Ὑπέροχο ἀπὸ τὸν φίλο Ἀπόστολο:

Χαζεύοντας γιὰ πολλοστὴ φορὰ τὴν ταινία τοῦ Γιάννη Δαλιανίδου «Νόμος 4000», στάθηκα ἄφωνος, σκεπτικὸς καὶ ψιλοβούρκωσα στὴν σκηνὴ ποὺ ἡ Ἀλίκη Ζωγράφου (μητέρα τοῦ Εὐαγγέλου ποὺ γιαούρτωσε τὸν καθηγητή του) ἐκλιπαρεῖ γιὰ ἐπιείκεια τὸν παθόντα Β. Διαμαντόπουλο… Ἀπὸ τὶς δραματικότερες σκηνές, καὶ δὲν εἶναι λίγες, καὶ τὶς πιὸ ἀνθρώπινες κι ἀληθινές της ταινίας… «Λυπηθεῖτε τὴν φτώχεια μας κ. καθηγητά. Ὀρφανὸ παιδὶ εἶναι. Στεροῦμαι ἀκόμη καὶ τὸ ψωμὶ γιὰ νὰ πληρώνεσθε ἐσεῖς. Γιὰ νὰ μάθετε γράμματα καὶ νὰ κάνετε καλὸ καὶ χρήσιμο ἄνθρωπο τὸ παιδί μου… Δεύτερο ῥοῦχο δὲν ἔχω νὰ φορέσω… Ἐὰν δὲν μπορεῖτε νὰ τοῦ δώσετε ἐσεῖς οἱ μορφωμένοι καθηγητές του αὐτά πού πρέπει, περιμένετε ἀπὸ ἐμένα, μίαν ἀγράμματη γυναίκα;… Κι ἂν σᾶς λέω ψέμματα νὰ ῥίξῃ φωτιὰ καὶ νὰ μὲ κάψῃ ὁ Θεός»…

Ἡ μάννα σὲ ὅλο τὸ μεγαλεῖο ψυχῆς ποὺ ἀπελπισμένη ταπεινώνεται, ἐκμηδενίζεται καὶ ἐκλιπαρεῖ γιὰ χάρι τοῦ παιδιοῦ της… Κι ὁ καθηγητής, ποὺ κάπως ἔτσι τὸν γνωρίσαμε οἱ μεγαλύτεροι, ἀπρόσωπος, ἄκαμπτος, ψυχρὸς καὶ χωρὶς καμμιὰ διάθεση ἐπιεικείας καὶ συγγνώμης… (Πληροφοριακὰ τὸ Νομοθετικὸ Διάταγμα 4000/1959, ποὺ ἔμεινε γνωστὸ ὡς «Νόμος 4000 – Περί τεντυμποϊσμοῦ» ἐψηφίση καὶ ἐφηρμόσθη τὸ 1959 ἐπὶ κυβερνήσεως Κ.Καραμανλῆ καὶ κατηργήθη, καλῶς, τὸ 1983 μὲ προσωπικὴ ἀπόφαση τοῦ Ἀνδρέα Παπανδρέου)

Ἀπόστολος Ἀθανασάκης,