ὁ Ἀϊνστάιν, ὁ Ἀντενάουερ, ὁ Γάλλος (τότε) ΥΠΕΞ Μπριᾶν (Ἀριστείδης καλέ ἢ Aristide Briand), ὁ πρόεδρος τῶν σοσιαλδημοκρατῶν Πῶλ Λόμπ (Paul Löbe), ὁ Ὄττο βὸν Χάμπσμουργ (Otto von Habsburg), ποὺ στὴν πλειοψηφία τους, λόγῳ Χίτλερ, κατέφυγαν στὶς ΗΠΑ (γιατί ἄρα γέ;;;) ἀλλά, οἱ πλεῖστοι ἐξ αὐτῶν εὐτύχησαν νὰ δοῦν τὸ κίνημά τους, στὴν μετὰ Χίτλερ ἐποχή, νὰ ἀπογειώνεται.
      Σημερινὸς πρόεδρός τους δὲ ὁ Ἀλαὶν Τεῤῥενουὰρ (Alain Terrenoire).
      Αὐτὰ κατάφερα νὰ ἁλιεύσω ἐκ τοῦ προχείρου.

  4. Αὐτόματη εἰδοποίηση σύνδεσης: Ὑπῆρξε σχέσις Καραμανλῆ – Ὠνάση; | Φιλονόη καὶ Φίλοι...

Leave a Reply