«Μοῦ πῆρε καιρὸ νὰ μάθω νὰ λέω ΟΧΙ»….

Ὁμιλοῦσα μ’  ἕνα καλὸ παιδὶ στὸ Skype ὅσο ἔβραζαν τὰ γάλατα…κι ὄμορφος εἶναι δηλαδὴ καὶ ἔπεφταν τὰ μπὶπ μπὶπ σὰν βροχή… Σᾶς ἀγνοοῦσα!

Ἔτσι κάνουν τὰ καλὰ παιδιά!

Μετὰ εἶδα, ἀφοῦ τὸν …ξεφορτώθηκα λόγῳ θερμοκρασίας, καὶ ξανὰ ἐκάθησα για τὴν καθημερινή σας ἐπιτήρηση …Σὲ βλέπω Διαβολάκο…ὄχι τώρα λέμε…μετά…ξανάφαγα ψωμάκι ζυμωτὸ καὶ τζατζίκι…ἐλιές μου τελείωσαν καὶ τομάτες βέβαια νὰ πᾷν ὅλα κάτω…κι ἐσένα  Ἰάσονα σὲ βλέπω…
Ἀφήσετε μὲ ῥέ…
…Νουθετῶ! Συνέχεια

Ἄν ἔχῃς φίλο διάβαινε…

Καὶ ῤιζικὸ περπάτει…
Ἄν ὅμως… Ἄν…
Διότι ἐὰν δὲν ἔχῃς…

Ἐξακολουθεῖ νὰ ἰσχύῃ ἡ παροιμία, ἀλλὰ μόνον γιὰ τοὺς φίλους… Κάτι ἐξαιρετικὰ σπάνιον, ἀλλὰ καὶ ἰδιαιτέρως πολύτιμον, ὅταν κι ὅπου εὑρεθῆ…
Παροιμίες θὰ μοῦ πεῖτε…
Κι ὅμως…  Μεγάλες ἀλήθειες ἔχουν νὰ μᾶς ποῦν…
Ἄν ἔχῃς φίλο διάβαινε… Μεγάλη ὑπόθεσις… Συνέχεια