Ὁ κόσμος, ποὺ οὔτως ἤ ἄλλως, μᾶς κρατᾶ φυλακισμένους, εἶναι ὡραῖος ἤ ἄσκημος, ἀναλόγως τοῦ πῶς ἐγὼ τὸν ἀντιλαμβάνομαι.
Μία φυλακὴ* ὅμως, ποὺ λέγεται Γῆ, εἶναι ἡ μοναδική μας εὐκαιρία γιὰ νὰ ἐκφρασθοῦμε μέσα ἀπὸ τὴν Ζῳή.
Οἱ φυλακὲς εἶναι μεγάλες ἤ μικρές, ἀναλόγως τοῦ πῶς ἐμεῖς τὶς βλέπουμε.
Ἐπίσης, οἱ φυλακὲς εἶναι πραγματικὲς ἤ ἀόρατες, πάλι ἀναλόγως τοῦ πῶς ἐμεῖς τὶς ἀντιλαμβανόμεθα.
Φυσικὰ οἱ φυλακὲς εἶναι ἤ ὄχι ἀντιληπτές, ἀναλόγως τοῦ πῶς ὁρίζουμε ἐμεῖς τὴν ἔννοια τῆς φυλακῆς.
Οἱ πόλεις μας εἶναι φυλακές. Μὰ φυλακὲς εἶναι καὶ οἱ ἐξοχές μας.
Φυλακὲς εἶναι πρῶτα κι ἐπάνω ἀπ΄ ὅλα ὅλα αὐτὰ ποὺ περιορίζουν κάποιες δραστηριότητες.
Ὅμως…
Αὐτὸ τὸ «ὅμως» εἶναι ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος τῆς ἐννοίας «φυλακή» ποὺ ξεκινᾶ ἀπὸ μέσα μας.
Ἐὰν ἐμεῖς αἰσθανόμεθα ἐλεύθεροι, ἤ ὄχι, καθορίζει καὶ τὸ ἐὰν ὁ κόσμος μας εἶναι μία μικρὴ ἤ μεγάλη φυλακή, ἤ ὄχι. Διότι εἴπαμε… Ἡ Ἐλευθερία, ἡ πραγματικὴ Ἐλευθερία, ξεκινᾶ πάντα ἀπὸ μέσα μας γιὰ νὰ ἐπεκταθῇ ὁπουδήποτε.
Οἱ φυλακὲς εἶναι πλασματικὲς ἐὰν ἐμεῖς σκεπτόμεθα, λειτουργοῦμε, ἀντιλαμβανόμεθα Ἐλεύθερα.
Ὅλα στὸ χέρι μας εἶναι…
* Ἀλλως τέ, ἀκόμη καὶ τὰ πουλιὰ εἶναι φυλακισμένα ἀπὸ τὶς Ἁλυσίδες τοῦ Οὐρανοῦ.
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.