Κι ἐάν ναί; Πότε τήν χρησιμοποιοῦμε;

Ἡ ἐπικοινωνία, ποὺ χάσαμε (ἴσως καὶ ὁριστικῶς σὲ κάποιες περιπτώσεις) ἀπαιτεῖ φωνή. Ἀξιώνη λόγο.
Ὄχι γιὰ νὰ κραυγάζουμε δυνατότερα ὁ ἕνας ἀπέναντι στὸν ἄλλον, ἀλλὰ γιὰ νὰ ἐκφράζουμε τὶς σκέψεις μας, τοὺς φόβους μας καὶ τὰ ὄνειρά μας. Ἄλλώς τέ… Ἡ μοναδικὴ περίπτωσις γιὰ νὰ μᾶς καταλάβουν οἱ ἄλλοι, εἶναι νὰ τοὺς ἐκφράσουμε αὐτὰ ποὺ αἰσθανόμεθα. Οὐδέποτε θὰ εἰσέλθουν μέσα στὶς σκέψεις μας, γιὰ νὰ μᾶς «διαβάσουν» καὶ νὰ ἐπικοινωνήσουμε.
Καί γιατί νά τό κάνουν ἄλλως τέ; Δέν τούς ἀρκεῖ τό δικό τους …«κουβάρι» πού ἔχουν νά ξεδιαλύνουν;

Ἡ ἀπόστασις τῶν ἀνθρώπων, ἀκόμη κι αὐτῶν ποὺ διαβιοῦν ὑπὸ τὴν ἰδίαν στέγη, διαρκῶς καὶ αὐξάνεται, διότι διαρκῶς μειώνεται ἡ χρῆσις τῶν μοναδικῶν μέσων ποὺ διαθέτουμε. Ὁ λόγος (φωνής) καὶ ἡ ἀκοὴ εἶναι τὰ μόνα μας ἐργαλεία καὶ τὰ μόνα μας ὅπλα. Ὅσο ἐμεῖς τὰ ἀχρηστεύουμε, τόσο ὁ ἄνθρωπος θὰ κλείνεται στὸ καβοῦκι του, θὰ ἀπομονώνεται καὶ θὰ αἰσθάνεται ἀποκομμένος ἀπὸ τὸν ὑπόλοιπο κόσμο.
Κι αὐτό, ὅπως ἀπεδείχθη, καλὸ δὲν μᾶς κάνει.

Φιλονόη

Σημείωσις

Σὲ ἀρκετὲς περιπτώσεις κάποιοι φοβοῦνται πὼς δὲν θὰ τύχουν προσοχῆς, δὲν θὰ γίνη σεβαστὸς ὁ τρόπος ἐκφράσεώς τους ἤ, ἀκόμη καὶ πὼς θὰ λοιδορηθοῦν ἐὰν ἐκφράσουν τὶς σκέψεις τους καὶ τὶς ἀνησυχίες τους. Πολὺ πιθανὸν πράγματι νὰ ὑπάρχῃ κι αὐτὸς ὁ κίνδυνος. Ἔ καί; Ὁ πρῶτος, ὁ δεύτερος, ἴσως καὶ ὁ ἑκατοστὸς θὰ μᾶς ἀγνοήσουν, θὰ μᾶς ἀντιπαθήσουν ἢ καὶ θὰ μᾶς λοιδορήσουν. Κάπου ἐκεῖ ἔξω ὅμως περιμένει ὁ χρήσιμος (γιὰ ἐμᾶς καὶ γιὰ ἐκεῖνον) ἑκατοστὸς πρῶτος, ποὺ ἀναμένει νὰ ἀκούσῃ καὶ νὰ μιλήσῃ μόνον μὲ ἐμᾶς!!!

εἰκόνα