Σὲ ἕναν κόσμο ὅπου ὅλοι σκύβουν σιγά-σιγά, γιὰ νὰ στριμωχθοῦν σὲ οὐρὲς συμβιβασμένων…
Σὲ ἕναν κόσμο ὅπου τὸ ψέμμα καὶ οἱ ψευδαισθήσεις βασιλεύουν…
Σὲ ἕναν κόσμο ὅπου ἡ Ἀριστεία διώκεται…
…δὲν θὰ ὑπῆρχαν ἐλπίδες διασώσεώς του.

Ὅμως…
Ἀκριβῶς γιατί σὲ αὐτὸν τὸν κόσμο, τὸν καταῤῥέοντα ὅσα πεθαίνουν εἶναι κι ἀνίκανα νὰ ζωντανεύσουν…
Κι ἀκριβῶς διατί ἀπὸ τὸ ψέμμα γεννᾶται μόνον ψέμμα…
Κι ἀκριβῶς διατί τὸ ψέμμα παρηγορεῖ πάντα προσκαίρως ἀλλὰ ἡ Ἀλήθεια ἀποζημιώνει μονίμως…
…θὰ πρέπη νὰ κυττᾶμε μόνον τὶς λίγες μονάδες ποὺ ἀκόμη, ἀνεξαρτήτως τιμήματος, στέκουν ὄρθιες καὶ πολεμοῦν ὑπερασπιζόμενοι, ὡς γραφικοί, τὶς Ἀλήθειες. Θὰ πρέπη νὰ παραδειγματιζόμεθα ἀπὸ αὐτὲς τὶς μονάδες καὶ νὰ διδασκόμεθα, ἐὰν θέλουμε, ἀκόμη καὶ τώρα, τὴν ὑστάτη στιγμή, νὰ διασώσουμε κάτι ἀπὸ τὶς ζωές μας… Ἀλλοιῶς κι ἐμεῖς θὰ αὐτό-θυσιασθοῦμε μὲ συνοπτικὲς διαδικασίες, ἐφ΄ ὅσον θὰ φανοῦμε ἀνίκανοι παρατηρητές..

Τὸ τίμημα εἶναι ἰδιαιτέρως ὑψηλό. Τὸ τίμημα ὅμως αὐτὸ ὁδηγεῖ, ἐκ τῶν πραγμάτων, ὅλους αὐτοὺς ποὺ θὰ ἀποφασίσουν νὰ μετουσιωθοῦν σὲ πολεμιστὲς σὲ ἐνεργὰ κύτταρα ἑνὸς ἑτοιμαθανάτου κόσμου. Οἱ κόσμοι, ὅταν πρέπῃ, πεθαίνουν καὶ ἀναγεννῶνται ἀπὸ τὰ ἴδια τους τὰ κύτταρα. Τὰ μόνα κύτταρα ὅμως πλέον ποὺ μποροῦν νὰ ἀναγεννήσουν τὸν δικό μας κόσμο εἶναι αὐτές, οἱ ἐλάχιστες μονάδες, ποὺ ἀκόμη ἀγωνίζονται, διότι ἔχουν περάση ἤδη καὶ πρὸ πολλοῦ μέσα ἀπὸ τὶς ἀναγκαῖες καθάρσεις, γιὰ νὰ εἶναι πλέον σήμερα ἱκανὲς κι ἄξιες νὰ ἀνθέξουν τὸ βάρος τοῦ μέλλοντος.

Εἴπαμε… Γιὰ τὶς ζωές μας ἐμεῖς καὶ μόνον ἐμεῖς μποροῦμε νὰ ἀποφασίζουμε. Οὐδεὶς ἄλλος.
Πρὸς τοῦτον καὶ τώρα πιά, ποὺ οἱ στιγμὲς εἶναι σημαντικές, ἐμεῖς καὶ μόνον ἐμεῖς θὰ ἐπιλέξουμε ἐὰν θὰ μετουσιωθοῦμε σὲ Ἱκανοὺς καὶ Ἀξίους ὑπερασπιστὲς τῆς Ἀληθείας, ἢ ἐὰν μαζὺ μὲ τοὺς ἄλλους, τοὺς ἀπολύτως ὑποτεταγμένους, θὰ βαδίσουμε γιὰ τὸν ἀφανισμό.

Φιλονόη

εἰκόνα