Ἔ καί; Ὅλοι δέν τό παθαίνουν;
Τὸ ζήτημα δὲν εἶναι ἐὰν ἔχουμε ψευδο-ἐμμονές.
Τὸ ζήτημα εἶναι τὸ ἐὰν μποροῦμε νὰ τὶς ἐγκαταλείψουμε, ὅταν αὐτὲς καταῤῥίπτονται.
Κι εὐτυχῶς, ὅλο καὶ περισσότεροι εἶναι αὐτοὶ ποὺ πράγματι, ὅσο κι ἐὰν ξεβολεύονται, τὶς ἐγκαταλείπουν γιὰ νὰ μπορέσουν νὰ σπάσουν μερικὰ ἀπὸ τὰ δεσμά τους.

Θὰ μπορούσαμε διαρκῶς νὰ ἑστιάζουμε στὸ πῶς ὅλα γύρω μας χειροτερεύουν.
Θὰ μπορούσαμε νὰ βλέπουμε μόνον τὶς καταπτώσεις, τὶς καταῤῥεύσεις καὶ τὶς ἐκπτώσεις.
Ὅμως ἀκριβῶς ἐπεὶ δὴ ὑπάρχει καὶ μία ἀκριβῶς διαφορετικὴ πραγματικότης, καλὸ εἶναι, σιγά-σιγά, νὰ τὴν ἀνακαλύψουμε. Κι αὐτὴ ἡ ἄλλη, διάφορος πραγματικότης, μᾶς ἀποδεικνύει πὼς ἴσως νὰ εἶναι περισσότεροι αὐτοὶ ποὺ σήμερα ἐπιλέγουν νὰ κρυφθοῦν πίσω ἀπὸ τὶς ψευδοεμμονές τους, μὰ παραλλήλως εἶναι ἀκόμη πιὸ θαῤῤαλέοι, ἀκόμη περισσότερο ἀποφασισμένοι καί, κυρίως, ὅσο οὐδέποτε στὸ παρελθὸν ἀποτελεσματικοί, ὅλοι ἐκεῖνοι ποὺ τὶς ἄφησαν πίσω τους καὶ ἤδη ταξειδεύουν.

Τί κι ἐάν στήν πλειοψηφία μας λοιπόν, ὡς λαός, χανόμεθα σέ ψευδο-ἐμμονές;
Τί κι ἐάν αὐτήν τήν πλειοψηφία κάποιοι, ἀκόμη, δύνανται νά τήν χειραγωγοῦν καί νά τήν κατευθύνουν κατά πῶς τούς ἐξυπηρετεῖ;
Ἡ ἀλήθεια εἶναι πὼς ἤδη, ἐδῶ, δίπλα μας, γύρω, μας, ὁπουδήποτε εἶναι πολλαπλάσιοι ὅλοι ἐκεῖνοι ποὺ ἀπηλλάγησαν ὁριστικῶς ἀπὸ τὶς δικές τους καὶ χαράζουν δρόμους.
Αὐτοὺς κυττᾶμε καὶ μὲ αὐτοὺς μόνον καταπιανόμεθα.
Ἔτσι κι ἀλλοιῶς, ἀπὸ ἀρχαιοτάτων ἐτῶν, ἡ Φύσις δεικνύει μὲ σοφία τὸν δρόμο.

Φιλονόη

εἰκόνα.