Πού, γιὰ κάποιους προσωπικοὺς λόγους τοῦ κάθε ἑνός, πιστεύεται πὼς θὰ ὑπάρξη χρόνος νὰ ληφθοῦν κάποιαν στιγμὴ στὸ μέλλον. Καί, τελικῶς, μὲ αὐτὰ καὶ μὲ ἐκεῖνα, οὐδέποτε λαμβάνονται…
Ἐὰν τὸ καλοσκεφθοῦμε θὰ διαπιστώσουμε πὼς δὲν τόσο εἶναι πολλὰ ἐκεῖνα ποὺ κάναμε, γιὰ τὰ ὁποία μετανοιώνουμε, ὅσο ἐκεῖνα ποὺ δὲν κάναμε. Στὴν πραγματικότητα αὐτὰ γιὰ τὰ ὁποία μετανοιώνουμε εἶναι ὅλα ἐκείνα ποὺ δὲν ἀποφασίσαμε νὰ ποῦμε ἢ νὰ πράξουμε, νὰ γευθοῦμε ἢ νὰ μοιρασθοῦμε, νὰ ζήσουμε τελικῶς ἢ νὰ παρατηρήσουμε…
Εἶναι ἀστεῖο… Ἄλλοτε ἀπὸ φόβο κι ἄλλοτε ἀπὸ …ἐλπίδα ἀναβάλλουμε διαρκῶς πράξεις καὶ δράσεις καὶ ἐπικοινωνίες ποὺ θὰ μπορούσαμε νὰ ἔχουμε ἢδη γευθῆ.
Μά, ἡ ζωή, τελικῶς, εἶναι στιγμές… Κι ὅλες αὐτὲς οἱ ἀναβολὲς εἶναι στιγμὲς ποὺ χάσαμε…
Ἄλλως τὲ δὲν ὑπάρχει κάτι ἢ κάποιος ποὺ νὰ μᾶς ἐγγυᾶται πὼς ἀπὸ αὔριο θὰ ἔχουμε τὸν χρόνο γιὰ νὰ καλύψουμε κενά. Γιὰ αὐτὸ ἂς ξεκινήσουμε, ἐπὶ τέλους… Κάπου καλλίτερα, σίγουρα, θὰ μᾶς βγάλη…
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.