Ἐχέσθησαν, ἐχέσθησαν γιὰ τὸ τόπι…!!!
Γελῶ!!!

Μόλις  ἡ ποινὴ γιὰ τὸν ΠΑΟΚ ἀνεκοινώθη, ἐχθές, ἔλεγα ὅτι τὸ θέμα ἔχει δρόμο καὶ καλῶς ἢ κακῶς θὰ κάνη τοὺς Θεσσαλονικεῖς νὰ νοιώσουν παρίες.

Δὲν ἤξερα γιὰ τὰ μαγειρέματα Αὐγενάκη μὲ τὴν ἐπιτροπή.
I was mocked by the usual socialiberal freaks.
Σήμερα σωπαίνουν.

Ὅπως εἶπαν ὅμως καὶ οἱ ἀρχαῖοι ἠμῶν πρόγονοι τὰ σοσιαλιμπερᾶλ φρικιᾶ πρέπει νὰ τὰ φακεύῃς ὅταν εἶναι σὲ νεαρὰ ἡλικία γιατί μετὰ ξεφεύγουν.
Τὸ εἶπε ὁ Ἰσοκράτης καὶ ὁ Ὅμηρος στὸ ἔπος του «ὅταν φακεύῃς λιμπερᾶλ δίδεις ἐλπίδα στὸν κόσμο».

Γιὰ νὰ λέμε ὅμως τὰ πράγματα μὲ τὸ ὄνομά τους.
Μεταπολίτευσις, ἀρχιμαφιόζοι μὲ κανάλια καὶ ἀπὸ δύο τρεῖς ἐφημερίδες ὁ καθείς, μὲ ποδοσφαιρικὲς ὁμάδες καὶ στρατοὺς ὀπαδῶν, καθορίζουν τὴν πολιτικὴ καὶ τοὺς νόμους.

Μὲ ρωτοῦν βέβαια κατὰ καιροὺς φίλοι: «καί τί προτείνεις;;;».
Προτείνω γενικῶς ῥηστᾶρτ (ἐπανεκκίνηση!). Καὶ  ἐπανεκκίνησις σὲ οὐδὲ μίαν περίπτωσι μπορεῖ νὰ γίνῃ ἀπὸ αὐτὰ τὰ φρόκαλα, ποῦ παριστάνουν τὸ πολιτικὸ προσωπικό.

Στὴν ἐρώτησι δέ, ἐντάξει, «ἐπανεκκίνησις, ἀλλά πῶς;;;»
Ἡ ἀπάντησις μου εἶναι ἐλλιπής.

Ἐὰν ἤμασταν στὴν δεκαετία τοῦ ‘60 θὰ μιλοῦσα ἀσφαλῶς, ὅπως ἡ δημοκράτισσα Ἐλενίτσα Βλάχου, γιὰ τὴν ἀνάγκη τῆς δημοκρατίας τῶν ἑρπυστριῶν. Σήμερα ὅμως σὲ αὐτὴ τὴν ἐρώτησιη δὲν μπορῶ νὰ ἀπαντήσω πειστικῶς.
Ὅμως ἡ λύσις θὰ ὑπάρξη… Νὰ εἶσθε βέβαιοι.

«Ἕνας»