Τὸ καλοκαίρι ἄργησε ἐφέτος.
Οἱ θερμοκρασίες ἤδη ὅμως εἶναι ὑψηλὲς κι ἀνυπόφορες.
Κάποιοι δυσφοροῦν. Ἄλλοτε δυσφοροῦν ἀπὸ τὶς θερμοκρασίες κι ἄλλοτε ἀπὸ τὶς γενικότερες συνθῆκες διαβιώσεώς μας.
Μὰ ἔχουμε πεῖ…
Ὅσο δύσκολη κι ἐὰν εἶναι ἡ ζωή μας…
Ὅσο σκληρὴ κι ἐὰν εἶναι ἡ πραγματικότης μας…
Ὅσο κουραστικὸ κι ἐὰν εἶναι τὸ νὰ ἐπιβιώσουμε…
…πίσω ἀπὸ ὅλα αὐτὰ κρύβεται μία μεγάλη ἀλήθεια: Καλούμεθα, κάθε στιγμή, νὰ ἀποδείξουμε πὼς ΚΑΙ δικαιούμεθα τὸ (ὄχι πάντα αὐτονόητον) δικαίωμα στὴν ζωή, νὰ ἀνατρέψουμε τὰ δεδομένα πρὸς ὄφελός μας καὶ νὰ φθάσουμε στὸ πέρας τῆς ἀτομικῆς διαδρομῆς μας μὲ τὴν αἴσθησιν τοῦ νικητοῦ στὴν συνείδησίν μας.
Μὰ γιὰ νὰ συμβοῦν ὅλα αὐτὰ πρέπει πρῶτα κι ἐπάνω ἀπ΄ ὅλα νὰ ζοῦμε, ἀπολύτως συνειδτηῶς, στὸ ἐδῶ καὶ τώρα. Ὅλες τὶς χαρὲς κι ὅλες τὶς πίκρες.

Μποροῦμε νὰ ἀλλάξουμε πολλά.
Μποροῦμε νὰ κτίσουμε πολλά.
Μὰ πρῶτα πρῶτα μποροῦμε νὰ ἐπανακτήσουμε τὴν αὐτοεκτίμησίν μας, γιὰ νὰ ἐπιτύχουμε νὰ ξανακτίσουμε τὸν κόσμο μας ὅπως τοῦ πρέπει κι ὄχι ὅπως μᾶς ἔπεισαν πὼς τοῦ πρέπει.

Ἄς εἶναι λοιπὸν αὐτὸς ὁ φωτεινός, ὁ ζεστός, ὁ καυτὸς μῆνας ἡ ἀπαρχὴ τῆς νέας μας πορείας, ὡς Ἀνθρωπότητος, γιὰ νὰ μπορέσουμε, ἐπὶ τέλους, νὰ πιστέψουμε στὸ …«παράλογον» καὶ τὸ …«ἀνέφικτον».
Ἕνα …«παράλογον» καὶ ἕνα …«ἀνέφικτον» ποὺ τώρα πιὰ εἶναι ἀναγκαῖον νὰ φέρουμε.

Φιλονόη

Υ.Γ. Τὸ καλοκαίρι πρῶτα στὴν καρδιά μας τὸ κρατᾶμε ζωντανό!!!

φωτογραφία