Ἤ μήπως ὅλο αὐτό εἶναι κενό γράμμα;
Ἡ ἀλήθεια εἶναι πὼς γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ κατανοήσουμε τὸ τί πράγματι εἴμαστε διατεθειμένοι, πρὸ κειμένου νὰ ἀνακτήσουμε τὴν Ἐλευθερία μας, ἀπαιτῶνται σοβαρὲς ἐσωτερικὲς διεργασίες καὶ κυρίως ἰσχυρὰ δεσμευτικὲς ἀποφάσεις. Ἐὰν ἀκροβολιζόμεθα ἀνάμεσα ἀνάμεσα στὸ «λίγο ἀπὸ ὅλα» καὶ στὸ «δὲν βαριέσαι» εἶναι βέβαιον πὼς σιγὰ σιγὰ τὸ ὁποιοδήποτε θέλω μας θὰ μετουσιωθῆ σὲ ὠχαδελφισμό.
Γιὰ νὰ μπορέσουμε ὅμως νὰ υἱοθετήσουμε μίαν τέτοιαν στάσιν ζωῆς χρειάζονται μικρές, ἀρχικῶς, μὰ ἐν συνεχείᾳ, μεγάλες καὶ ἀπόλυτες δεσμεύσεις. Χρειάζονται μικροί, ἀρχικῶς μὰ ἐν συνεχείᾳ διαρκῶς μεγαλύτεροι, σκοποὶ ποὺ θὰ μᾶς κρατοῦν ἑστιασμένους. Χρειάζεται ὅμως καὶ ἦθος ἀπόλυτο καὶ τόσο καθάριο, ποὺ νὰ μᾶς γεμίζῃ διαρκῶς μὲ ἐνέργεια καὶ θάῤῥος, πρὸ κειμένου νὰ ἀντέχουμε στὶς κακοτοπιὲς καὶ στὰ κτυπήματα.
Ἡ Ἐλευθερία, ἔτσι κι ἀλλοιῶς, δὲν εἶναι κατάληξις, ἀλλὰ μία διαδικασία καὶ μία διαδρομή. Ὅσο κάποιος πορεύεται στὴν διαδρομὴ αὐτήν, τόσο πιὸ πολὺ ἀνοίγουν οἱ ὁρίζοντές του καὶ τόσο πλησιέστερα στὸ νὰ ὑλοποιηθοῦν οἱ σκοποί του κινεῖται.
Ὅσο γιὰ τὰ ἐμπόδια… Αὐτὰ εἶναι δῶρα ποὺ ὀφείλουμε κάθε στιγμὴ νὰ τὰ εὐγνωμονοῦμε, διότι χάριν αὐτῶν ὄχι μόνον ἐνδυναμώνουμε ἀλλὰ γινόμαστε κάθε στιγμὴ τόσο σοφότεροι, ὅσο χρειάζεται γιὰ νὰ ἀνεβάζουμε διαρκῶς τὰ ἐπίπεδα τῶν βαθμῶν Ἐλευθερίας μας.
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.