Ἡ ταυτότητα τῆς ἀνεπαρκείας ποὺ δίνουμε στὸν ἑαυτό μας, δηλαδὴ ἡ αἴσθησις ὅτι δὲν εἴμαστε ἀρκετοί, δὲν εἴμαστε ἐπαρκεῖς, δὲν ἀξίζουμε, ἐκφράζεται μὲ ἀκραίους τρόπους. Τὸ ἴδιο ἀκριβῶς συμβαίνει μὲ τὸ συναίσθημα τῆς ὑπερεπαρκείας.
Ἐκφράσεις συναισθημάτων κατωτερότητος ἤ ἀνωτερότητος, ποὺ ὅμως φανερώνουν αὐτὸ ποὺ προσπαθοῦμε νὰ κρύψουμε.
Τὸ συναίσθημα τῆς κατωτερότητος (εἶμαι λιγότερος ἀπὸ τοὺς ἄλλους) καὶ τὸ συναίσθημα τῆς ἀνωτερότητος (εἶμαι καλλίτερος ἀπὸ τοὺς ἄλλους) εἶναι ἐκφάνσεις τοῦ ἰδίου πράγματος.
Τὸ ἄτομο μὲ συναισθήματα κατωτερότητος…
Συγκρίνει συνεχῶς τὸν ἑαυτό του μὲ τοὺς ἄλλους καὶ ἐπιβεβαιώνει τὴν κατωτερότητά του.
Τὸ ἄτομο μὲ συναισθήματα ἀνωτερότητος…
Συγκρίνει τὸν ἑαυτό του μὲ τοὺς ἄλλους γιὰ νὰ ἐπιβεβαιώσῃ τὴν ἀνωτερότητά του.
Τὸ ἄτομο μὲ συναισθήματα κατωτερότητος ἀδικεῖ τὸν ἑαυτό του καὶ προσπαθεῖ νὰ βρῇ τὰ λάθη του, πρὸ κειμένου νὰ μείνῃ πιστὸ στὴν ταὐτότητά του καὶ τὸ ἄτομο μὲ συναισθήματα ἀνωτερότητος προσπαθεῖ νὰ βρῇ τὰ λάθη τῶν ἄλλων γιὰ νὰ μείνῃ πιστὸ στὴν ταὐτότητά του ἐπίσης.
Τὰ ἄκρα συναντῶνται μὲ τρόπο εἰρωνικό!
Τὸ σκοτάδι δὲν μᾶς ἀφήνει νὰ δοῦμε καὶ τὸ πολὺ φῶς μᾶς τυφλώνει…
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.