Ψευδεῖς κι ἀληθεῖς ἀνατροπὲς

Κυττῶντας γύρω μας, προσεκτικά, διαπιστώνουμε πὼς ὅσο κι ἐὰν μᾶς ξεγελᾷ ἡ προσπάθεια συντηρήσεως – ἢ καί, ἐν μέρει, ἀλλὰ μόνον στὰ ἐπὶ μέρους, προσπάθεια ἐπαναδομήσεως – τοῦ κόσμου μας, κάτι πεθαίνει. Κι αὐτὸ ποὺ πεθαίνει, ἐὰν ἐμβαθύνουμε, δὲν εἶναι τόσο αὐτὸ ποὺ φαίνεται, ἀλλὰ εἶναι τὸ ὅ,τι δομεῖ καὶ στηρίζει αὐτὸ ποὺ φαίνεται.

Κάτι τελειώνει. Κι αὐτὸ ποὺ τελειώνει δὲν εἶναι ἡ ἔπιφάνεια, ποὺ ἐμεῖς διακρίνουμε, μὰ ὅλα ὅσα ἐνυπάρχουν πίσω της καὶ τὴν συντηροῦν. Στὴν πραγματικότητα αὐτὸ ποὺ τελειώνει δὲν εἶναι ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖον ἦσαν δομημένες οἱ ζωές μας ἀλλὰ καταῤῥέουν ἅπαντα τὰ αἴτια ποὺ συντηροῦσαν αὐτὸν τὸν τρόπο, ἐπάνω στὸν ὁποῖον δομήσαμε τὶς ζωές μας.

Βέβαια… Εἴθισται στὸν ἄνθρωπο νὰ ἀντιδρᾷ σὲ κάθε πιεστικὴ ἀλλαγὴ ποὺ τοῦ ἐπιβάλλεται, δίχως μάλιστα νὰ τοῦ ἔχουν γίνη κατανοητοὶ οἱ σκοποὶ τῆς ἀλλαγῆς. Κι ἐμεῖς ἀντιδροῦμε ἐνστικτωδῶς συνήθως, στὶς περισσότερες τῶν περιπτώσεων. Ὅμως καλὸ θὰ ἦταν νὰ προβληματισθοῦμε σοβαρὰ γιὰ τὸ ἐὰν ὅλα ὅσα ἔχουν δρομολογηθῆ νὰ συμβοῦν, ἀπὸ τὰ σαπρόφυτα τοῦ κόσμου μας, θὰ συμβοῦν πράγματι. Ἀκόμη περισσότερο ὅμως πρέπει νὰ ἀναρωτηθοῦμε γιὰ τὸ ἐάν, γιὰ τὴν ὥρα, ὀφείλουμε νὰ ὑποδεχθοῦμε τὶς σημερινὲς ἀνατροπές, σὲ μέρος τους, ὡς κάτι χρήσιμο κι ὄχι ὡς κάτι ἐχθρικό.

Ἡ πολὺ προσεκτικὴ ἐκπαίδευσίς μας, ὡς ἀνθρωπότητος, μᾶς ἔχει περιορίση ἀσφυκτικῶς τὸ ὁπτικὸ καὶ τὸ ἀντιληπτικό μας πεδίον. Βλέπουμε μόνον αὐτὰ ποὺ μᾶς ἐπιτρέπονται νὰ δοῦμε καὶ σπανιότατα πίσω ἀπὸ αὐτὰ πού, ἐκ πρώτης ὄψεως, φαίνονται. Δῆλα δὴ ἀδυνατοῦμε, ἀκόμη, στὴν πλειοψηφία μας, νὰ ἐννοήσουμε πὼς πράγματι κάτι μεγάλο ἀλλάζει, ἀλλὰ πὼς ἐὰν αὐτὴ ἡ ἀλλαγὴ τολμήσῃ νὰ ἐγγίξῃ Φυσικοὺς Νόμους κι Ἀρχὲς ὄχι μόνον δὲν θὰ ὁλοκληρωθῇ ὅλος αὐτὸς ὁ σχεδιασμὸς ποὺ μεθοδεύεται, ἀλλά, ἐπὶ προσθέτως, θὰ καταῤῥεύσῃ θορυβωδῶς καὶ μαζύ του ὅ,τιδήποτε χρησιμοποιεῖται γιὰ νὰ ἐπιβάλῃ ὁποιονδήποτε ὑβριστικὸ σκοπό.

Γιὰ ἀρχὴ λοιπὸν ἂς κατανοήσουμε αὐτὴν τὴν οὐσιώδη λεπτομέρεια. Σαφῶς καὶ δὲν θὰ ἀλλάξουν πολλὰ στὴν καθημερινότητά μας, ὅμως σίγουρα θὰ μᾶς ἐπιτραπῆ νὰ διακρίνουμε πολλὲς λεπτομέρειες ποὺ μᾶς διέφυγαν καὶ νὰ κρίνουμε ὀρθότερα τὰ σημερινὰ δεδομένα. Διότι ἐὰν ξεκινοῦμε γιὰ τὴν κάθε μάχη ὡς ἡττημένοι, εἶναι βέβαιον πὼς μόνον ἧττες θὰ συναντήσουμε. Ἐὰν ὅμως συνειδητοποιήσουμε πὼς στὶς ἐπερχόμενες μάχες ναὶ μὲν θὰ ὑπάρξουν θύματα, ἀλλὰ ὁ τελικὸς κοπὸς θὰ εὐοδοθῆ, τότε καὶ ἐμεῖς θὰ παραμένουμε σταθερῶς προσανατολισμένοι στὴν Νίκη τοῦ Ἀνθρώπου. Μία Νίκη ποὺ οὐδόλως μᾶς ἀπασχολεῖ τὸ πότε θὰ ὁλοκληρωθῆ, διότι ἐμεῖς, οὔτως ἢ ἄλλως, παραμένουμε, συνειδητῶς ἢ μή, ἰσόβιοι στρατιῶτες καὶ μόνον. Κι ἕνας στρατιώτης δὲν ἐρωτᾶ τὸν στρατηγό. Τὸν ἀκολουθεῖ.

Φιλονόη

Υ.Γ. Ποῖος εἶναι λοιπόν ὁ στρατηγός; Δὲν ἔχει σημασία, γιὰ τὴν ὥρα… Οὔτε ἔχει σημασία ἐὰν εἶναι ἐδῶ, ἀνάμεσά μας, ἢ ἐὰν θὰ ἐμφανισθῆ κάποιαν στιγμὴ στὸ μέλλον. Ἔτσι κι ἀλλοιῶς ἐμεῖς ἀκόμη ἀδυνατοῦμε, ἀκόμη κι ἐὰν αὐτὴν τὴν στιγμὴ ἐμφανισθῇ, νὰ τὸν ἀναγνωρίσουμε. Αὐτὸ ποὺ τώρα προέχει εἶναι νὰ παραμένουμε διαρκῶς καλο-ἐκπαιδευμένοι στρατιῶτες. Οἱ στρατηγοὶ «γεννῶνται» μέσα ἀπὸ τὸ στράτευμα καί, συχνότατα, ἀγνοοῦν καὶ οἱ ἴδιοι πὼς εἶναι Φύσει στρατηγοί. Οἱ μάχες θὰ τοὺς ἀναδείξουν.

εἰκόνα

 

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

5 thoughts on “Ψευδεῖς κι ἀληθεῖς ἀνατροπὲς

  1. ΕΙΜΑΙ ΓΕΜΑΤΗ ΧΑΡΑ ΠΟΥ ΣΕ ΔΙΑΒΑΖΩ !!!
    ΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ ΟΤΑΝ ΜΠΟΡΩ ΕΡΧΟΜΑΙ ΝΑ ΔΩ ΤΗΝ ΓΡΑΦΗ ΣΟΥ, ΤΗΝ ΣΚΕΨΗ ΣΟΥ!
    ΣΗΜΕΡΑ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΜΑΣ!!!
    ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟ ΟΤΙ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΟΥ ΓΡΑΨΕΙΣ ΘΑ ΕΧΕΙ ΟΥΣΙΑ, ΕΧΩ ΠΑΡΕΙ ΠΟΛΥ ΒΑΡΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΜΑΣ …
    ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΑΝΑΕΒΛΕΠΑ ΑΝΘΡΩΠΟ… ΔΕΝ ΤΟ ΔΕΧΟΜΑΙ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ…
    ΑΠΟΡΩ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΟΥΝΙΕΤΑΙ ΦΥΛΛΟ ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΚΑΠΟΙΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ…
    ΟΛΟΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΣΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΕΓΙΝΕ ΤΙΠΟΤΑ…!!!
    ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΝΑ ΦΥΓΩ ΓΡΗΓΟΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΖΩ.

    ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.

    • Καλημέρα. Ὅλοι μας τὴν προδοσία τῆς Μακεδονίας τὴν ἔχουμε πάρει βαρύτατα. Ναί, δὲν ἀντέχεται κάτι τέτοιο. (Τά ἴδια ἀκριβῶς ὅμως δέν συνέβησαν μέ τήν Ἤπειρο καί τήν Θράκη καί τήν Κύπρο; Ἔ;)
      Ἀλλὰ αὐτὸ τὸ αἴσθημα τῆς πίκρας καὶ τῆς ἀγανακτήσεως καὶ τῆς ὀργῆς ἐκ πρώτης καὶ μόνον ὄψεως.
      Παραλλήλως σκέπτομαι συχνὰ καὶ λίγο …ἀνάποδα. Ὅταν κυττῶ γύρω μου ἀντικρύζω αὐτὰ ποὺ βλέπουμε ὅλοι μας, σὲ γενικὲς γραμμές. Τί δῆλα δή; Βλέπω ἐθνικὲς μειοδοσίες σὲ κάθε τομέα, βλέπω λεηλασίες, βλέπω ῥατσισμοὺς διαρκεῖς καὶ διαχρονικοὺς εἰς βάρος μας, βλέπω μῖσος γιὰ ὅποιον ὑπερασπίζεται τὴν Ἐλευθερία του καί, ἐπάνω ἀπὸ ὅλα, βλέπω τὸ ἀπέραντο γιὰ τὸν (πραγματικὸ) Ἕλληνα (κι ὄχι τὸν ἑλληνόφωνο γραικῦλο) πάθος νὰ τὸν μειώσουν καὶ νὰ τὸν κρατήσουν ὑποτεταγμένο. Αὐτὰ ὅλα ποὺ φαίνονται, μαζὺ μὲ αὐτὰ ποὺ δὲν φαίνονται, μὲ ὑποχρεώνουν νὰ ἀνατρέξω στὶς ἀπαρχὲς καὶ νὰ ἀναζητήσω τὰ αἴτια αὐτοῦ τοῦ κακοῦ. Τί ἔτρεξε; Τί συνέβη; Γιατί ἔτσι κι ὄχι ἀλλοιῶς; Διότι αἰσθάνομαι πὼς ἐὰν καταλάβουμε τὸ αἴτιον τότε θὰ καταλάβουμε καὶ τὸν τρόπο ποὺ λειτουργεῖ αὐτὸς ὁ μηχανισμός, καθὼς ἐπίσης καὶ τὸν τρόπο ἀπαλλαγῆς μας ἀπὸ τὴν βία του.
      Ἀπαντήσεις, μέσῳ τῆς (ἐπισήμου κι ἀποδεκτῆς) ἱστορίας εἶναι ἀδύνατον νὰ λάβουμε. Ὁ μόνος τρόπος γιὰ νὰ ἀρχίσουμε νὰ ἐντοπίζουμε ἴχνη ἀπαντήσεων εἶναι μὲ τὸ νὰ παύσουμε νὰ κυττᾶμε γύρω μας καὶ νὰ στραφοῦμε μέσα μας.
      Κι ἐκεῖ, ἀφαιρῶντας θρησκευτικές, πολιτειακές, ἐθνικές ἐπικαλύψεις (ὅταν κι ἐφ΄ ὅσον συμβῇ καὶ στὸν βαθμὸ ποὺ ὁ καθεὶς ἐξ ἡμῶν ἀντέχει)…
      Ἀφαιρῶντας μικροὺς (ἀρχικῶς μά, ὅσο κυλᾶ ὁ καιρός, ὅλο) καὶ (μεγαλυτέρους γιὰ νὰ φθάσουμε, σιγά-σιγὰ στοὺς) μεγάλους φόβους, ποὺ μᾶς διατηροῦν ἐν καταστολῇ…
      Ἀφαιρῶντας ἀκόμη καὶ τὶς (ἐπισήμως πάντα) ἀδιαπραγμάτευτες «Ἀρχές», «Ἀξίες» καὶ «Ἀνάγκες»*…
      …μένεις «γυμνὸς» ἀπὸ ἐπιχειρήματα καὶ ξεκινᾶς νὰ ξε-θολώνῃς. Καὶ τότε ἀντιλαμβάνεσαι πὼς τὸ πραγματικὸ διακύβευμα δὲν εἶναι τὰ (ἐθνικὰ) σύνορα, τὰ (ἀτομικὰ ἢ δημόσια) περιουσιακὰ στοιχεία ἢ ἀκόμη καὶ οἱ ἱερὲς παρακαταθῆκες, μὰ κάτι ἄλλο, ἀκόμη μεγαλύτερον. Καί, τότε, ἀντιλαμβάνεσαι πὼς σὲ θέλουν στὴν γαλέρα, δὲν θέλουν νὰ σὲ ἀφανίσουν, παρὰ μόνον νὰ σὲ κρατήσουν ἐκεῖ, γιὰ νὰ «τραβᾷς κουπὶ» καὶ νὰ μὴ βλέπῃς πὼς εἶσαι ὁ πραγματικὸς …κυβερνήτης της.
      Ἡ ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητος (μὲ μικρὸ) κάνει «κύκλους». Ὑπακούει σὲ μὴ ἀντιληπτούς, ἀπὸ τὸν μέσο νοῦ, λόγῳ τοῦ ἐφημέρου βίου, κανόνες. Ἔχουμε εἰσέλθει ἤδη στὸ κλείσιμο ἑνὸς (μεγάλου γιὰ τὰ δικά μας δεδομένα καὶ κριτήρια) τέτοιου κύκλου καὶ πορευόμεθα πρὸς τὸ τέλος του. Βᾶλε τὸ μυαλό σου νὰ «φαντασθῇ» πιθανὰ σενάρια γιὰ τὶς ἐπερχόμενες ἐξελίξεις. Σενάρια ὅμως εὑρύτερα κι ὄχι στενά, βάσει ἐπισήμων ἀφηγημάτων. Σενάρια ποὺ δὲν θὰ καταπιασθοῦν μὲ πολέμους, ἐθνικὲς μειοδοσίες καὶ ὀφθαλμοφανεῖς βίες. Βγᾶλε, γιὰ παράδειγμα, ἀπὸ τὸ ἀφήγημα ὁπωσδήποτε τὸ «ἐθνικό», τὸ (ἐπισήμως) φυλετικὸ καί, κυρίως, τὸ κρατικὸ (ἢ καὶ τὸ ἐνωσιακὸ ἢ καὶ τὸ αὐτοκρατορικὸ ἢ καὶ αὐτὸ τῶν …ὑπέρ-δυνάμεων).
      Πήγαινε πολὺ πίσω, πάρα πολὺ πίσω καὶ «δὲς» τί συνέβη σὲ ὅλους τοὺς προηγουμένους πολιτισμοὺς ποὺ μᾶς ἄφησαν χρόνους. «Δὲς» τί ἀπέμεινε μετά. Καί, κάπου ἐκεῖ, στὸ «σημεῖον-μηδὲν» προσπάθησε νὰ ἑστιάσῃς γιὰ νὰ κατανοήσῃς πὼς ὁ …κυβερνήτης μόνον γνωρίζει ποῦ ὁδηγεῖται ἡ γαλέρα. Μόνον αὐτὸς ξέρει καὶ μόνον αὐτὸς μπορεῖ, ἐὰν θέλῃ, νὰ τὴν βγάλῃ ἀπὸ τὶς …«ξέρες» καὶ ἀπὸ τὰ «ἀβαθῆ».
      Καὶ τότε θὰ καταλάβης πὼς ὅλοι αὐτοὶ εἶναι μικροί, ἀνύπαρκτοι, ἀνούσιοι καὶ τὸ ζήτημα εἶναι ἄλλο. Δὲν μπορεῖ νὰ περιορισθῇ στὰ (στενὰ) σύνορα τῆς Μακεδονίας (ἢ καὶ τῆς Κύπρου καὶ τῆς Θρᾴκης καὶ τῆς Ἠπείρου, διότι τὰ ἴδια συνέβησαν κι ἐκεῖ) ἀλλὰ ἀνοίγει τὸ βλέμμα του καὶ μπορεῖ πιὰ νὰ διακρίνῃ πὼς ἀλλοῦ ἀπαιτεῖται νὰ ἑστιάσουμε.
      Δὲν μπορῶ λοιπὸν νὰ σοῦ ἀπαντήσω στὸ πῶς. Μπορῶ ὅμως νὰ σοῦ ὑποδείξω (δίχως νὰ θεωρηθῇ κάτι τέτοιο ὡς …διδασκαλίστικο) τὸ πῶς ἐσὺ καὶ μόνον ἐσὺ θὰ ἀνακαλύψῃς τὶς ἀναγκαῖες γιὰ ἐσέναν καὶ μόνον ἐσέναν ἀπαντήσεις.

      * Τὰ εἰσαγωγικὰ ἀφαιρῶνται ὅταν ἀποκαθαρθοῦν πλήρως ἀπὸ ἐπινοήματα, ἀγκυλώσεις καὶ ἐμμονὲς αὐτὲς οἱ Ἀρχές. Τότε καὶ μόνον τότε προβάλλουν καὶ ἐπιλέγονται ὅσα χρειαζόμεθα.

    • Καὶ κάτι ἀκόμη, ἐπίσης σημαντικό. Λέμε συχνὰ πὼς ὁ «κύκλος κλείνει». Καί μετά τί; Τό τέλος; Χμμμ… Ὄχι βεβαίως. Διότι δὲν εἶναι ἀκριβῶς κύκλος ἀλλὰ …σπείρα. Καὶ οἱ σπεῖρες οὐδέποτε σταματοῦν. Σωστά;

  2. ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!
    ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΜΕ ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΧΩ ΧΑΡΙΣΜΑ ΓΡΑΦΗΣ ΚΑΙ ΟΣΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ ΤΗΝ ΣΩΣΤΗ ΣΤΙΓΜΗ…
    ΑΛΛΩΣΤΕ ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΜΕΤΡΑΕΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΗ!
    ΓΙΑ ΤΩΡΑ ΣΟΥ ΔΙΝΩ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΙΣ !
    ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΣΟΥ ΑΡΕΣΕΙ.

    Yanni – “Standing in Motion”… Live At The Acropolis, 25th Anniversary! 1080p Digitally Remastered
    .
    https://www.youtube.com/watch?v=6j7-ebPbxcQ
    .

Leave a Reply