Ναί, ἔ καί…;
Αὐτὸ τὸ γνωρίζαμε, λίγο διαισθητικῶς καὶ λίγο …λογικῶς, ἐδῶ καὶ χρόνια.
Τὸ περιμέναμε καὶ προετοιμαζόμασταν ψυχολογικῶς γιὰ νὰ τὸ ἀντιμετωπίσουμε.
Δῆλα δή… Ἐὰν ἔρχονται δυστυχίες, δὲν εἶναι κάτι ἄγνωστον ἀλλὰ κάτι ποὺ πολὺ πιθανὸν νὰ μᾶς συμβῇ.
Ἔ καί…;

Ἴσως νὰ αἰσθανόμεθα τρόμο ἤ καὶ πανικό, ἐμπρὸς σὲ μίαν τέτοιαν προοπτική.
Ἴσως μάλιστα κατὰ βάθος νὰ νοιώθουμε ὁλότελα μουδιασμένοι…
Ἴσως νὰ βλέπουμε πὼς αὐτές, οἱ πιθανῶς ἐπερχόμενες δυστυχίες, θὰ μᾶς μηδενίσουν τὸ δικαίωμα στὴν ζῳή…
Ἀλλὰ δὲν εἶναι ἔτσι.

Καλό, γιὰ ἀρχή, εἶναι νὰ συνειδητοποιήσουμε πὼς αὐτὸ ποὺ ἔχουμε τώρα, ἐδῶ, ἐτούτην ἀκριβῶς τὴν στιγμή, δὲν θὰ τὸ ἔχουμε ἄλλην φορά. Αὐτὸ καὶ μόνον θὰ ἔπρεπε νὰ μᾶς κάνῃ πιὸ χαλαρούς.
Ἀπὸ τὴν ἄλλην μεριὰ ὅμως ἄς συνειδητοποιήσουμε καὶ κάτι πιὸ σημαντικό.
Γιατί νά χάνουμε τό τώρα μόνον καί μόνον γιά ἕναν φόβο πού ἴσως νά πραγματοποιηθῇ, ἀλλά ἴσως κι ὄχι;

Ὅμως ἀκόμη κι ἐὰν πραγματοποιηθοῦν οἱ φόβοι μας, τότε, ἀκριβῶς τότε, ἀναλόγως τῶν συνθηκῶν, θὰ ἀντιμετωπίσουμε τὶς καταστάσεις. Χάνοντας τὸ τώρα δὲν μειώνουμε τὸν πιθανὸ αὐριανὸ πόνο. Ἀντιθέτως, τὸ μεγαλώνουμε καὶ τὸν μετατρέπουμε σὲ δράκο, κακὸ δράκο, ποὺ μᾶς ἀπειλεῖ ἤδη, ἐνᾦ στὴν πραγματικότητα δὲν ἔχει ἀκόμη ἐμφανισθεῖ.
Καὶ κακὰ τὰ ψέμματα… Οἱ δράκοι συνήθως εἶναι χάρτινοι καὶ ἀκόμη πιὸ συχνὰ μὲ λίγο …νεράκι καταστρέφονται!!!

Φιλονόη

εἰκόνα