Τί νά γνωρίζουμε;
Τὰ πάντα ἀπὸ τὴν ἀρχή. Ἀπὸ τὸ ποιοὶ εἴμαστε ἔως τὸ τὶ δυνάμεθα νὰ πράξουμε.
Ἀπὸ τὸ ποῦ ξεκινήσαμε ἔως τὸ ποῦ ὀφείλουμε νὰ φθάσουμε.
Ἀπὸ αὐτὰ ποὺ πιστεύουμε ἔως αὐτὰ ποὺ ὀφείλουμε, ἀποδεικνύοντας καὶ μόνον, νὰ πιστεύουμε.

Ξεκινᾶμε λοιπὸν ἀπὸ τὸ νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἐλπίδων καὶ ψευδαισθήσεων. Ξεκινᾶμε μὲ τὸ νὰ ἐνδυμώσουμε ἐμᾶς καὶ νὰ ἐπαναπροσδιορίσουμε τοὺς σκοπούς μας. Ξεκινᾶμε μὲ τὸ νὰ ἀποσαφηνίσουμε τοὺς ὁρισμοὺς μά, ἰδίως, τὰ δικά μας Ὅρια καὶ τὶς δικές μας δυνατότητες.
Αὐτὰ ὄλα θὰ ἐπιφέρουν ἐπαναπροσδιορισμὸ καὶ αὐτογνωσία.
Πατώντας στὴν αὐτογνωσία, θὰ δοῦμε κατάματα τὸ ἐάν, μὰ ἰδίως τὸ γιατί, δικαιούμεθα νὰ πολεμήσουμε καί, φυσικά, νὰ νικήσουμε.

Ἔτσι κι ἀλλοιῶς, ἀπὸ ἀρχαιοτάτων ἐτῶν, ἡ Σοφία ὑπερτεροῦσε τῆς ὡμῆς Δυνάμεως. Ἂς ἀσκηθοῦμε στὴν ἀναγκαία, γιὰ ὅλους μας Σοφία, πρὸ κειμένου νὰ …ἐπαληθεύσουμε, ἀρχικῶς, ἀλλὰ ἐν συνεχείᾳ νὰ πολλαπλασιάσουμε, τὶς ἀληθεῖς Δυνάμεις τοῦ κόσμου μας, τότε εἶναι βέβαιον πὼς θὰ ἐπιτύχουμε τὸ …ἀδύνατον.
Γιὰ αὐτὸ καλὸ εἶναι, γιὰ ὅλους μας, νὰ συνειδητοποιήσουμε πὼς τὸ …ἀδύνατον, γίνεται αὐτομάτως καὶ δυνατὸν καὶ ἐφικτὸν καὶ προσεγγίσιμον, ἐὰν καὶ μόνον ἐμεῖς κατανοήσουμε τὰ «γιατί» τόσους αἰῶνες βλέπαμε μόνον ὅσα οἱ δυνάστες μας μᾶς ἐπέτρεπαν νὰ δοῦμε.

Δὲν χρειάζεται τελικῶς κάτι νὰ κάνουμε, παρὰ μόνον πολλὰ νὰ μάθουμε.

Φιλονόη.