Οἱ μόνες, πραγματικά, ἀπολαύσεις, ποὺ ὁ Ἄνθρωπος, σὲ ὅλα τὰ μήκη καὶ πλάτη τοῦ κόσμου μας, δύναται νὰ …«αἰσθανθῇ» μὲ ὅλα του τὰ κύτταρα, εἶναι αὐτὲς γιὰ τὶς ὁποίες ἐκοπίασε βαρύτατα, ἵδρωσε κι ἐπόνεσε. Εἶναι αὐτὲς ποὺ προέχονται ἀπὸ τὸ αἴσθημα τῆς ἱκανοποιήσεως ἀπὸ τὴν ὁλοκλήρωσιν ἑνὸς σημαντικοῦ ἔργου καὶ οὐδέποτε αὐτὲς ποὺ προκύπτουν ἀπὸ τὶς κλοπές, τὶς ὑπεξαιρέσεις καὶ τὶς ὑφαρπαγὲς τῶν ἔργων ἄλλων. Ὅλοι ὅσοι ὑφαρπάζουν τὸ ἔργο ἀπὸ τὸν κόπο ἄλλων, οὐδέποτε θὰ ἐπιτύχουν νὰ ζήσουν αὐτές, τὶς πράγματι συγκλονιστικές, στιγμὲς ἀπολαύσεως, ποὺ μόνον οἱ δημιουργοὶ δικαιοῦνται.
Ὑπάρχουν ἀμέτρητες ψευδεῖς ἀπολαύσεις, ἐν τελῶς παραπλανητικὲς καὶ ἐπιδερμικές, ποὺ συμβαίνουν μόνον γιὰ λίγες στιγμές, ἴσα γιὰ νὰ καλύψουν κενὰ ἀπουσίας δημιουργικότητος. Οἱ πολλοὶ αὐτὲς ἀναζητοῦν, μὲ σκοπὸ νὰ γευθοῦν κάτι, ἀπὸ ἐκεῖνο τὸ μέγιστον συναίσθημα τῆς ἱκανοποιήσεως ποὺ ἀφήνει πίσως της ἡ χαρὰ καὶ ἡ δημιουργία.
Οἱ ἀπολαύσεις αὐτές, ποὺ ἐμπεριέχουν μέσα τους τὸ ἔργο τῆς δημιουργίας εἶναι καὶ οἱ μόνες ποὺ ὁ Ἄνθρωπος ὄχι μόνον ἀπολαμβάνει, ἀλλὰ ἐπὶ πλέον πατᾶ ἐπάνω τους γιὰ νὰ κατανοήσῃ καλλίτερα τὸν κόσμο μας, νὰ συνειδητοποιήσῃ τὸν ῥόλο του σὲ αὐτὸν τὸν κόσμο καί, φυσικά, γιὰ νὰ ξεκινήσῃ καὶ πάλι, ξανὰ καὶ ξανά, ὅσες φορὲς θὰ ἀπαιτηθῆ, πρὸ κειμένου νὰ ξανά-δημιουργήσῃ καί, κατ’ ἐπέκτασιν, νὰ τὶς ξανά-βιώσῃ.
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.