Μία πραγματικὴ ἱστορία…
Φωτογραφία τοῦ 1948 ποὺ δείχνει τὸν τότε 13χρονο Χρῆστο Λάππα στὸν καταυλισμὸ τοῦ ΟΗΕ στὰ Ἰωάννινα, ὅπου εἶχε μεταφερθῇ, προερχόμενος ἀπὸ τὴν ὀρεινὴ περιοχὴ τῶν Ἰωαννίνων.
Ὁ Χρῆστος Λάππας ἦταν ὁ μόνος διασωθεὶς ἀπὸ τὴν οἰκογένειά του, καθὼς ὁ πατέρας τοῦ εἶχε δολοφονηθῆ ἀπὸ τοὺς συμμορίτες μὲ τὴν αἰτιολογία ὅτι κατὰ τὴν περίοδο 1942-1944 ἀνῆκε στὸν ΕΔΕΣ, ἡ μητέρα τοῦ εἶχε βιαίως στρατολογηθῆ καὶ πάλι ἀπὸ τοὺς συμμορίτες, καὶ τὰ τρία ἀδέλφια του εἶχαν μεταφερθῆ στὴν Ἀλβανία γιὰ «προστασία», ἀλλὰ κυρίως γιὰ τὸν ἐξαναγκασμὸ τῆς μητέρας νὰ στρατολογηθῇ στὸν «ΔΣΕ».
Ὁ μικρὸς Χρῆστος τὴν ἡμέρα ποὺ ἐπετέθησαν οἱ συμμορίτες στὸ χωριὸ του ἀπουσίαζε σὲ παρακειμένη ὀρεινὴ περιοχή, ἀναζητῶντας τρόφιμα καὶ ἔτσι διεσώθη. Στὴν συνέχεια ὁ μικρὸς Χρῆστος μετεφέρθη στὴν «παιδούπολη» τῆς Θεσσαλονίκης ὅπου ἔμαθε τὴν τέχνη τοῦ ξυλουργοῦ καί, ἀργότερα, διέπρεψε ὡς ἐπαγγελματίας κατασκευαστὴς ἐπίπλων τὶς δεκαετίες 1960-1980 στὶς περιοχὲς τῆς Κεντρικῆς Μακεδόνιας καὶ ὄχι μόνον, ἐνῶ οὐδέποτε ἔπαυσε νὰ ἀναζητᾷ τὴν οἰκογένειά του, ὅπου τελικὰ τὸ 1972 κατῴρθωσε νὰ εὕρῃ, μέσῳ τοῦ ΕΕΣ, τὴν μητέρα του, τυφλή, στὴν Οὐγγαρία καὶ μαζὺ καὶ τὸν ἕναν ἀδελφό του ἀπὸ τὰ ὑπόλοιπα τρία, γιὰ τὰ ὁποία ἡ τύχη τους εἶναι ἄγνωστος, ἐπαναφέροντάς τους στὴν Ἑλλάδα
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.