Σήμερα, καθὼς θὰ κυττάζεσαι στὸν καθρέπτη, εὐλόγησε αὐτὸ τὸ πρόσωπο, ποὺ σὲ κυττᾶ, καὶ δῶσε του ὅλη τὴν χωρὶς ὄρους καὶ ὅρια ἀγάπη σου.
Κῦττα μὲ ἀληθινὴ ἀγάπη καὶ τρυφερότητα βαθειά, στὸ κέντρο τῆς ὑπάρξεώς σου, καὶ νοιῶσε ἀποδοχή, ἐκτίμηση, σεβασμὸ καὶ θαυμασμό.
Ἀφησε τὴν ματιά σου νὰ περάσῃ πέρα ἀπὸ τὴν ἐπιφάνεια, νὰ συνδεθῇ μὲ τὸ κέντρο καὶ τὴν οὐσία τῆς ὑπάρξεώς σου καὶ νὰ ἀκούσῃ τὸν βαθύτερο παλμὸ τοῦ ἑαυτοῦ σου.
Ἀκουσε προσεκτικά.
Ἀκουσε τὴν μουσικὴ τοῦ πνεύματός σου, αὐτὴν τὴν δική σου, ξεχωριστὴ μελῳδίᾳ, ποὺ σὲ κάνει μοναδικὸ καὶ ἀξιαγάπητο.
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.
Τὸ παρὸν ἀναδημοσιεύθηκε στὸ Oxtapus *blueAction.
Η αλήθεια είναι πως εδώ και καιρό δεν θέλω να με βλέπω, ούτε στην σκέψη μα ούτε και στον καθρέφτη. Ένεκα της θλίψεως που είναι διάχυτη σε όλο μου το είναι και στον περιβάλλοντα χώρο γενικά. Τι φταίει? Πολλά φταίνε! Μα πιό πολύ εγώ που επέτρεψα αυτά τα “πολλά” να κάνουν κουμάντο σε αυτά που εγώ όφειλα να κάνω. Ποτέ δεν ήμουν του “καθρέφτη”, ήμουν απλά ο εαυτός μου. Εγκλωβισμένος τώρα ανάμεσα στην Σκύλλα και την Χάρυβδι και όλο τους το σόϊ μαζί.
Καί θά μείνης ἀδρανής; Θά ἀφήσης αὐτούς νά σέ βάλουν κάτω;
Ποῦ εἶναι ἡ Ἑλληνική σου Φύσις πού προάγει ΜΟΝΟΝ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ τῆς ζωῆς;
Όχι βέβαια! Αλλά τα τέσσερα ντουβάρια έχουν και αυτά τον τρόπο τους με σένα. Η μάχες θα δοθούν μέχρις εσχάτων
Συμφωνῶ!!! Ἁπλῶς αύτοαναδομούμεθα… Μᾶς χρειάζεται!!!