Ἀκούω παρὰ πολλοὺς ἀνθρώπους νὰ λὲν ὅτι ζοῦν σὲ μιὰ ζωὴ ποὺ δὲν τοὺς ἀρέσει, ἀλλὰ τὸ κάνουν γιὰ τὰ παιδιά τους, γιὰ τοὺς γονεῖς τους καὶ γενικὰ γιὰ τοὺς ἄλλους.
Ὁ ῥόλος τοῦ μάρτυρος φυσικὰ πάντα ἀπονέμεται ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς ἰδίους.

Ἡ θυσία πολλὲς φορὲς μοιάζει μὲ τὴν ἀγάπη.
Στὴν πραγματικότητα ὅμως δὲν εἶναι μιὰπράξις ἀγάπης. Εἶναι φόβος.
Θυσιάζεται κάποιος ἐκεῖ ποὺ φοβάται. Φοβάται τὴν ἀπόρριψη, τὴν τὴν ἀποτυχία, τὴν ἀπώλεια ἡ ἄκομα μπορεὶ να φοβάται καὶ τῇ ἴδια τὴν εὐτυχία.
Ἡ θυσία δὲν εἶναι προσφορά. Εἶναι μιὰ ἀνταλλαγή, γιατὶ ὅσοι θυσιάζονται στὸ τέλος ἀπαιτοῦν νὰ θυσιασθοῦν καὶ οἱ ἄλλοι, κι ἂς ὁρκίζονται πὼς αὐτὸ δὲν εἶναι ἀλήθεια.
Δὲν εἶναι ἔνα δῶρο γιὰ τοὺς ἄλλους, γιατὶ δεν ἀφήνει τὴν ἀγάπη νὰ ῥέῃ ἐλεύθερα.
Τὴν κάνει νὰ μοιάζῃ μὲ καθῆκον καὶ μὲ ἁλυσίδες.

Ἡ θυσία δὲν εἶναι ποτὲ δικαιολογημένη, γιατὶ πάντα ὑπάρχει ἔνας καλλίτερος τρόπος.
Ἡ παραίτησις ἀπὸ τὴν νοοτροπία τῆς θυσίας εἶναι ἕνας δρόμος ποὺ ὁδηγεῖ στὴν αὐθεντικότητα καὶ στὴν ἀληθινὴ ἀγάπη.
Ὅταν κάποιος σταματᾷ νὰ θυσιάζεται, τότε κερδίσουμε ἀπὸ αὐτὸ ὅλοι!

Γιῶτα Σούσουλα