…ξεχνᾶμε ὅλα αὐτὰ ποὺ μᾶς …ταΐζουν!!!
Ξεχνᾶμε τὸ βόλεμα, τὶς ἁρπακτές, τὶς «ἐξυπηρετήσεις» κάθε εἴδους.
Ξεχνᾶμε ὅλα ὅσα γνωρίζαμε σὰν …ἀναγκαία γιὰ νὰ διαβιώσουμε…
…κι ἀρχίζουμε ἀπὸ τὴν ἀρχή, μὲ ὅσα ἔχουμε καὶ μὲ μοναδικό μας κριτήριον τὸ νὰ ὠφεληθοῦν ὅσο τὸ δυνατὸν περισσότεροι, ἀπὸ τὶς δικές μας πράξεις, τὰ ἔργα μὰ καὶ τὶς ἰδέες!!!

Ἡ μεγαλυτέρα μας δυσκολία, σὰν ἄτομα καὶ σὰν μέλη τῶν «πλαστικῶν» μας κοινωνιῶν, εἶναι νὰ συνειδητοποιήσουμε πὼς ὅλο αὐτὸ τὸ μόρφωμα, ποὺ θεωρούσαμε χρέος μας νὰ ὑπερασπισθοῦμε, παρέμενε πλαστό, καταχρηστικὸ καὶ καταπιεστικό, μὲ μοναδικό του κριτήριον τὴν προστασία τοῦ Παρὰ Φύσιν καὶ οὐδέποτε τοῦ Κατὰ Φύσιν κέντρου ἐξουσίας.
Ὅλοι μας, ἄλλος λιγότερο κι ἄλλος περισσότερο, συμβάλαμε καὶ συμβάλλουμε, συνειδητῶς ἤ μή, στὸ νὰ διατηρῶνται τὰ ἔως τώρα δεδομένα μας, πρὸ κειμένου νὰ μὴν κοπιάσουμε γιὰ νὰ δοῦμε, νὰ ἀναγνωρίσουμε, νὰ ξεκαθαρίσουμε, νὰ διαδόσουμε καὶ τελικῶς νὰ ἀλλάξουμε, σὲ ἀτομικὸ ἐπίπεδον, ἐκεῖνα ποὺ ἀπαιτῶνται, πρὸ κειμένου νὰ συγκλίνουμε μὲ ὅλους, ἐκείνους ποὺ ἐπίσης τὸ ἔπραξαν καὶ νὰ ξεκινήσουμε ἀπὸ τὴν ἀρχή.

Τώρα πλέον, ἔχοντας εἰσέλθει στὴν τελικὴ εὐθεία, θέλουμε δὲν θέλουμε, θὰ διαπιστώσουμε, πρακτικῶς, πὼς αὐτὰ ὅλα τὰ «πλαστικά» πρότυπα, δὲν εἶχαν σημασία καὶ πὼς ἐὰν θέλουμε νὰ ἐπιβιώσουμε, σὰν ἄτομα καὶ σὰν κοινωνίες,  ὀφείλουμε πρωτίστως νὰ ξεκινήσουμε ἀπὸ τὸ νὰ ξαναβροῦμε τὴν Ἑλλάδα μέσα μας.

Στὴν πραγματικότητα ἀναζωογονοῦμε καὶ δυναμώνουμε αὐτὰ ποὺ μᾶς ἑνώνουν, πετώντας κάθε ἀτομικό μας συμφέρον στὰ ἀζήτητα καὶ ἐνισχύοντας, μὲ ὅλες μας τὶς δυνάμεις, αὐτὰ ποὺ ἀπαιτῶνται γιὰ τὴν ἀναγέννησίν μας.

Ὅλο αὐτὸ εἶναι ἕνα νέο ταξείδι, γιὰ ὅλους μας, ποὺ ἐὰν δὲν ἀποφασίσουμε νὰ τὸ κάνουμε, θὰ χάσουμε ὅλοι μας.

Φιλονόη

εἰκόνα