Τὸ νὰ τρέχει κάποιος πάνω κάτω ὅλη τὴν ἡμέρα δὲν σημαίνει ἀπαραίτητα ὅτι εἶναι καὶ δραστήριος. Οἱ περισσότεροι ἀποκαλοῦμε δράση αὐτὸ ποὺ στὴν πραγματικότητα εἶναι φυγὴ καὶ ἄρνηση τῆς ὕπαρξής μας. Ἐπειδὴ μας φαίνεται δύσκολο νὰ συμφιλιωθοῦμε μὲ τὸν ἑαυτὸ μας καὶ μὲ τὴν αὐθεντικὴ φωνὴ ποὺυ ὑπάρχει μέσα μας, γι΄ αὐτὸ καὶ δημιουργοῦμε γύρῳ μας ἕνα σωρὸ θορύβους, μέχρι ποὺ ἡ ἐσωτερική μας φωνὴ νὰ κοπάσει. Μέσα ἀπό τὶς ἀδιάκοπες ἀσχολίες μας θυσιάσαμε ὁλόκληρη τὴν ὕπαρξή μας στὸν θεὸ τοῦ ἐκκωφαντικοῦ θορύβου. Πρέπει νὰ δραστηριοποιηθοῦμε κι ἄλλο κι ἄλλο καὶ συνέχεια. Πρὸς θεοῦ μὴν μείνουμε καθόλου μόνοι μὲ τὸν ἑαυτὸ μας. Πρέπει νὰ καλύψουμε κάθε σπιθαμὴ χρόνου καὶ ἐνῶ πάσχουμε ἀπὸ μιὰν ἀφηρημένη κούραση δὲν θέλουμε νὰ τὴν καταπολεμήσουμε γιατὶ εἶναι κόρη τῆς φυγῆς.

Πότε ἤταν ἡ τελευταία φορὰ ποῦ ἔγραψες ποιήση;

Πότε ἤταν ἡ τελευταία ποῦ ζωγράφισες;

Πού ἐφτιαξες κάτι ποῦ εἶχε χαλάσει;

Πού ἀνέβηκες ἕνα λόφο;

Πού ἔπαιξες φυσαρμόνικα;

Πού κουβέντιασες μέχρι νά ξημερώσει;

Πού περπάτησες στήν βροχή;

Πού ἐπικοινώνησες μὲ τήν φύση;

Πού ἀναζήτησες τόν Θεό;

Πότε ἤταν ἡ τελευταία φορά πού σταμάτησες τόνν κόσμο καί κάθισες μόνος σου στήν σιωπή, ταξιδεύοντας στό βαθύτερο μέρος τῆς ὕπαρξής σου;

Πότε ἤταν ἡ τελευταία φορὰ πού εἶπες ἔνα γειά στήν ψυχή σου;

Ἄσχετα ἀπὸ τὸ ἂν φανταζόμαστε τὴν ψυχὴ σὰν ἔνα κόμματι θεϊκὸ ἤ σὰν καιομένη ὕλη, ὅλοι μας αἰσθανόμαστε τὴν ὕπαρξή της μέσα μας. Εἶναι μιὰ ἀχτίδα ἐπιλεγμένη καὶ ἔξοχα ἐξελιγμένη, πολύτιμη, ποὺ θέλει κι αὐτὴ νὰ τραφεῖ.

Γιῶτα Σούσουλα

φωτογραφία