Ἁνάβουν κάθε στιγμὴ γύρω μας…
Ἐκατομμύρια φωτιὲς ἁνάβουν κάθε στιγμὴ μέσα μας…
Δισεκατομμύρια φωτιὲς ἁνάβουν κάθε στιγμὴ σὲ ὅλον τὸν πλανήτη…
Μὰ τάχιστα σβήνουν καὶ χάνονται καὶ λημονῶνται ἀπὸ τὸν φόβο πὼς ἴσως καὶ νὰ εἶναι περιττὲς ἤ ἄκαιρες ἤ πολὺ μικρές…
Μὰ ὅμως δὲν ὑπάρχει κάτι περιττὸ στὸν κόσμο μας… Καὶ οἱ φλογίτσες αὐτὲς χρειάζονται, ἴσως περισσότερο κι ἀπὸ τὴν ἴδια μας τὴν ἀνάσα πλέον…
Στόχος μας, ἀνάγκη μας, ὑποχρέωσίς μας νὰ τὶς κρατήσουμε ζωντανὲς καὶ ἄσβεστες…
Καί πῶς θά μπορούσαμε νά κάνουμε κάτι τέτοιο;
Πῶς θά μπορούσαμε νά συντηρήσουμε τίς φλογίτσες καί νά τίς μετατρέψουμε σέ πυρές ἄσβεστες;
Ἕνας δρόμος ὑπάρχει…
Νὰ τοὺς δίδουμε χῶρο καὶ χρόνο γιὰ νὰ …κάψουν πρῶτα ἐμᾶς.
Νὰ μᾶς ζεστάνουν ἀρχικῶς μὲ τὴν θέρμη τους καὶ νὰ μᾶς ἐξαϋλώσουν, ἐὰν ἀπαιτεῖται…
Νὰ ἀφήσουμε αὐτὲς τὶς φλογίτσες νὰ πυροδοτοῦν κι ἄλλες κι ἄλλες, κάθε στιγμή… Νὰ τὶς μοιραζόμεθα, νὰ τὶς συνδέουμε, νὰ τὶς συνδυάζουμε, νὰ τὶς φουντώνουμε, νὰ τὶς ἐξωτερικεύουμε, νὰ τὶς μοιράζουμε…
Νὰ φουντώνουν κάθε στιγμὴ τόσο πολύ, ποὺ ἐὰν δὲν τὶς ἀφήσουμε ἐλεύθερες νὰ μᾶς καῖν…
Ἡ φωτιὰ γιὰ νὰ ζήσῃ χρειάζεται ὀξυγόνο. Ἡ ἀσφυξία τὴν σκοτώνει.
Τώρα πιὰ φθάνουμε ἐκεῖ ποὺ γιὰ νὰ γεννηθῆ τὸ νέον πρέπει νὰ μὴν καταλαμβάνῃ χῶρο τὸ παλαιό.
Καὶ ἡ πυρὰ καθάρει… Ἀνοίγει χώρους…
Πῶς θά καθάρουμε τόν πλανήτη ἐάν δέν τήν ἔχουμε «ταΐσει» μέ ὅσα χρειάζεται, γιά νά εἶναι ἀρκετά δυνατή καί νά ἐπιτελέσῃ ἄριστα τό ἔργο της;;
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.