Ἕνα ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα βήματα ποὺ μπορεῖ νὰ κάνῃ ὁ Ἄνθρωπος εἶναι νὰ δῆ κατάματα τὸν ἑαυτόν του καὶ νὰ ἀναγνωρίσῃ τὰ λάθη του. Ὄχι μὲ διαθέσεις κατηγόρου ἀλλὰ μὲ διαθέσεις …σοφίας, ποὺ θὰ τὸν βοηθήσουν, ἀναγνωρίζοντάς τα, νὰ τὰ χρησιμοποιήσῃ ὡς στάδιον μαθήσεως, ποὺ θὰ τὸν ἐκπαιδεύσουν καὶ θὰ τὸν κάνουν πιὸ αὐτάρκη.
Ἡ διαφορὰ ἀνάμεσα στὸ «ἀναγνωρίζω τὰ λάθη μου καὶ μαθαίνω ἀπὸ αὐτά» καὶ στὸ «μὲ κατηγορῶ γιὰ τὰ λάθη μου» εἶναι μία μεγάλη διαδρομή, ποὺ οὔτως ἤ ἄλλως ὀφείλουμε νὰ πραγματοποιήσουμε, ἐὰν θέλουμε νὰ βροῦμε ἐκεῖνες τὶς στοχεύσεις ποὺ ἔως τώρα ἀγνοούσαμε. Στοχεύσεις ποὺ ἡ Ἀνθρωπότης σιγὰ σιγὰ ἀναγνωρίζει καὶ θέτει ὡς ἀναγκαῖες γιὰ τὴν ἐπιβίωσίν της.
Ἡ ἱκανότης μας νὰ μποροῦμε, διὰ τῆς παρατηρήσεως, νὰ πάρουμε τὰ ἀναγκαία μαθήματα, δὲν εἶναι κάτι ποὺ διδάσκεται ἀλλὰ κάτι ποὺ κερδίζεται καθημερινῶς, μέσα ἀπὸ τὰ προσωπικά μας βήματα. Βήματα, ποὺ στὴν ἀρχὴ φαντάζουν ἀπὸ δύσκολα ἔως ἀδύνατα, ἀλλὰ τελικῶς εἶναι ἁπλούστατα καὶ πολὺ φυσικά.
Διότι γιὰ νὰ φύγουμε ἀπὸ τὴν «μαϊμουδιστική» ἐκπαίδευσιν ποὺ μᾶς ἔχουν ἐπιβάλλει καὶ νὰ περάσουμε στὴν Ἐλευθερία εἶναι μόνον μία ἀπόφασις. Αὐτὴ ἡ ἀπόφασις ὅμως λειτουργεῖ ὡς καταλύτης γιὰ τὰ πάντα, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ συμπαρασύρῃ ὅλα ὅσα ἔως ἐκείνην τὴν στιγμὴ κρύβονταν πίσω ἀπὸ τὶς μάσκες τοῦ «δῆθεν», τοῦ «πρέπει» καὶ τοῦ «ἔτσι μάθαμε».
Ὁ Ἐλεύθερος Ἄνθρωπος διατηρεῖ πάντα ἐπίγνωσιν τοῦ τὶ ἀπαιτεῖται νὰ πράξῃ γιὰ νὰ παραμείνῃ ἐλεύθερος ὁ ἴδιος καὶ οἱ συνάνθρωποί του.
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.