Στὴν πραγματικότητα ΔΕΝ μποροῦμε νὰ ἐπέμβουμε στὶς ἐξωτερικὲς συνθῆκες, ἀλλὰ αὐτὸ θὰ μπορούσαμε νὰ τὸ …ἀγνοήσουμε.
Γιὰ λίγο ἴσως, ὅσο χρειάζόμεθα, πρὸ κειμένου νὰ ἀλλάξουμε τὶς διαθέσεις μας καὶ νὰ βροῦμε χρόνο γιὰ νὰ ξανα-ὀνειρευθοῦμε.
Διότι ἡ ζέστη παραλύει τὰ μέλη καὶ μουδιάζει τὸ μυαλό.
Ὅταν τὸ σῶμα μας ἀντιμετωπίζῃ τέτοιες συνθῆκες «κλείνεται» στὸν ἑαυτόν του καὶ ἀναζητᾶ τρόπους νὰ τὶς …ξεπεράσῃ!
(Τὸ ἴδιο ἀκριβῶς μᾶς συμβαίνει κι ὅταν τὸ ψῦχος εἶναι ἰδιαιτέρως ἔντονο.)

Πῶς ὅμως μποροῦμε νά …ἀγνοήσουμε τόν καύσωνα καί νά …δροσισθοῦμε πραγματικά;
Ἕνας μόνον τρόπος ὑπάρχει.
Νὰ τὸν …ἀγνοήσουμε.
Νὰ στραφοῦμε στὸν ἑαυτόν μας καὶ νὰ τὸν …σκαλίσουμε!!!
Νὰ ἀνακαλύψουμε μέσα μας τὸ ξεχασμένο παιδικὸ ἤ ἐφηβικὸ ἤ νεανικό μας ὄνειρο, ποὺ κάπου ξεχάσαμε.
Νὰ καταπιασθοῦμε μαζύ του  καὶ μὲ τοὺς τρόπους ἐκείνους ποὺ θὰ μπορούσαμε νὰ τὸ κάνουμε πραγματικότητα στὸ ἐδῶ καὶ τώρα. Νὰ τὸ «προσαρμόσουμε» στὶς σημερινὲς ἀνάγκες μας καὶ στὴν πραγματικότητά μας.
Νὰ τὸ κάνουμε σημαία μας…

Ἐν τάξει…
Δὲν εἶναι κι ἀπὸ τὰ εὐκολότερα στὸν κόσμο τὸ νὰ καταφέρουμε νὰ ἀγνοήσουμε τὴν πραγματικότητα καὶ νὰ «δημιουργήσουμε» μίαν νέα.
Ὅμως ποιός ἄλλος καταλληλότερος ἀπό ἐμᾶς θά μποροῦσε νά καταπιασθῇ μέ κάτι τέτοιο;
Οἱ κυβερνήσεις; Οἱ ἄλλοι γύρω μας;
Ποιός;

Τὸ μεγαλύτερο δῶρο ποὺ μποροῦμε νὰ προσφέρουμε στὸν ἑαυτόν μας, ἰδίως ὅταν οἱ ἐξωτερικὲς συνθῆκες δυσκολεύουν, εἶναι νὰ τοῦ …κτίσουμε τὶς ὑποδομὲς ἐκεῖνες ποὺ ἀπαιτοῦνται,  γιὰ νὰ μπορέσῃ νὰ μπῇ σὲ ἕναν νέο κόσμο.
Κόσμο, ποὺ γιὰ νὰ φύγῃ ἀπὸ τὴν φαντασία μας καὶ νὰ περάσῃ στὴν πραγματικότητά μας, χρειάζεται ΜΟΝΟΝ ἐμᾶς, ποὺ θὰ κάνουμε τὴν διαφορά. Ποὺ θὰ πιστεύσουμε δῆλα δὴ στὸ …«παράλογον» καὶ θὰ ἀποφασίσουμε νὰ τὸ μετατρέψουμε σὲ …«λογικόν»!

Φιλονόη

φωτογραφία