Γιὰ νὰ διακρίνουμε τὸ τὶ προπαγάνδα ἔχουμε ἀποδεχθεῖ ὡς κάτι ἀληθές, θὰ πρέπη νὰ καταπιασθοῦμε, λεπτομερῶς, μὲ ὅλες αὐτές, μίας πρὸς μίαν, ἀλλὰ τὶς περισσότερες φορὲς εἶναι καὶ ἀδύνατον καὶ παράλογον, ἐφ΄ ὅσον ἔχουν περιπεπλεχθεῖ μέσα μας τὰ πάντα, σὲ ἕνα ὁμοιογενὲς ἰδεοληπτικὸ κουβάρι, ποὺ ἀρχὴ καὶ τέλος δὲν ἔχει.

Γιὰ νὰ ἀπαλλαγῇ κάποιος ἀπὸ ὅλα αὐτά, ποὺ ἐν ἀγνοίᾳ του τὶς περισσότερες φορές, τὸν καταδυναστεύουν, ὀφείλει νὰ ξεκινήσῃ ἀπὸ τὰ προφανῆ. Καὶ  προφανῆ, ἐπὶ τοῦ πρὸ κειμένου, εἶναι ὅλα αὐτὰ ποὺ ἀπομειώνουν βαθμοὺς ἐλευθερίας σὲ ὅλους μας κι ὄχι μόνον σὲ αὐτόν. Ὅ,τι δῆλα δὴ δὲν ἐξυπηρετεῖ τὴν συνολικὴ  κι ἄνευ ὅρων Ἐλευθερία, καλὸ εἶναι νὰ μπαίνῃ στὴν ἄκρη, ἀνεξαρτήτως τοῦ ἐὰν θὰ ἀμφισβητεῖται ἤ ὄχι. Εἶτε αὐτὸ εἶναι πολιτικὴ τοποθέτησις, εἶτε θρησκευτική, εἶτα ἀκόμη καὶ ἰδεολογική.

Τὸ νὰ καθαρθοῦμε ὡς ἄτομα κι ὡς κοινωνίες εἶναι μία ἐπίπονος διαδικασία, χρονοβόρος καὶ ἰδιαιτέρως κουραστική, ποὺ ὅμως ὀφείλουμε σιγὰ σιγὰ νὰ ἐνεργοποιήσουμε. Καὶ δὲν θὰ ὑπάρξη κάποιος ἢ κάτι νὰ μᾶς καθοδηγήσῃ σὲ αὐτό, ἐκτὸς μόνον ἀπὸ τὸ ἔνστικτόν μας, ποὺ πάντα σοφὰ μᾶς συμβουλεύει καὶ μᾶς κατευθύνει, ἀλλὰ συνήθως τὸ ἔχουμε παροπλισμένον. Ἕνα ἔνστικτον ποὺ ἐπὶ τέλους πρέπει νὰ λάβῃ τὴν θέσιν του στὴν ζωή μας, ἐὰν εἰλικρινῶς ἐπιθυμοῦμε Ἐλευθερία.

Φιλονόη

εἰκόνα